Maandelijks archief: juli 2005

Uitgeprocepraat

Twee berichten in de krant waar mijn ogen langsglijden en die zich in mijn hersens vasthaken. In Zimbabwe heeft de president een nieuwe manier gevonden om de mensen politiek onactief te maken. Hij sloopt de huizen, of laat ze dat zelf doen, en smijt ze met hun hele hebben en houwen op straat. Inmiddels zijn er 200.000 mensen dakloos en zo druk met overleven dat ze zich om zijn manier van regeren niet meer druk (kunnen) maken. Op de G8 heb ik ze daar niet over gehoord en blijkbaar hoort dat land toch nog tot de groep die wij met vele miljoenen op poten houden. Het is ook een land waar wij onze vredestroepen niet aan wagen. Niks te halen nietwaar?
Tweede bericht. Onder de uitgeprocedeerde asielzoekers in Nederland zijn er veel die zelf terug willen maar zo simpel is dat niet. De Ambassade van Angola geeft 10 tot 15 uitreisvisa per week af en de wachtlijst is inmiddels zo’n 600 personen dus je kunt wel nagaan hoelang het duurt voor die aan de beurt zijn. Allemaal dwarsliggers zegt onze Minister Verdonk en ze weet een prima oplossing. Pleur ze op straat !! Gewoon met hun hele hebben en houwen naar buiten mikken. We zullen ze eens een lesje leren.
Waar zou ze dat idee vandaan hebben?

De Economie

Volkskrant vandaag:
De Nederlandse economie stevent af op een diepe recessie, blijkt uit berekeningen van de Erasmus Universiteit. De economie is in het tweede kwartaal naar verwachting met 1,5 procent gekrompen. Vooral de al drie jaar dalende koopkracht van consumenten speelt Nederland parten.
Internet drie dagen geleden:
De landen die de euro gebruiken raken de komende decennia in economisch opzicht achterop ten opzichte van de VS en andere industrielanden. Dat stelt de organisatie OESO in een rapport.
En wat stelt de OESO voor dat we hieraan doen? Vooral de sociale wetgeving aanpassen. Het moet moeilijker worden om vervroegd uit te treden of een uitkering wegens arbeidsongeschiktheid te krijgen. En mensen moeten mobieler worden. Die eerste punten zal dit kabinet met vreugde uitvoeren maar dat laatste gaat niet lukken. Iedereen in dit land die mobiel probeert te zijn staat voor het einde van de straat al in een rij.
Maar eigenlijk hè, eigenlijk is het allemaal jullie schuld want wat is het geval? In Nederland staat er 200 miljard (miljard ja) euro op de spaarrekeningen en die moeten nodig uitgegeven worden. Consumeren moeten wij want alleen op die manier helpen wij de economie razendsnel uit de blubber. Kopen, kopen, kopen en uitgeven dat geld.
Nu heb ik net even op mijn spaarrekening gekeken en daar staat het niet dus moet het bij jullie zitten. Ik doe namelijk mijn brave burgerplicht en al het geld dat binnenkomt geef ik zo snel mogelijk weer uit. Hup de winkel in en ook als ik niks nodig heb grijp ik gewoon wat uit de rekken om het af te rekenen met het goeie gevoel dat ik de economie aan het steunen ben. Vroeger deed ik boodschappen maar tegenwoordig steun ik de economie. Met creditcard in de aanslag speur ik het internet af om vervolgens de overige betaalpassen te legen in de winkels van omliggende steden. Wat kun je anders doen om dit hardwerkende en briljante kabinet te steunen in hun pogingen om onze fouten op te vangen nietwaar? Nou jullie nog met die 200 miljard. Stelletje spelbrekers !

Barbie

Het is leuk om als meisje geboren te worden. Dat weet je in het begin misschien nog niet maar later in het leven blijkt dat vele voordelen te hebben. Er zitten echter ook nadelen aan en één van die nadelen is dat mensen denken dat je poppen wel leuk zult vinden. Zo kreeg ik ook al vroeg mijn eerste pop en ik had geen idee wat ik ermee moest. Je kon de kop eraf trekken en er weer opzetten. Met de armen en benen ging dat wat minder goed. Begraven leek leuk en ook heb ik er wel een paar verzopen in de vijver. Niet veel later kregen wij onze eerste echte hond en die had de gewoonte om ze weer op te graven. De pogingen om Cornette met poppen te laten spelen werden al snel gestaakt en ik mocht weer gewoon tekenen, knippen en plakken. Begin jaren 60 kwamen de eerste Barbies op de markt en dat was het natuurlijk helemaal. Ik kreeg ze in alle soorten en maten met vreselijke priegelkleertjes erbij. Barbies vond ik echt fantastisch. Je kon ze kaalknippen en met olieverf beschilderen al bleven ze dan wel heel lang kleverig. Waterverf bleef er niet goed opzitten. Met kraaltjes beplakken was nog het grootste succes. Zag die lange dunne draadnagel er tenminste nog een beetje leuk uit. Vaag herinner ik me dat er een Ken bijkwam. Wat er van de jongen terecht is gekomen is vaag in mijn herinnering maar dat het niet goed met hem is afgelopen staat wel vast. Waarschijnlijk zal er in de toekomst een groepje archeologen op een Barbiegraf stuiten. Hele mooie versierde Barbies met één Ken waar het ontbrekende stukje alsnog is aangeplakt.