De aanslagen in Londen kwamen ook in Nederland hard aan. Dicht bij ons bed nietwaar? Kan ons morgen ook gebeuren. De aanslagen in Irak, zelfs als er 27 kinderen opgeblazen worden, zijn al een stuk minder interessant. Ver weg en er zitten vast geen bekenden bij. En ach, die mensen zijn het gewend. Miljoenen doden door de honger in Niger zijn al helemaal geen nieuws. In november 2004 vroegen de Verenigde Naties hun leden om hulp omdat de hongersnood toen al in het verschiet lag. Er kwamen toen geen reacties. Ik herhaal het nog even voor alle duidelijkheid. Er kwamen toen geen reacties. Nu, meer dan 8 maanden later zijn miljoenen mensen, waaronder veel kinderen, inderdaad die honderdood aan het sterven. De pers heeft zich de zaak, voor zover er niks anders te melden is, aangetrokken en gooit hier en daar een stervend kindje op ons netvlies. Om toch nog een beetje je naam hoog te houden is het zaak om nu aktie te ondernemen en dus heeft Nederland 2 miljoen euro overgemaakt. Twee miljoen. De campagne inzake de Europese Grondwet gaf een rekening te zien van 3,5 miljoen euro. De campagne inzake de nieuwe ziektekostenverzekering kost 16,5 miljoen euro. Maar ach, weet je wat het is met die mensen in Afrika? Ze zijn het gewend hè? Ze weten niet beter. En het is zo’n eind weg. Veel verder weg dan Londen en nog veel verder weg dan Irak. En er zitten geen bekenden. Morgen knalt er misschien bij ons wel ergens een bom. En dan vallen er misschien wel 50 of zelfs wel 100 doden. Dat is pas erg. Want wij zijn het niet gewend. En er zitten misschien wel bekenden bij.
Maandelijks archief: juli 2005
Lhasa De Sela
Muziek kan soms rechtstreeks van de CD je ziel in stuiteren. Lang geleden had ik dat met de CD La Llorona van Lhasa De Sela. Niet alleen een bijzondere zangeres maar zeker ook een heel bijzonder mens. Nadat ze in 1997 haar eerste CD had uitgebracht raakte ze een beetje van de grond los door het succes en wist niet wat daarmee aan te vangen. Ze liet alles achter zich en begon, met haar drie zussen, een klein rondreizend circusje in Frankrijk. Aangezien ze van oorsprong Mexicaans is was dat een hele stap. Na een aantal jaren stilte lukte het haar om weer muziek te gaan schrijven en zes jaar na haar eerste CD kwam de tweede. Eigenlijk heb ik die nog niet durven luisteren. Je loopt altijd het risico dat de magie van de muziek die je kent doorbroken wordt. Die eerste CD heb ik een aantal keren aan mensen laten horen en vrijwel altijd met het resultaat dat ze deze muziek absoluut niet kunnen waarderen. Daar sta ik niet zo van te kijken want al vaker is gebleken dat ik er een nogal brede en soms wat bizarre smaak op het gebied van muziek op na hou. Of, zoals een op bezoek zijnde vriend weleens zegt tegen mijn lief: “Snel, snel, zoek iets uit anders zet ze één van haar eigen CD’s op.”
Toch wil ik jullie graag laten kennismaken met Lhasa in deze stille log-zomerweken en wie weet kom ik dan wel iemand tegen die ook zegt: “Mooi !”.
Update: Lhasa De Sela is overleden op 1 januari 2010
Privacy
In vakantietijd gebeuren soms toch nog opmerkelijke dingen die misschien juist wel in die vakantietijd aan de orde komen. In deze periode kun je er nog weleens een wetje doorjagen zonder dat iemand een vinger opsteekt. In de krant van vandaag het volgende:
“De Wet bevoegdheden vorderen gegevens is op 5 juli, zonder stemming, door de Eerste Kamer aangenomen. Een hamerstuk. De wet geeft politie en justitie de bevoegdheid om gegevens over personen én hun handelen op te vragen bij instellingen. En de wet legt alle instellingen de plicht op de gegevens te bewaren en af te staan aan de politie als die daarom vraagt. Voor bankgegevens en telefoonverkeer waren al wetten. Nu is het ook mogelijk alles te achterhalen over iemands geslacht, gezondheid, polisnummers, vakantiebestemmingen, lidmaatschappen van sportclubs, gehuurde video’s en: gekochte boeken.”
Nu is privacy een groot goed en dat moeten we zeker beschermen. Toch kan ik me voorstellen dat het in deze tijd nodig is om meer van mensen te weten te komen dan ze zelf willen vertellen. Nadeel is alleen dat het hebben van zulke bevoegdheden ook totaal verkeerd gebruikt kan worden. En dat de Nederlandse politieke- en veiligheidsorganisaties niet zonder fouten zijn is genoegzaam bekend. Het intrigeert me hoe mijn lezers over dit onderwerp denken en derhalve stel ik jullie de volgende vraag:
Mag de overheid alles van je weten (want je hebt niets te verbergen) om zodoende te trachten Nederland een stukje veiliger te maken of moeten ze met hun vingers uit ons leven blijven met het risico dat ze dus ook een foute organisatie niet bijtijds te pakken krijgen?