Maandelijks archief: februari 2006

Meppen en moorden

Man mept vrouw en twee kinderen dood en de buren vinden het verschrikkelijk. Teddybeertjes en waxinelichtjes zijn weer volop in zwang. Er is zelfs een buurvrouw die “overwogen heeft” om de politie te bellen. Tjonge, ik ben ontroerd. Weet je wat het hele punt is? We leven niet meer met elkaar. Oorlog en hongersnood brengen mensen dicht bij elkaar. We zorgen voor elkaar en we delen met elkaar. Maar op het moment dat we allemaal hebben wat we willen dan is het over met de pret en dan is het God voor ons allen en ieder voor onszelf. En de tijd van oorlog en hongersnood is ver weg en nog niet dichtbij en dus kan het ons geen bal schelen wat zich bij de buren afspeelt. Vertrouwensarts? Politie? Jeugdzorg? De meeste van ons hebben die telefoonnummers niet in onze mobiel staan. En je bemoeien met je buren is hartstikke leuk zolang ze oud en hulpbehoevend zijn. Pannetje soep brengen en een boodschapje doen kan er bij de meeste nog wel vanaf maar de buurman op zijn schouder tikken en zeggen: “Hé lul, ik hoorde je vrouw gisteravond weer gillen en je kinderen krijsen en nu moet het maar eens afgelopen zijn met dat meppen want anders kom ik jou eens een deuk verkopen.” Nee, dat zit er voor ons allen niet in. Bemoei je met je eigen zaken en laat die buren het maar zelf uitzoeken. Maar wel zeiken over de jeugdzorg die zijn werk niet doet. Ooit woonden wij boven zo’n gezin en we bemoeiden ons ermee. Viel niet goed bij de buurman en we moesten onze buitendeur bariccaderen. Dan leer je het wel af en eigenlijk moet je het niet afleren. Eigenlijk moet je de hele straat op poten brengen en bonzen op de deur op het moment dat het niet goed gaat. Niet klagen over jeugdzorg s.v.p. Het kan beter en het kan anders. Dat is zeker. Maar dat geldt voor ons allemaal. Maar we leven niet meer met elkaar. Alleen op momenten dat het nogal simpel is.

7 maart

De kiezerspassen zijn binnen en deze keer kunnen we (als experiment) zelfs bij de supermarkt onze stem gaan uitbrengen. In plaats van één stemlokaal is er keus uit een aantal plaatsen waar je kunt stemmen en dus ook de supermarkt. Geen reden meer om te zeggen dat het te slecht weer was of net even iets te ver voor je vermoeide voeten. Geen smoezen deze keer en gewoon gaan stemmen. Probleem is alleen dat er weinig te kiezen valt in ons dorp. Partijen die meedoen zijn het CDA, de VVD, Leefbaar hutsefluts, PvdA/Groenlinks (lijstverband) en CU/SGP. Verder niks. Grote onzin dus om uit de uitslagen van deze verkiezingen de conclusie te trekken dat het landelijk wel hetzelfde geweest zou zijn. Ik een SP-stemmer en die keus is er dus niet. Het lijkt logisch om in dat geval zo links mogelijk te stemmen en het knopje PvdA/GL in te drukken. Nou, dat weet ik nog zo net niet. Ik overweeg toch sterk om CU/SGP in te tikken op dat stembord. Hun verkiezingsprogramma spreekt mij zeer aan. Want wat willen zij? Voorrang voor fietsers op de rontondes ! Kom daar maar eens even om bij de andere partijen. Die sluiten daar toch mooi de ogen voor. Bij Leefbaar hutsefluts kon ik geen reden vinden om op ze te stemmen. Partij van de Arbeid staat o.a. voor een schone leefomgeving. Lijkt me een sterk punt. Je moet er niet aan denken dat er een Politieke Partij is met de slogan: “weet je niet waar je het laat, gooi het dan maar op straat”. Bij de VVD alleen gebral en zo lang mogelijke zinnen in het verkiezingsprogram en CDA heeft een wedstrijd uitgeschreven: een diner voor uw idee. Die kunnen met geen mogelijkheid meer zelf verzinnen wat er allemaal moet gebeuren en laten het de dorpsbewoners doen. Nee, het lijkt me wel wat om voorrang te hebben als ik met mijn fietsje over de rontonde ga. Dat CU/SGP waarschijnlijk zo weinig stemmen krijgen dat ze waarschijnlijk helemaal niet in de gemeenteraad komen is bijzaak. Of zal ik toch VVD stemmen? Want die Zalm was natuurlijk wel heel erg grappig de afgelopen dagen. En lachen is heel gezond voor een mens.

Met tut tootootje

Wij, bewust autolozen, huurden een auto en gingen een dagje op pad. Familieperikelen dus dat moest van hot naar her en weer terug en dan nog een keer en dan retour. Dan is een auto makkelijk en huren is heel simpel. Voor het eerst sinds anderhalf jaar stapten wij in de God der Goden en daar gingen we. Wat viel ons op na zo lange tijd bussen, treinen en trammen? Het is druk op de weg maar dat wisten we al. Het aantal compleet gestoorden is nog altijd even hoog. Lekker met 140 op de linkerbaan en dan rechts inhalen en d’r voorbij !!! Wij tuften geheel volgens de regels aan de rechterkant en doen niks wat niet hoeft of mag. De gehoorzaamste van de klas en dat mag ook weleens. De rij-ervaring was er nog altijd maar na vele, vele jaren en vele, vele kilometers versleten te hebben achter het stuur gaat dat waarschijnlijk ook nooit meer weg. Onze eerste, een ietsjepietsje minder gelukkige ervaring gisteren was een spookrijdertje. Piepklein spookrijdertje maar hoor. Hij kwam gewoon recht op ons af daar waar het niet hoorde. Geeft niks, we zijn er nog en hij kwam bijtijds tot bezinning. Verder hier en daar een totaal geflipte idioot maar ook die wisten wij te ontwijken. Het was wel weer eens lekker om zo te tuffen. Een Ford Kaatje hadden we en gelukkig was onze medepassagier klein van lijf en leden dus die hebben we keurig opgevouwen op de achterbank gelegd en later weer uitgeschut. We doen het nog weleens vaker want tenslotte stappen we ook gniffelend en gnuivend in een waanzinnige achtbaan als we de kans krijgen. Verder ontgaat het ons totaal wat de leut is aan auto’s en autorijden. Volgende week tuffen we weer met de bus naar Ikea, eten een hapje met een lekker glaasje wijn en laten alle gekochte goederen vrolijk naar boven sjouwen door gespierde jongelingen die wij met een brede grijns wijzen waar alles moet staan. “Breng je het even voor me naar boven? Fijn, bedankt hoor jongens.” Het heeft wel wat, zo’n stapel strippenkaarten.