Er zijn twee Sinterklazen die ik nooit meer vergeet. De eerste zat in de Bijenkorf in Rotterdam. Mijn opa werkte daar dus misschien was het wel op het personeelsfeest. Dat weet ik niet meer. Sinterklaas zat bovenaan de roltrap en de kinderen gingen één voor één die roltrap op. Zachtjes zoefde je richting de Sint. Even op schoot, praatje maken, kadootje van Piet en op de andere roltrap weer naar beneden. Van deze Sint vergeet ik nooit meer zijn zachte handen. Grote witte en heel zachte handen in van die fluwelen handschoenen. Ik zag en hoorde niks meer en deed niets anders dan aan die handen voelen en ze tegen mijn gezicht wrijven en kusjes geven. Sinterklaas vond het allemaal best en liet dat kleine opdondertje met dat vuurrode haar rustig haar gang gaan.
De tweede Sint die ik nooit meer vergeet liet mij met een klap van mijn Sintgeloof afdonderen. Mijn vader en moeder hadden al de hele dag gewaarschuwd dat Sint ’s avonds op bezoek zou komen en de spanning was derhalve hoog opgelopen. Sinterklaas kwam maar was al bij een paar andere kindjes ook geweest en liet zich de Hollandse borrel goed smaken. Ik weet nog dat mijn vader en moeder de grootste pret hadden en dat Sint zijn baard optilde om aan zijn zoveelste glaasje te nippen. Maar dat was het ergste niet. Het ergste waren zijn grote witte basketbalschoenen die onder zijn mooie witte jurk uitkwamen. Ze konden mij veel wijsmaken maar dat Sint grote witte basketbalschoenen droeg was net effe een brug te ver. Eenmaal op schoot trok ik aan zijn baard en mepte zijn mijter van zijn kop. Alle volwassenen, incluis Sint en Piet, gingen in een eindeloze lachstuip en tot overmaat van ramp had Zwarte Piet na verloop van tijd witte strepen over zijn gezicht. Dit was duidelijk allemaal nep.
Maar of die Sint met die zachte handen ook nep was? Waarschijnlijk is dat toch de echte geweest.
Maandelijks archief: december 2005
Kerstkaart voor Gerrit
Geen idee hoe het met jullie is maar moi is door het dolle heen. Waarom? We gaan er volgend jaar in koopkracht op vooruit en wel 1,25% oftewel 64 eurietjes voor mensen zonder zorgtoeslag en 22 keiharde pegels voor mensen met zorgtoeslag. Nu had ik nog wat kerstkaarten over van vorig jaar en de eerste gaat op 7 december op de bus. Ik deel de inhoud graag met jullie.
Ministerie van Financiën
Korte Voorhout 7
Postbus 20201
2500 EE Den Haag
T.a.v. Gerrit Zalm (titelatelutaire aanhef overbodig)
Dag Gerrit, (Beste leek me wat overdreven)
Wat hoor ik nu? We gaan er in koopkracht op vooruit. Met een beetje geluk halen wij zelfs de 64 euro op jaarbasis. Wat een luxe, wat een weelde. Kun je voor zo’n bedrag een vorkje prikken in Nieuwpoort? Lijkt me wel. Maar dat doen we niet hoor. Ongezellig publiek daar. We gaan op 1 januari vast in de etalages kijken, dat snap je zeker wel. De mensen met een zorgtoeslag krijgen wat minder maar ach, er zijn toch voedselbanken tegenwoordig? En wat je allemaal kunt kopen voor 22 euro in de kringloopwinkel, dat is niet mis hoor !
Dat gaat dringen worden in de supermarkt. Voortaan maar wat vroeger de boodschapjes doen om de rijen bij de kassa te vermijden. Je hebt groot gelijk dat je de rest van de voordeeltjes in eigen zak steekt. Straks komt collega Kamp weer zeuren om helikopters en dan moet je maar weer zien dat je het ergens vandaan haalt. Nu ik je toch spreek: kan dat onzinnige advies van het Voorlichtings Bureau voor de Voeding eens van dat internet af? Twee ons groenten en twee stuks fruit per dag. Er zijn 700.000 mensen in Nederland die dat niet meer kunnen betalen. Zelfs niet met de kerstmis.
Fijne dagen Gerrit. Geniet ervan !
Met een beetje hulp van webloggend Nederland moet het toch mogelijk zijn om Gerrit gezellig veel kerstkaarten te sturen. Neem het idee over op je weblog maar link niet terug naar deze log. Mijn dataverkeer is al druk genoeg.