Zakenvrouw

Ze is een jaar of vijf en ligt languit op de inpaktafel van de supermarkt. Geen zin om mee naar binnen te gaan en dus wachten op mama. Ik zet mijn volle boodschappenkar tegen de inpaktafel en begin alles over te hevelen naar mijn Oma-wagentje met twee wieltjes. “Hoi” zegt ze. “Hallo daar” zeg ik. “Neem jij je wagentje niet mee naar huis?” wil ze weten. “Nee” zeg ik “ik heb toch een eigen wagentje?” Ze gooit haar bovenlichaam over de rand en steekt haar hoofd in het karretje. “Even kijken wat jij allemaal heb.” Ze pakt een zakje sla en laat het snel weer vallen. Van sla moet ze niks hebben blijkbaar. Haar oog valt op een pakje sigaretten en vol verbazing vraagt ze: “Rook jij?” “Soms” zeg ik ineens beschaamd. “Moet je niet doen, is niet goed voor je.” weet ze wijs te vertellen. Haar ogen gaan over de flessen wijn en nu wil ze weten of ik dat allemaal zelf op ga drinken. “Nee, daar krijg ik wel wat hulp bij” zeg ik. Ineens valt haar iets op en met hoge verbaasde stem roept ze: “Jij hebt geen snoepjes !!” “Dat klopt, ik hou niet van snoepjes.” Ze kijkt me vol verbazing aan. Haar hersens draaien op volle toeren en omdat ik inmiddels bijna bij de laatste boodschap ben schiet haar een prima idee te binnen. “Zal ik jouw wagentje wegbrengen?” en heel snel zegt ze “En dan krijg jij het centje terug van mij.” Haar eerste offerte in dit leven, gaat er door mijn hoofd, maar geen goeie offerte. Hier is een levensles op zijn plaats. “Ik heb een beter idee” stel ik voor, “jij brengt mijn wagentje weg en dan mag je ook het centje houden want daar heb je dan tenslotte voor gewerkt.” Ze springt snel van de tafel en klamt haar handen om mijn wagen om dit voordeel vast te houden. Ik loop weg en zwaai nog even naar haar. Terwijl ik de winkel uitstap hoor ik haar gillen: “Maaaaaa, ik mag die mevrouw d’r wagentje wegzetten en ook het centje houden.”
Weer een zakenvrouw geboren denk ik tevreden.

Note: Niet lang hierna ben ik voorgoed gestopt met roken

27 gedachten over “Zakenvrouw

  1. Anna(bee)

    Heel herkenbaar! En zelfs bij wat oudere kinderen heeft het effect: het vooruitzicht het muntje te mogen houden is goed genoeg om vrijwillig mee te gaan als ik zware boodschappen heb. ๐Ÿ™‚

  2. nel

    Leuk hoor heb dat ook wel eens mee gemaakt.
    Maar die waren wel iets ouder.
    En stonden buiten te wachten.
    Moet ik uw karretje wegbrengen.
    En dan maar hopen dat ik zal zeggen.
    Goed hoor hou het geld maar.
    Goed zaken doen als je er een dag staat.
    Groetjes Nel

  3. pascha

    Nog een bijkomstigheid is dat ze geleerd heeft dat er ook aardige boodschappende (forgive)’vreemde’ vrouwen zijn.

  4. Mm..

    En ze bood nog wel aan om iets gratis voor je te doen.. uit de goedheid van haar hart zeg maar.. ๐Ÿ˜›

  5. zeppo

    en nou nog leren onderhandelen over een extra centje

    of is dat iets van onderste en kan?

  6. Emile

    Genoten van dit verhaal, echt mooi verteld.
    Hou wel van deze stijl.
    groetjes,
    Emile.

  7. Jeanine

    Bij nader inzien vraag ik me af of het iets is om tevreden over te zijn als je een kind bijbrengt dat niets voor niets is.
    Ik bedoel, het kind bood spontaan aan het karretje terug te brengen. Toch iets om over na te denken.
    Immers, voor wat hoort wat, we kennen het allemaal, maar het spontane, het onberekende, is dat niet iets om te waarderen?
    Of ben ik nu te zwaar?
    Mis ik ironie?
    Is het niet heerlijk dat zo’n kind gewoon iets voor je had willen doen zonder prijskaartje?
    Omdat het zich verveelde en het mogen doen de beloning al zou zijn geweest. Of het vertrouwen dat het dat geld terug zou brengen.

    Daarmee wordt het verhaal niet minder leuk hoor, maar het roept vragen op.

  8. Rian

    Vroeger waren er nog geen karretjes om weg te brengen. Zou dat de oorzaak zijn van mijn afwezige ‘zakengeest’ ? ๐Ÿ˜‰

  9. genevieve

    wat lief zeg van dat kind… en ook van jou !!!
    een fijne woensdag Cornette !

  10. Cornette

    Ietsje te zwaar op de hand m.i. Jeanine. Kijk naar het commentaar van Genevieve. Die heeft het door.

Reacties zijn gesloten.