Groene gifcellen

Er zitten een paar hele gemene, gifgroene en zeer wrede hersencellen in mijn hoofd. Over het algemeen kan ik ze wel in bedwang houden maar soms nemen ze het denken over. Zoals laatst weer toen de Discovery afgevuurd werd. “Misschien ontploft hij wel” fluisterden de groene gifjes. Toen hij in de ruimte was dachten de gemene krengen dat hij misschien niet gerepareerd kon worden en bij de landing kwam het ontploffingsscenario weer boven drijven. Erg naar natuurlijk voor astronauten en hun geliefden en ik onderdruk die beelden in mijn hoofd dan ook zoveel mogelijk. Maar wat zich niet laat onderdrukken is de verbazing over het feit dat de mensheid zo onwaarschijnlijk veel geld stopt in ruimtevaart. Wat moeten we daar? We maken er hier al zo’n puinhoop van. Er zijn volgens mij maar twee redenen waarom men kost wat kost die ruimte in wil. Ten eerste om de eerste te zijn en anderen af te troeven (hele slechte eigenschap) en ten tweede om te kunnen bewijzen hoe het heelal is ontstaan. Met andere woorden: bestaat God wel of bestaat God niet. Alsof we daar uiteindelijk niet vanzelf achter komen. Honderden miljoenen/miljarden gaan de lucht in. Geld waar wetenschappers die oplossingen zoeken voor ernstige ziektes hun werk met jaren mee zouden kunnen verkorten. Miljoenen/miljarden waar je hele continenten van de derde wereld naar de eerste zou kunnen schieten. Maar nee, we moeten zonodig richting Onze Lieve Heer die overigens niemand op de thee gevraagd heeft. De ruimte is inmiddels een vuilnisbelt aan het worden en dat is fijn want dat doet ons een beetje aan thuis denken. Binnenkort kun je, als privépersoon een rondje om de maan maken voor het luttele bedrag van 100 miljoen dollar. En als je die nou toch los in je achterzak hebt zitten wat is er dan leuker dan dat? Wat moet je anders met die poen? Denk niet dat het een toekomstfantasie is want de eerste twee toeristen zijn al geweest. Maar ach, toen was de trip nog in de aanbieding voor 20 miljoen dollartjes. Uitverkoopje. De gifgroentjes in de kop hebben een ultieme fantasie waar ik altijd erg om moet lachen. Stel je voor dat we ooit zover komen dat we oog in oog staan met een God/Allah/Zeus etc. die alles gemaakt heeft. De desbetreffende astronauten roepen dan verbaasd: “U bestaat echt!” Waarop de desbetreffende Schepper het hele universum als een fruitvliegje tussen zijn handen zal verpletteren en roept: “Ja, maar met jullie heb ik het helemaal gehad.”

15 gedachten over “Groene gifcellen

  1. Rian

    Jammer dat wij dan ook mee verpletterd worden. Waarmee m.i. maar weer eens vast staat dat OLH ofwel niet bestaat ofwel een feilbaar wezen is waar ik niets mee te maken wil hebben. Net zo min als trouwens met de ruimtevaarders en de hele ESA- NASA- en hoe ze ook allemaal mogen heten clubs. Ik probeer er maar het beste van te maken op deze aardkloot zonder al te veel schade aan te richten.

  2. Lucide

    Elke keer als het weer in het nieuws is, krijg ik de gedachte dat het vooral leuk speelgoed is voor de liefhebbers. Om te rechtvaardigen dat daar waanzinnig veel geld aan verspild wordt, worden er allerlei hoogdravende redenen verzonnen. En een god … geloof ik óók al niet in !

  3. GdeB

    Maar het is toch heel erg ontieglijk belangrijk om te weten hoe ieniemienie fruitvliegjes sex hebben in het luchtledige? Daar kunnen de onderweteschapperzoekers wat mee . 😉

  4. Erik

    We hebben er in ieder geval Teflon pannen aan over gehouden, dat is toch iets.

  5. hanneke

    Wat heb je weer een heerlijke kijk op de wereld, maar ik begrijp je volkomen.
    En van die rare gifgroene hersencellen heb ik er, geloof ik, ook een paar. Jouw gedachten bij de vlucht van de Discovery zijn mijn gedachten……

  6. pascha

    nou… eerlijk gezegd zou ik best wel eens door de ruimte willen reizen…

  7. nel

    Ik geniet altijd van je logjes.
    Je kan het zo mooi uitleggen.
    En ben het helemaal met je eens.
    Ga zo doorik geniet er van.
    Groetjes Nel.

  8. Radar

    Zolang het succes van een shuttle-missie af blijft hangen van een plamuurmes en een paar hittewerende tegeltjes blijf ik de menselijke pogingen om de ruimte te veroveren [hahahhahahaha…sorry, schoot even in de lach]als kinderspel zien. En kinderspel met zo’n hoog kostenplaatje……niet te dragen voor een “gezin”.

  9. genevieve

    alsof er hier nog geen gaten genoeg zijn, gaan ze er elders nog wat maken… brrr… de griezels ook…
    en ondertussen verhongert hier meer dan de helft van de wereldbevolking… grrr… (ik heb ook zo’n cellen… haha, ik weet niet welke kleur, maar blijkbaar noemen ze brrr en grrr…)
    ik vind jouw stuk super geschreven en nagels op koppen…

  10. Indigo

    Ja, zo zal het ongeveer gaan…
    Af en toe schaam ik me ongans, als ik bedenk wat wij aardlingen allemaal uitspoken en dan vraag ik me af wat de ‘intelligenties’ op andere planeten van ons zullen denken…
    Niet veel goeds, vrees ik.

  11. ton

    In ieder geval ga jij er vanuit dat ze zo beleefd zijn om “U” te zeggen.

Reacties zijn gesloten.