In vakantietijd gebeuren soms toch nog opmerkelijke dingen die misschien juist wel in die vakantietijd aan de orde komen. In deze periode kun je er nog weleens een wetje doorjagen zonder dat iemand een vinger opsteekt. In de krant van vandaag het volgende:
“De Wet bevoegdheden vorderen gegevens is op 5 juli, zonder stemming, door de Eerste Kamer aangenomen. Een hamerstuk. De wet geeft politie en justitie de bevoegdheid om gegevens over personen én hun handelen op te vragen bij instellingen. En de wet legt alle instellingen de plicht op de gegevens te bewaren en af te staan aan de politie als die daarom vraagt. Voor bankgegevens en telefoonverkeer waren al wetten. Nu is het ook mogelijk alles te achterhalen over iemands geslacht, gezondheid, polisnummers, vakantiebestemmingen, lidmaatschappen van sportclubs, gehuurde video’s en: gekochte boeken.”
Nu is privacy een groot goed en dat moeten we zeker beschermen. Toch kan ik me voorstellen dat het in deze tijd nodig is om meer van mensen te weten te komen dan ze zelf willen vertellen. Nadeel is alleen dat het hebben van zulke bevoegdheden ook totaal verkeerd gebruikt kan worden. En dat de Nederlandse politieke- en veiligheidsorganisaties niet zonder fouten zijn is genoegzaam bekend. Het intrigeert me hoe mijn lezers over dit onderwerp denken en derhalve stel ik jullie de volgende vraag:
Mag de overheid alles van je weten (want je hebt niets te verbergen) om zodoende te trachten Nederland een stukje veiliger te maken of moeten ze met hun vingers uit ons leven blijven met het risico dat ze dus ook een foute organisatie niet bijtijds te pakken krijgen?
Volgens mij is de overheid van ons allemaal. Maar hier krijg je toch stellig de indruk dat een situatie ontstaat dat diezelfde overheid het gezag uitoefent, ook in zijn meest geperverteerde vorm, over burgers. En dat hebben we met zijn allen nooit afgesproken toen we vonden dat er een apparaat moest komen, de overheid dus, dat er voor ons gemak diende te zijn, om ons het samen leven met elkaar mogelijk en een beetje makkelijk te maken.
Van mij mag de overheid alles van me weten.
De overheid mag zeker niet alles van me weten. Want mag ik alles van de overheid weten?
Als we de politiek maar dwingen deze zaken goed te controleren, net als al die andere bevoegdheden.
Geen koudwatervrees, maar wel d’r goed bijblijven dus.
Dacht ik zo, op deze mooie zomerochtend.
Dit geeft me juist een heel ónveilig gevoel!
Als iemand wat wil weten van mij, moeten ze me dat zelf vragen, anders vind ik het inderdaad een inbreuk op mijn privacy. Big brother is watching you! Dit zijn kwalijke praktijken. Zorg als overheid dat je de juiste prioriteiten maakt en zet je politie, onderzoek team op die zaken die moeten (desnoods met meer mensen), maar houd op met muggeziften, waar ze nu de hele tijd mee bezig zijn. Bonnen laten uitschrijven om hun quota te halen!!! Absurd! En als je deze mensen juist inzet, is big brother nergens voor nodig en kun je de criminelen veel beter natrekken, vasthouden enz. en de gewone burger hun privacy en vrijhoud laten behouden, waar vele mensen jaren voor gevochten hebben.
Nog niet zo gek lang geleden zou ik gezegd hebben ‘ik heb niks te verbergen, dus van mij mogen ze alles weten’. Nu is mijn vertrouwen in overheid zodanig in de min, dat ik geen enkel geloof erin heb dat er met zorgvuldigheid met privacy omgesprongen wordt. Ik denk dat er verschrikkelijk misbruik van gemaakt zal worden. Nee, deze overheid moet uit onze prive levens blijven!!
Lucide verwoordt uitstekend, wat ik denk.
Gelukkig heb ik één probleem niet: ik ben geen lid van aan spordklup (of hoe schrijf je zoiets?), ik doe daar in ieder gaval niet aan mee; ieder beweging moet een doel hebben.
Ik krijg een beetje het ‘big brother is watching you’ gevoel hierbij. Ik heb niet veel vertrouwen in de overheid en ik ben het er derhalve dan ook niet mee eens. Er is al zo vaak gebleken dat de overheid niet met privacy gevoelige gegevens om kan gaan. En al zouden ze dat wel kunnen, dan nog vind ik niet dat de overheid het recht heeft om mijn gegevens op te vragen bij diverse instellingen.
Even stiekum zo’n wetje erdoor drukken getuigt van de achterbakse praktijken van deze regering…
Even in de bres: DE overheid bestaat niet. Er is dit kabinet dat een heleboel afspreekt en oplegt dat behoorlijk tegenstrijdig is. Maar dat terzijde. Ik weet niet zo goed wat ik van dit soort maatregelen moet vinden. Eerst dacht ik: helpt toch niet. Maar als ik kijk naar de succesrate van de Engelse zoekacties, dan heb ik zo mijn twijfels over mijn eigen twijfel. Ik weet het, er zijn grenzen, maar die liggen misschien nu meer in een Europees voorstel tot het verbieden van rugzakken… (en je kunt erop wachten dat iemand dat gaat roepen, let maar op).
Steeds meer mensen kunnen zich steeds meer voorstellen dat ze steeds meer van ons moeten weten.
Ikke niet.
Het is er de afgelopen jaren niks veiliger op geworden.
Alsof de overheid enige interesse heeft in mijn doen en laten. Helaas zijn nieuwe wetten en regels nodig om het ‘de overheid’ mogelijk te maken om hen in de gaten te houden, zij die het niet zo nauw nemen met regels en wetten en die iedere vorm van menselijkheid aan hun laars lappen. Laat de overheid maar spitten, hopelijk kunnen ze daarmee veel ellende voorkomen.
Net als jij (?) ben ik er heel dubbel in. Zit ik klem tussen ‘ik heb niets te verbergen dus doe maar’ en het onbehagelijk gevoel ‘big brother is watching you!’
Dat laatste brengt ook nog ’n dubbel onbehagelijk gevoel teweeg; het ‘in de gaten worden gehouden’ kan beklemmen maar evenzo ‘wat doet het slappe zooitje er mee’?!
Tot nu toe namelijk niet veel goeds.
* Zingend *: Maar misschien wordt het morgen beter…..