Maandelijks archief: mei 2006

Verloren en gevonden

Vanmorgen, op de weegschaal staande, schoot er weer van alles door mijn hoofd. Bijvoorbeeld dat je beter kunt aankomen terwijl je weet waar het van is dan dat je afvalt terwijl je niet weet waar het van is. Ik vond hem zelf wel behoorlijk briljant voor de vroege morgen. Daarna peinsde ik over het verliezen van 100.000 euro. Zomaar gevonden in een plastic zak ergens in een bos. Er gaan toch dagen voorbij dat ik geen 100.000 euro in een plastic zak heb zitten. Ook niet ergens anders in trouwens. Als de eigenaar van het geld zich blijft verstoppen dan krijgt de eerlijke vinder na een jaar het geld mee naar huis. Zou me niks verbazen als de verliezer van het geld dan alsnog een bezoekje bracht aan de vinder. Stuk veiliger dan je melden bij de politie die vervolgens wil weten waarom je denkt dat het jouw geld is en hoe je eraan gekomen bent. Zou je dan niet gewoon kunnen zeggen dat je dat jaren lang gespaard hebt onder je matras en dat je op een mooie zondag ging wandelen en dat je bij gebrek aan een hond besloot om je gespaarde geld mee uit te nemen? En tijdens een wat minder helder moment ben je die plastic zak gewoon verloren. Of gaat het met geld soms net als met kilo’s? Dat je wel weet hoe je eraan gekomen bent maar geen idee hoe je ervan af moet komen? Kon ik die kilo’s ook maar achterlaten in een plastic tas in het bos. Ik kwam ze nooit meer ophalen en de vinder mocht ze gelijk houden. Zo zal het met die 100.000 euro ook gaan. Er komt niemand om die tas vragen en na een jaar is de vinder een rijk mens. Maar niet iemand waar ik mee zou willen ruilen.

Afluisterpraktijken

Bij de bushalte.

“Meid, zeg ik, meid, wat erg voor je. Niet dat ik het erg zou vinden. Ik niet. Naast mij wonen van die mensen uit Afghanistan. Afghanen dus hè? Ik zeg ze altijd gewoon gedag. Kan mij niks schelen. Doe ik gewoon. Heb ik niks van. Of ik nou haar tegen kom of hem, ik zeg ze gewoon gedag. Ze zullen er niet lang wonen hoor want ze moeten terug. Maar dat maakt mij niks uit, ik blijf ze toch gewoon gedag zeggen. Vinnik niet erg. Ze zeggen ook gedag terug. Dat doen die mensen gewoon. Aardig toch? Daarom zeg ik ze ook altijd gedag. Waarom zou ik ze geen gedag zeggen? Het zijn toch ook mensen? Mijn man niet. Die zegt niks. Ze verstaan je toch niet zegt hij en hij verstaat hun ook niet. Maar ik wel hoor. Ik heb daar niks van. Ik zeg ze gewoon gedag. Geen idee wat er straks komt wonen maar die zeg ik ook gewoon gedag. Moeten het wel nette mensen zijn natuurlijk maar dat zie je gauw genoeg. Ik wel tenminste. Mijn man niet. Die ziet dat niet maar ik wel. En nette mensen zeg ik gewoon gedag. Maakt niet uit waar ze vandaan komen. Als het maar niet van die hele donkere mensen zijn. Je weet wel, van die hele zwarte. Alhoewel die kindjes altijd wel leuk zijn. Die zeg ik ook gewoon gedag hoor. Ze blijven toch nooit lang.”

Helaas kwam toen de bus.

Rita Smatje !

Ha Rita canim. Alles Boem? Ik vond je rok zo chilipoya dat ik helemaal bazurk werd. Maar alwasie, ik stem niet op je. Dat kan ook niet want VeeVeeDee gezien ben ik een zwabber. Je bent zeker wel pannegaar na al die drukke dagen. Je hebt je portie wel gehad maar je gedroeg je dan ook als een aaswy. Heb je nog wel tijd voor je werk in agga? Dat gedoe vorige week was wel ff akkelebebe. Moest je je nou zo nodig als een aangebrande loempia gedragen? Je leek wel niet jopper in je pannekoek. Eerst dacht ik: appa toe? Nu lijkt alles weer baams en is Ayaan weer je billenmaatje. Straks is ze toch flodo hoor. Je hebt nog een grote clicka dus je maakt nog altijd kans. Zeker nu je eruit ziet alsof je een fashionista bent. Het kan mij niet schelen of jij het wordt of die jenufdo van een Rutte. Alhoewel? Nee, dan toch liever jij chicca. Dat zou toch wel lijpvet zijn. Je maakt van die lekkere blunders en dat is een goed vooruitzicht. Afgelopen week was enkelt goud. Dus koolop Rita en ga zo door. Dan gaan we fabeltastische tijden tegemoet.
Tot sinas !