De folders van de zorgverzekeraars beginnen binnen te stromen. Ik spit ze allemaal uit van voor naar achter en terug. Veel echte details vertellen ze nog niet en de voor de consument zo belangrijke antwoorden op vragen bewaren ze tot 16 december. Dat is wel duidelijk. Toch valt er zo af en toe iets bijzonders uit de folders te plukken. Vraag is natuurlijk of wat bij de één geldt ook bij de ander zo zal zijn. Wat ik in één van die folders zie is dat bijvoorbeeld fysiotherapie (in beperkte mate !!) wel in het basispakket zit. Maarrrrrr………. maak je gebruik van de fysiotherapeut dan zullen de kosten in mindering gebracht worden op de no claim. Kortom, fysiotherapie komt uit je eigen knip tenzij er wel heel lang in je geknepen wordt. Heb je een aanvullende verzekering dan mag je ook naar de fysio en dan gaat het NIET van je no claim af. Een ongelijkheid die mij toch wel wat rattekopperig voorkomt. Want mensen met een basisverzekering betalen de fysio dus zelf en mensen met een aanvullende verzekering (en dus al dikkere geldbuidel) niet. De folders die inmiddels binnen zijn spreken allemaal van een aanvullende verzekering voor iedereen zonder keuring of medische vragen. Bij sommige mag je naar iedere zorgverlener die je zelf hebt uitgekozen en bij anderen moet je daar heel voorzichtig mee zijn. Er zijn zelfs zorgverzekeraars die een uitgebreide reeks van aanvullende verzekeringen aanbieden. En dan trapsgewijs. Van goedkoop naar duur, alleen de prijs weet nog niemand. De groep mensen die er nu al geen touw meer aan vast kan knopen is groot. Die groep zal alleen maar groter en groter worden. Je zult de Nederlandse taal maar niet goed beheersen ! Alle folders bewaar ik en zien er, nadat ik ze gelezen heb, uit als eindexamenopgaven. Overal vraagtekens en uitroeptekens of grote cirkels. Sommige voorwaarden zitten zo dom en gevaarlijk in elkaar dat ik ze direct afschrijf maar bewaren doe ik ze wel. Het zal tegen december wel een grote doos vol zijn. Tegen die tijd heb ik mijn keuze al gemaakt en kan de hele stapel op het nieuwjaarsvuur. Goed lezen die folders en rustig over nadenken. Er zitten verzekeraars tussen waarvan ik van harte hoop dat niemand erin zal trappen. Je hebt alle tijd. Ook na 16 december !

In het ziekenhuis komt iedere dag de Medicijnkar voorbij. Vol met pillen en potjes en een groot boek waarin staat wie wat krijgt of mag. De zuster is niet inhalig en deelt met ruime hand uit volgens de voorschriften in het boek.
“Mevrouw B. Eens even kijken. U krijgt een diazepammetje, een cresportje, , twee filopammetjes, een piapiemetje, een lexotieltje en twee paracetamolletjes.” Mevrouw B. is weer helemaal gelukkig. Dan ben ik aan de beurt. “Mevrouw Cornette, eens even kijken wat u hebt.”
“Ik heb niks.” roep ik. “Jawel, u hebt antibiotica maar dat hangt al aan het infuus.” Ze bladert hoopvol in het grote boek en moet dan tot haar teleurstelling constateren dat Mevrouw Cornette inderdaad geen medicijnen behoeft. Maar geen nood want er zijn altijd nog de bladzijde met wat de patient mag in plaats van moet. “Ik hoef niks.” roep ik weer en nu iets luider maar er is geen ontkomen aan. “U mag een paracetamolletje of een morfinepleister” zegt de zuster blij. “Ik HOEF niks” roep ik nog ietsje harder. “Paracetamolletje doen dan maar?” stelt ze vrolijk voor. “IK HOEF NIKS” gil ik. Zo voelt iemand die geen Nederlands spreekt zich dus in ons land. “Zal ik hem op het kastje zetten voor straks?” vraagt de onverstoorbare zuster nu toch ietsje minder zeker van zichzelf. “IK. HOEF. NIKS.” spreek ik nu heel luid en duidelijk in haar richting zodat ook liplezen mogelijk is. “Je mag het in water oplossen hoor, als je ze anders moeilijk in kunt nemen” zegt ze nu zachtjes. Ik zwijg in alle talen en staar naar het plafond. Ze twijfelt even en vuurt dan haar laatste pijl af: “Je kunt straks altijd bellen als je er toch nog één wilt.”

Het is zo simpel als wat, mevrouw Cornette. Het zit namelijk zo. Uw man is aan het begin van dit jaar een aantal malen in het ziekenhuis geweest omdat er steeds een foto van zijn rechterelleboog gemaakt moest worden. Dit vanwege het ongeluk van vorig jaar. Nu krijgt u daarvan de rekening. Simpel toch? Dat er op die rekening een maagonderzoek (zo’n griezelonderzoek met slang in je keel) staat is heel gewoon. Want wij werken tegenwoordig met codes en wel zogenaamde DBC-codes die u op internet wel ergens terug kunt vinden. Simpel toch? U moet dan wel de cijfers 03 voor die codes zetten. Nee, natuurlijk kunt u dat allemaal niet weten maar het is toch echt simpel. Kijk, wij moeten aan een bepaald bedrag komen want die foto’s kosten natuurlijk geld. Simpel toch? Maar wij kennen niet voor alles codes. Een heleboel codes bestaan niet want je kunt niet voor alles codes bedenken. Simpel toch? Dus nemen we gewoon andere codes net zolang tot het bedrag van de nota goed is. Simpel toch? Dus de behandeling klopt niet maar het bedrag wel. Dit is allemaal om een beter inzicht te krijgen in de kosten van de gezondheidszorg. Simpel toch? Wat zegt u? Dat we op deze manier een totaal fout beeld krijgen van de kosten in de gezondheidszorg? En dat uw verzekeraar al helemaal niet weet wat de werkelijke behandeling geweest is? Dat hoeven ze toch niet te weten? Simpel toch? Wat zegt u? Eigen risico? No claim? Dat heeft er niets mee te maken. Simpel toch? Volgend jaar misschien wel? En u kunt op deze manier niks controleren? Dat hoeft toch niet? Simpel toch? Wat zegt u? Dat u bij de bakker ook geen rekening krijgt van de slager? Dat slaat toch nergens op? Simpel toch? Wat zegt u daar? Wie is er simpel? Ik ben niet simpel. Mensen die het niet snappen. Die zijn simpel.