Maandelijks archief: februari 2006

Tijd zat !

Als je Cornette van kwaadheid uit haar geblondeerde haarwortels wil zien schieten dan is dit een leuke: “Jij? Jij hebt tijd zat. Jij hebt geen kleine kinderen en geen baan buitenshuis. Dus jij hebt tijd zat.” Dan begint mijn hoofdhuid te prikken en schiet mijn geblondeerde haar in de Geert Wildersstand. Ik doe echt altijd mijn best om dan rustig te blijven en negeer het suizen in mijn oren en het jeuken van mijn handen. Ik heb een speciale Mantra voor zulke momenten. “Gij zult niet doden. Gij zult niet doden. Mjjjaaaaaammmmm. Mjjjaaaaaammmmm. Gij zult niet doden.” En dat een keertje of 100. Dan gaat het wel weer. Natuurlijk heb ik geen kleine kinderen. Zou op mijn leeftijd ook bizar zijn nietwaar? Bovendien heb ik ze nooit gehad dus heb ik ook geen grote- of kleinkinderen. Is geen gevoelig onderwerp. Kunnen we gewoon over praten. Maar dat terzijde. Mijn baan buitenshuis (50 uur per week en niet de minste baantjes) heb ik bewust opgegeven een aantal jaren geleden. Sindsdien heb ik tijd zat. Ik bouw en onderhou een hele zooi websites. Ik heb drie weblogs. Ga drie keer in de week naar de sportschool. Zing in een vrouwenkoor (met optredens zo af en toe) en ben daar ook de secretaris van. Zit sinds kort in een kookclubje. Ga naar computercursus (avond). Verdiep mij in van alles en nog wat op internet. Probeer wanhopig alle favoriete weblogs te lezen (heus, ik lees alles). Probeer het huis stofvrij te houden (dit is een grapje !). Doe een heleboel online computercursussen. Ben lid van een hele zooi discussiegroepen (plus minus 150 emailtjes per dag). Ben druk met mijn boekenhobby. Wil graag alle CD’s van de wereld nog luisteren. Kijk selectief TV en probeer tegelijk te lezen. Heb nog een aantal andere hobby’s waar niks van komt en de rest ben ik vergeten. Maar ik heb tijd zat. Mensen met kleine kinderen (en een baan) zijn in de veronderstelling dat anderen tijd zat hebben. Dit is een misverstand. En bovendien hebben zij zelf voor die situatie gekozen en zichzelf in die nesten gewerkt dus niet zeiken aub. Het is waar. Ik hoef een heleboel dingen niet te doen maar ik doe het wel. Omdat ik alles wil en alles blijf willen. Ook een keuze en geheel vrijwillig gemaakt. Maar dan niet die ongelooflijk stompzinnige opmerking maken dat “jij tijd zat hebt.” Had ze dan niet gekregen en had dan ook op je kont achter de computer blijven zitten. Dan had jij ook tijd zat gehad. Maar zij zijn in de veronderstelling dat jij leuke dingen doet en zij alleen maar verplichtingen hebben. En dat begrijp ik niet zo goed. Waarom heb je die keuze dan gemaakt? En heb je daar dan diep in je hart spijt van? Iedere keuze heeft zo zijn voor- en nadelen maar het feit dat ik geen kleine kinderen heb en geen baan buitenshuis wil niet zeggen dat je de dingen waar jij geen zin in hebt op mijn stoep kunt storten omdat ik dus tijd zat heb. Zo. De haarwortels kunnen weer terug op de plaats.

Jong en mooi of oud en wijs

De sfeer tussen ons is niet goed. Sterker nog, langzamerhand is de sfeer om te snijden. Ze is wit en half doorzichtig en heeft een prachtig blauw lampje met daaronder een rood lampje en ze haalt het bloed onder mijn nagels vandaan. Als het donker is in de kamer dan ziet ze er geweldig uit. Maar dat heb ik ook dus dat zegt niks. Ze doet wel wat ze moet doen maar net niet helemaal. Nu begrijp ik dat wel want ik heb van nature rood haar. En rooie die zijn altijd een beetje eigenwijs. Ze doen wel wat je zegt maar toch net niet. Dat heeft zij ook en dat botst. Als ik zeg: “Ga naar links” dan doet ze dat wel maar net even een tikje schokkeriger en langzamer dan de bedoeling is. Naar rechts is het precies hetzelfde. Sturen via het daarvoor bestemde programma heeft niet het gewenste effect. Ze blijft haar eigen zin doen. Haar voorgangster was een saaie donder. Gewoon grijs met niks bijzonders en al een beetje op leeftijd. Maar die deed precies wat haar opgedragen werd. Geen gezeur en strikt opvolgen van orders. Geen idee meer waar zij vandaan kwam maar zij is er nog en wacht rustig haar kans af. Net niet in de prullenbak gesmeten. Zij weet dat haar kansen met het uur groter worden. Zo zie je maar dat je oude vrouwen niet te snel aan de kant moet gooien. Ervaring en je werk doen zoals de baas dat graag ziet zijn belangrijke zaken. Die ander is jong en mooi maar eigenlijk heb je er niks aan en het geeft alleen maar ergernis. Een levensles valt hieruit te leren. Oud en een beetje grijs zegt niks. Jong en mooi lijkt wel belangrijk te zijn maar als de baas niet tevreden met je is dan kun je het wel schudden.
Straks even die nieuwe optische muis snel weer omruilen voor die ouwe vertrouwde. Het gaat weer helemaal goed komen tussen ons.

Oh ja, maar die webcam van Het Kruidvat van 9,99 euro werkt prima !

Eigen Huisadres

Privacy is een hot-hot-hot item in Nederland. En toch maken we ons om sommige zaken totaal niet druk omdat de schending van de privacy zo gewoon geworden is dat we het niet meer zien. Derhalve even gebeld met TPG-post met de vraag hoe je kunt voorkomen dat een voor jou bestemd pakje bij buren of buren van buren of daar de buren van wordt afgegeven. “Oh ja hoor, dat kan” zei de TPG-mevrouw vrolijk. “Dan laat u door de afzender Eigen Huisadres op dat pakje zetten en dan mag het alleen bij uzelf afgegeven worden. Maar TPG MAG pakjes bij buren afgeven” zei ze er nog achteraan. “Mag, mag, mag?” vroeg ik. “Van wie mag dat dan? Van uzelf. U maakt uw eigen regels en zegt vervolgens DAT MAG. Maar van mij mag het niet en ik ben de eigenaar van dat pakje.” De discussie ging nog even vruchteloos door en uiteindelijk vroeg de TPG-mevrouw: “Maar wat is het bezwaar?”
“Het bezwaar is” leg ik uit “dat het niemand iets aangaat wat ik voor pakjes krijg. Net zo goed als het mij niet aangaat wat een ander aan pakjes krijgt. Bovendien ontneemt u mensen de mogelijkheid om een pakje te weigeren.” Ze was het volkomen met mij eens maar gooide nog even een laatste argument in de strijd. “Wij hebben afspraken met bedrijven dat wij pakjes bij buren mogen afgeven.” “Dat is mooi mevrouw, maar steeds meer mensen bestellen goederen via internet en die komen soms van ver. U maakt mij niet wijs dat u met alle bedrijven over de wereld daar afspraken over heeft gemaakt en door mijn pakjes, behalve bij totaal onbekende buren drie straten verder ook nog af te geven bij de bakker, de slager of de groenteboer (komt voor !!) schendt u mijn privacy.” De mevrouw was het geheel met mij eens maar kon er verder niets aan doen. Tijd dus om mijn voornaam te veranderen in Eigen Huisadres en zeer standvastig te zijn in het niet aannemen van pakjes die niet voor mij bestemd zijn. En de oplossing van dit hele probleem is zo simpel als wat want behalve een JA/NEE of NEE/NEE sticker op de brievenbus zou TPG-post de Eigen Huisadressticker in het leven kunnen roepen. Dan kunnen we allemaal zelf kiezen of we prijs stellen op onze privacy of niet.