Blog van gastschrijver PdeB

Er is gewoon geen ander woord voor: chantage! Het is simpelweg je reinste chantage wat de verenigde werkgeversclubs proberen uit te oefenen: in ruil voor zo’n 200.000 banen voor idem zoveel werklozen willen zij dat ‘het ontslagrecht wordt versoepeld’, lees; dat het voor hen goedkoper wordt om de – vooral oudere – werknemer te ontslaan.
Alsof het creëren van werkgelegenheid ook maar íets uitstaande zou hebben met het ontslaan van werknemers, behalve dan dat het precies het tegenovergestelde is! Ook komt het hele idee zeldzaam cynisch over: met de ene hand geven, met de andere hand terugpakken; ja, ja, ‘zaken zijn zaken’ tenslotte. De puur op eigenbelang gerichte baasjes ten voeten uit. Omdat onze maatschappij zo graag de resterende groep niet-werkenden aan de slag willen helpen/forceren menen zij zich dit schandalige potje chanteren te kunnen veroorloven.

Inhoudelijk deugt er ook niks van: de aan te bieden contracten gaan over 3 x 1 jaar, altijd met een ontslagrecht van 1 maand; de gewone werknemers kunnen nog steeds per 2 maanden worden ontslagen, alleen: het kost geld! Bij ontslag krijgt de betrokkene 1 maandsalaris voor elk gewerkt jaar, en boven de 45 jaar wordt dat 1,5 tot 2 maandsalarissen. Behalve bij collectief ontslag, dan, want dan gelden die wetmatigheden opeens niet meer. Maar voor het ‘hogere kader’ (leiding, bestuur, directeuren enz.) gelden dan juist buitensporige bonussen en gouden handdrukken en dat is dan ook inderdaad dezelfde groep mensen die meestal ook het hart van die werkgeversclubs vormt, tel uit je winst…

Nee, de regeling is al soepel genoeg, maar de bovenbaasjes vinden het te duur. Gelukkig staan de vakbonden vooralsnog pal. Hopelijk blijft dat ook zo en laten zij zich niet alsnog in een of ander smerig valletje lokken.
Zo hebben de werkgevers natuurlijk niet toevallig vlak voor het grote overleg van deze dagen dit plan gelanceerd: als het lukt hebben ze vette winst, als het niet lukt kunnen ze mooi de bonden de schuld geven: die ‘lagen weer eens dwars’. Ja, die trucjes moet je wel blijven doorzien..

Werkgevers: Willen jullie zo graag de hoge ontslagkosten bestrijden? Doe dan eens wat aan jullie asociale zelfverrijking, moet je eens zien wat dat oplevert en uitspaart. Maar dat zal wel teveel gevraagd zijn: dan snijden jullie jezelf in het vette vlees, stel je voor!
Regering: de werkgevers hebben zich lelijk in de kaart laten kijken: blijkbaar ZIJN er dus mogelijkheden tot het scheppen van zoveel banen en kan dat ook financieel voor elkaar gebracht worden. DOE dat dan ook en wel ONGEACHT dat ontslagrecht. Laat je niet chanteren via deze verkapte loonsubsidie voor de werkgevers, anders gaat dit idee voor tijdelijke banen zeker niet slagen, zeker niet voor de langdurig werklozen!

Terug van een weekje weg. Lekker zo’n weekje zonder nieuws. Geen dooien, geen ellende, geen oorlog en geen narigheid. En bij terugkomst een berg post waarvan het grootste deel zo de papierbak in kan. Behalve de brief van Joop van den Ende. Die heb ik met tranen in de ogen gelezen. Wat een lieve, lieve brief. Joop wil graag dat wij naar de musical Tarzan komen. En als we een troep vrienden meenemen dan krijgen we wel 15 euro korting per kaartje. Nou hebben we genoeg vrienden maar er zitten er toch maar weinig tussen die meewillen naar de musical Tarzan. Moet je ze eerst erg dronken voeren en vervolgens mogen ze dan het theater niet meer in. Gaan we met z’n twee dan kost een kaartje slechts 80 euro. Per persoon wel te verstaan. Joop heeft zich ooit eens laten ontvallen dat dat een vriendenprijsje is. “Want” zei Joop “op Broadway kost zo’n kaartje al gauw 150 dollar.”
Zit ik gelijk te dromen wat ik allemaal met 2 x 80 euro kan doen. Veel. Heel veel. Leukere dingen dan naar een slingeraap te gaan kijken. Je kunt er wel 6 keer van naar een mooi klassiek concert. Ook niet goedkoop en ook niet bereikbaar voor de smalle beurs. Maar wat moeten die minima met al die cultuur. Die hebben wel andere dingen aan hun kop. Toch blijft Joop van mening dat we naar Tarzan moeten. “Meer dan ooit is er tussen de cast en de crew-leden een speciale band ontstaan” snikt Joop in zijn brief. Logisch want als je 8 keer per week zo’n jodelende wilde aan een liaan moet zien te ontwijken dan wil je wel een band opbouwen. En we moeten ook nog snel reageren want OP=OP!
Sorry Joop maar het zit er niet in. Je brief gaat alsnog bij het oud-papier. Als je meer mensen naar het theater wilt hebben moet je misschien toch eens die liaan loslaten en met beide poten op de grond komen en je realiseren dat 80 euro voor een kaartje niet iedereen los in de achterzak rammelt. Maak ze eens een stuk goedkoper zou ik zeggen. Maar ja, dan krijg je weer al die minima in je mooie theater.
Zucht, het leven is niet simpel.

Zeg Cornette.
Wat is dat? Zomaar je co-writer onder druk zetten? In plaats van zelf een flink voorraadje stukjes te schrijven en klaar te zetten voor je trouwe lezertjes, moet ik nu op stel en sprong alle honneurs waarnemen? Nou, dat belooft nog wat als er een echt grote vakantie uitbreekt: gelukkig maar dat het slechts een weekje is! Zul je trouwens je superwinst uit het casino niet allemaal in één keer verbrassen? Ja, ik kén jou en De Man, al helemaal als er leuke en lekkere dingen te vaandelen zijn, voor jullie zelf of voor de vermaarde Culinette!

En éven dan over die ‘logeerpoes’ (dan maar on-stoer en niet-intelligent, mogen wij ook eens even?): die zie ik inderdaad volgende week tegemoet. Gemeten naar eerdere ontmoetingen met deze zwarte parel, genaamd Belle, steekt zij jouw Tommy mogelijk naar de kroon, dus ik ben inmiddels begonnen alle waardevolle zaken in de kippenlucht te zetten en de nog meest aanvaardbare meubelstukken met plaids e.d. af te dekken.
Of echter die vlijmscherpe klauwtjes zich daarvan iets aantrekken…
Waarom dan toch asiel verleend aan deze mini-tijger?
Wel, in de eerste plaats omdat – in tegenstelling tot haar-wier-naam-niet-genoemd-mag-worden – ik juist opensta voor vreemde culturen en hulpzoekenden wezens graag een warm onderdak bied: het kan alleen maar een verrijking van m’n eigen leven zijn en wat onbetekenende schade neem je dan maar op de koop toe. In de tweede plaats: om er vrienden mee te helpen die anders niet ook ‘ns op vakantie konden gaan. En ten derde: het is gewoon een heerlijk jong, spontaan, speels dier dat een waar plezier is om een poosje om je heen te hebben!

Overigens, over ‘haar-wier-enz.’ gesproken:
De door jou bedoelde Mark Watje heeft nu toch deze eeuwige Rita LoesNietVoorDePoes even in d’r mand gebruld. Maar ja, je kent het bekende boek wel: ‘De Muis Die Brulde’? Dus: lang zal zijn vreugde niet duren, want hoe luidde het antwoord van LoesNietVoorDePoes op de vraag of zij zich nu voortaan zou laten muilkorven? “Ik? Nooit!” Te voorspellen valt dan ook dat binnenkort de bom definitief barst en ‘haar-wier-enz’ voorgoed het veld mag ruimen. Wij zullen daar geen traan om laten, anders dan van vreugde en opluchting, hoewel ook daarna waakzaamheid geboden zal blijven.
Daarom tot besluit nog een andere Truttig Tegeltje kreet:
‘Met Rita aan de macht zaten alle asielzoekers in het Verdonkhoekje!‘
Gelukkig lijkt het tij eindelijk gekeerd. Als Mark Watje nou alsjeblieft maar z’n ruggetje recht houdt, vooral na het heden bij hun te verschijnen rapport over het wel en wee van hun verkiezingsverliezen…

PdeB