En het geschiedde in die dagen dat ik in de tram naar de grote stad stapte, mijn strippenkaart in de gele brievenbus stopte en constateerde dat het stempeltje nauwelijks leesbaar was. Even melden aan de bestuurder dus, die er een handmatig stempeltje overheen zette. Nu had ik twee onduidelijke stempeltjes door elkaar en ik dacht, dit wordt lachen bij een eventuele controle. De controleur zou de koning te rijk zijn bij deze vangst. Twee onduidelijke stempeltjes op één stripje ! In gedachten hoorde ik de man al helemaal leeglopen bij zoveel brutaliteit. “Fraude mevrouwtje” zou hij roepen en timide zou ik hem zijn gang laten gaan. De hele preek zou ik rustig doorstaan en pas op het moment dat hij vol van eigendunk zijn bonnenboekje tevoorschijn haalde zou ik genadeloos toeslaan. Deze ongetwijfeld rasechte Hagenees ging een paar nieuwe Rotterdamse woordjes leren, dat stond wel vast. Ik repeteerde er vast een paar en oefende ook nog wat nieuwe. Nog dagen zou hij terugdenken aan de scheldkarbonade die in mijn hoofd borrelde. En pas als ik helemaal klaar was met hem zouden wij triomfantelijk richting bestuurder lopen om de bevestiging te krijgen van de legale wijze waarop die dubbele stempel daar gekomen was.
En hoera ! De jongens en meisjes van de controle drongen zich, via alle ingangen, de tram binnen. Ik hield mijn gezicht in de plooi en stak heldhaftig mijn dubbele stempel onder de neus van het slachtoffer. Die wees met zijn vinger op mijn dubbele stempel, knikte tevreden en liep verder. Dit was de brutaliteit ten top ! Had ik mijzelf hier helemaal voor op zitten fokken? Had de man dan geen bril op de kop? Het werd me bijkans zwart voor de ogen. Als een dolgedraaide adrenalinebol heb ik de tram verlaten (ik was toch op de plaats van bestemming aangekomen) en zocht natuurlijk een uitweg voor al die agressiehormonen die door mijn lijf gierden. Laat ik het eens modern oplossen, dacht ik, en ramde een argeloze voorbijganger in elkaar om daarna foto’s te maken met mijn mobieltje en de vriendenkring rond te sturen.
Werd het toch nog een leuke dag.