Er is 25 jaar lang onderzoek gedaan naar de reden waarom mensen op het Japanse eiland Okinawa zoveel ouder worden dan elders in de wereld. En niet alleen gewoon ouder worden maar ook veel langer fit en vrolijk blijven. In Okinawa is ouderdom eigenlijk niets bijzonders. Als je 70 bent ben je nog een kind en als je 80 bent begin je net te leven. De verjaardagen van ouderen (en dan hebben we het over zo rond de 100 jaar) worden volop gevierd. Er is een speciale feestdag voor het moment dat je 97 wordt.
Oudere Okinawaanse vrouwen staan in hoog aanzien en zijn de belangrijkste peilers van de gemeenschap. Stilzitten is er niet bij als je op leeftijd raakt. Sporten, bewegen en hobbies zijn en blijven tot je laatste snik heel belangrijk.
Ziekten die in de westerse wereld in de top tien staan als doodsoorzaak komen in Okinawa vrijwel niet voor. Zelden Alzheimer, kanker of hart-en vaatziekten. Van de 100.000 vrouwen op Okinawa overlijden er gemiddeld 4 aan borstkanker.
De Amerikanen die het onderzoek deden hebben inmiddels een website in het leven geroepen en een aantal boeken geschreven.
Uit het onderzoek is naar voren gekomen dat er vier hele belangrijke zaken zijn waar de Okinawanen zich aan houden.
Het is heel belangrijk om aan alle vier die voorwaarden te voldoen want ze gelden als poten van een stoel.
Zaag één poot eraf en je kunt niet meer zitten op die stoel.
Je snapt natuurlijk wel welke kant dit opgaat maar toch ….
Lees verder →

Vrouwen mogen niet oud worden. De hele media, TV, tijdschriften en noem maar op staat bol van mooi en jong. Oud komt niet meer aan bod. Geen oudere dames als succesvolle televisiepersoonlijkheden, geen oudere dames in de Sterreclame. Behalve natuurlijk als ze in hun broek plassen want dan heeft de industrie fijne Tenalady’s te koop. Of als ze pijn in hun rug krijgen (oudere dames in reclame mankeren altijd wat) want dan is er ook een pilletje in de handel. Nee, je mag dus wel in je broek pissen maar rimpelen is er niet bij. Dat wordt ons dagelijks vele malen duidelijk gemaakt. John de Mol koopt voor zijn nieuwe zender dure mannen die de 50 ruim zijn gepasseerd maar de enige dame tot nu toe is zijn nog jonge en opgespoten zus.
En al neem je je nog zo voor dat je er niet aan mee zult doen toch is het indoctrineren zo geniepig en zo veelvuldig dat je er eigenlijk niet aan ontkomt. Het is een wonder dat we op onze vijftigste verjaardag niet allemaal een burka kado krijgen of een straatverbod bij daglicht bijvoorbeeld.
Het rare is dat we het ook maar blijven pikken. In plaats van een massale boycot van antirimpelcrème laten we ons steeds meer en meer opspuiten en verbouwen. Weleens een opgespoten man op TV gezien? Ik niet. Weet je trouwens wat de allerbeste antirimpelcrème is? Doodgewone handcrème en wel de goedkoopste die je kunt krijgen. Lekker vet en zeer effectief.
Avondje uit en rimpels moeten even weg? Aambeienzalf is het middel om zeker acht uur een mooie gladde kop te hebben. Zie je wel? Daar gaan we weer. Ach meiden, laten we er toch mee ophouden.
Oud is mooi. Oud is levenservaring. En jong zit van binnen.

Ken je ze? Van die moeilijke mensen met een meterslange, onleesbare gebruiksaanwijzing? Ze zijn er in alle soorten en maten.
In ons leven kwamen er een aantal voorbij. Wat je ook doet, het gaat altijd wel een keertje fout. Je loopt op eieren maar een kleine misstap en KRAK, eitje kapot.
Erover praten? Doen ze niet. Gelijk boos en er kan dan van alles gebeuren. Of juist niet. Vroeger, ja vroeger deden we van alles om van dat soort krakjes te voorkomen.
Zonder resultaat overigens want in de onleesbare gebruiksaanwijzing kwam dan wel weer een regel voor die je een tijdje later weer overtrad.
Ondanks het feit dat wij nogal recht door zee en open in het leven staan en altijd bereid zijn om toe te geven dat we dingen soms anders aan hadden moeten pakken (wij zijn ook maar mensen) krijg je het toch niet voor elkaar om met zulke mensen vrede te hebben of te houden.
Het zijn namelijk onverbeterlijke sikkeneuren, ontevreden en ongelukkige mensen met geen enkele sociale vaardigheid. Vaak hebben ze een hele rij medemensen waar ze na verloop van tijd niet meer mee omgaan.
Ruzie met de één en bevroren omgang met de ander en ze liggen blijkbaar nooit ’s avonds in bed na te denken of ze zelf de zaken anders aan hadden kunnen pakken.
Eenzaam en alleen weten ze zeker dat ze altijd gelijk hebben.
Er komt een moment in je leven dat je tijd te kostbaar wordt om met zulke mensen om te gaan. Dan moet je een streep trekken. Tot hier en niet verder.
In ons leven is het moment aangebroken dat we er ook geen enkele moeite meer voor doen. We zijn er eindelijk achter dat we er niets aan kunnen veranderen en dat is best een opluchting.
Weg ermee !
Er blijven genoeg leuke en ongecompliceerde mensen over om je energie in te steken.
Het doet me denken aan een prachtige uitspraak van Boeddha die vaak op internet te lezen is:
“Als jouw geschenk aan mij op dit moment kwaadheid is, dan weiger ik dat geschenk te aanvaarden. De kwaadheid blijft dus van jou.”
Wijze man die Boeddha.