Mooie schaatsen had ik als aankomende puber. Van die witte kunstschaatsen met lange witte veters. Slechts één keer heb ik een poging gedaan om er ook daadwerkelijk op te schaatsen. Al na een minuutje of 10 kwam ik tot de conclusie dat schaatsen geen onderdeel zou gaan uitmaken van mijn leven.
Ik pletterde vrijwel iedere microseconde op mijn toen nog niet zo grote achterwerk en kreeg intens kouwe voeten in die dingen. En knellen die krengen! Nog een lange tijd heb ik plezier gehad van die mooie witte schaatsen. Ik knoopte de veters aan elkaar en hing ze om mijn nek en ging met een uitgestreken bek in de tram zitten. Iedereen zou wel denken dat ik kilometers af ging leggen op die prachtige ijzers!
Aangekomen in het park wandelde ik met de bungelende schaatsen en een interessant smoel langs al die ijspret hebbende idioten op het bevroren water. Beetje meewarig keek ik dan naar het ijs om de indruk te wekken dat de kwaliteit daarvan ver beneden peil was voor een kunstrijdster van mijn niveau.
Voor mij beslist geen wintersport.
Cornette's Wereld
Van mij. Voor mij.
Enorm fijne tip zeg, dat van die veters, schaatsen en de tram 😉 Zo wil ik ook wel indruk maken!
Wat een rare Els…
haha ik be ook zoÅ„ schaatswonder (not!) heb het net hééél even geprobeerd maar ben er snel mee gestopt hihi 🙂
Hallo Cornette. Ik zat net weer eens een nieuw logje te tikken toen ik jouw reactie las. Zoals je ziet leef ik nog en doe ik nog gewoon met het grote mensen-leven mee. Maar ik was het eigenlijk een klein beetje beu. Wist niet meer of ik nog door wilde gaan met mijn weblog. Zoals ik al in mijn logje schrijf heb ik het eigenlijk wel gehad met de politiek. Ik erger me een hartinfarct, schrijf er dan over maar er gebeurt eigenlijk niets. Had ik ook niet verwacht hoor, maar ik vond dat ik toch een beetje zinloos bezig was. Dus heb ik mezelf een tijdlang van alles wat met weblog te maken had afgesloten op één uitzondering na: een vrouw met een weblog over haar naderende einde. Daar word je niet vrolijk van, maar het is wel iets wat bij het leven hoort. Ik kende die vrowu niet eens persoonlijk maar ik was wel met haar lot begaan. Ze is inmiddels overleden.
Vanaf heden probeer ik weer de weblog-draad op te pakken en zo nu en dan weer wat te pennen.
Ik kom ook weer regelmatig bij jou kijken. Tenminste, als je mij niet in de ban doet 😉
En wat schaatsen betreft: ik woon vlak bij De Scheg (sportcomplex met oa kunstijsbaan en zwemparadijs) in Deventer, maar heb er nog nooit geschaatst. En de komende 100 jaar verwacht ik dat ook niet te doen.
Groetjes,
Harry
Tja… wel jammer dat je zulke mooie schaatsen hebt en er niets mee doet. Maar goed… gelukkig dat niet iedereen kan schaatsen. Anders zou het ijs misschien al vlug doorzakken!
whahahahahaha erg hé die heb ik ook gehad, zukkese,…
alleen ik heb niet de streken van jou gehad:-)
ik ben gevallen met die krengen de krampen in m’n voeten gehad, gewoon pers en blauw was ik, en ik heb ze weggesmeten:-))
heb jij ze daarna opgeraapt misschien:-))
gezellig hé als dat ijselijke mooie, overmorgen is het over en sluiten
xxx
klaproos
Gut zou deze Cornette net als Els gaan spammen over haar schaatsfobie? dat hoop ik toch van niet :-] Het was niet de bedoeling maar door deze log werd ik verschrikkelijk nieuwsgierig naar Els Wittem dat is meer dan ze verdient. In ieder geval houd ik wel van schaatsen, maar van mij hoef jij niet het gladde ijs op te zoeken.:-]
haha, geweldig geschreven! Ik lig helemaal in een deuk!! Ik kan (zou bijna zeggen helaas) wel schaatsen. En vond het ook altijd heerlijk! Maar idd wintersport… voor geen goud… veel te koud!
Tussen mij en schaatsen is het ook nooit wat geworden. Gelukkig ben ik dus niet de enige!
schaatsen leek me zo vreselijk mooi als ik al die mensen zo heerlijk op het ijs bezig zag, dus kreeg ik ook van die mooie witte kunstschaatsen. Maar helaas: ik heb een slecht evenwichtsgevoel. Dus lag ik meer naast mijn schaatsen dan dat ik erop stond en is mijn carriere al snel in de kiem gesmoord. Gelukkig was er in Limburg niet zo’n grote schaatstraditie, dus viel het eigenlijk amper op.
en als ik het zo lees ben ik blij dat ik Els niet ken, wil ik ook niet leren kennen!!!
oja, bah… schaatsen.
Schaats je nog steeds? 😉
Jaaaaa, dat wil ik ook. Met schaatsen in de tram.
Of ze nonchalant uit een werktas laten steken en dan iets mompelen van ‘zo nog even naar de baan’.
Ik kan trouwens niet eens achter een stoel schaatsen, maar wat maakt het uit. Ik ga eens ergens een paar lenen;-)
Els heet nu Els de Wit.
En Akismet haalt haar er bij mij netjes tussenuit.