Een gewone avond en niks bijzonders. Nog even TV kijken in bed met LoesDePoes (bijgenaamd Trutje, Muts, Hutsefluts, The Boss, Bolletje, Dikke, Oeneballetje) tussenin. Zoals gewoonlijk. Ze wast zich voor het slapen gaan. Zoals gewoonlijk. Halverwege het wassen blijft haar voorpoot strak in de lucht steken. Ik denk: die ziet wat en wil het een mep geven. Ik leg mij hand geruststellend op haar lijfje en schrik me wild. Helemaal stijf zoals een reeds lang overleden poes moet aanvoelen. Ik schiet overeind en zeg nog tegen lief: Ze gaat dood. Dit is het einde. LDP valt ondertussen op haar zij met nog altijd die poot recht voor zich uit en totaal verstijfd. Ik spreek haar zachtjes toe en aai haar rare strakke lichaampje. Ik wil maar één ding en dat is dat ze in haar doodsnood zich gerustgesteld voelt door mijn stem en handen. Ga maar beestje. Het is goed zo. Ze rolt zich op haar andere kant en haar ogen staren wild naar onbekende verten. Paniek stijgt mij naar de kop maar ik moet rustig blijven. Nu wil ze van het bed af en naar de grond. Zachtjes pak ik haar op en leg haar op de harde vloer. Daar rolt ze zich heel langzaam van de ene kant op de andere. Nog altijd volkomen stijf en de poten recht voor zich uit. Als een film trekken alle overleden poezen aan mij voorbij. Stierven ze niet allemaal bij de dierenarts onder nare omstandigheden? En nu, nu heb ik er één die thuis en in mijn armen mag sterven met mijn handen op haar lijf en mijn stem nog in haar oren. Ze zakt door haar voorpoten en kruipt langzaam naar de donkere badkamer om een schuilplaats te zoeken. We laten haar niet alleen en staren naar het wonder dat zich voor onze ogen voltrekt. Ze zit rechtop en geeft eindeloos kopjes aan het wasrek. Het liefste wasrek van de hele wereld blijkbaar. Slechts een paar minuten later konstateren we dat er met Hutsefluts niks meer aan de hand is. Ze rent achter mijn benen aan en hangt, zoals gewoonlijk in de avonduren, in mijn kuiten. Pret, pret, we gaan nog even pret hebben voor het slapen gaan! Wij niet. Met een bloeddruk die we niet willen nameten gaan we nog even naar beneden. Drankje drinken en even bijkomen. Ze ligt op schoot en op tafel en vraagt zich af waarom we nou toch niet lekker met z’n allen het bed in duiken. En wij vragen ons af wat haar zojuist is overkomen. De toekomst zal het leren. Een toekomst waar we waarschijnlijk helemaal niet op zitten te wachten. Ach, je kunt je drukmaken om van alles en nog wat maar dat wat je na aan het hart ligt blijkt toch altijd weer het allerbelangrijkst.
P.s. Ze leefde nog jaren en stierf op 14-jarige leeftijd aan een tumor onder haar tong. Nooit heeft ze meer zo’n aanval gehad.
Daarom mag Jelle niet in de slaapkamer!
huh??? wat vreemd joh!lijkt wel 1 of andere epilepsie-aanval ofzo, schrikken lijkt me!
O, wat eng zeg. Maar gelukkig is niet gebeurd,
waar je bang voor was. Misschien een soort hersenbloedinkje of epilepsie- aanval.
Ik hoop voor je, dat het verder goed blijft gaan
met Loes de Poes. Sterkte.
Groetjes. Trees.
ach loesdepoes blijf nou nog een paar jaar bij de levenden
(aai voor cornette en haar lief)
t zijn misschien “maar” huisdieren… maar eigenlijk..zijn ze veel een veel meer
ahhhhhhhhh cornette je zal je hélemaal wild geschrokken zijn joh..
ben je naar de dierenarts geweest??
of bel hem even..
ik wens je sterkte voor het geval dát.. je weet dat het eens komt maar het is altijd te vroeg hé
liefs en een knuffel
klapper
ff checken, laat de dierenarts maar even kijken. Of je hebt gewoon een slimme kat die weet hoe ze aandacht moet trekken.
Liet zij jullie even schrikken!
Lijkt me geen kortsluitinkje in het koppie, daarvoor was ze te vlot weer oké.
Knufz voor het mooie dametje!
(heb je mail beantwoord Cornette)
Ze was gewoon een beetje stijf, niks aan de hand.
Maar wel schrikken.
Jeetje, Cornette, wat een angstaanjagend verhaal. Honderd jaar geleden heeft mijn eerste poes ook zoiets gehad. Stuipjes, noemde de dierenarts het. Maar er was niet echt een verklaring waar het door kwam. Ben benieuwd of de wetenschap ondertussen is gevorderd en wel iets weet.
Wat zullen julie geschrokken zijn.
Gelukkig is het weer goed met haar.
Denk ook dat het sruipjes waren.
Maar je schrikt er wel van.
Groetjes Nel.
pfff, dat is schrikken…
gelukkig is de poes oké, zijn jullie inmiddels oké,
maar hoe is t met t wasrek?
(twijfel wel even of ik dit kan maken zo)
Kan me voorstellen dat je je helemaal gek schrikt!
Voor nu: van harte! en voor de nabije toekomst: sterkte! (want kennelijk verwacht je toch het ergste..).
@ Avier. Ja, dit kun je zeker maken bij Cornette. Als de schrik voorbij is dan is een stevige relativering van harte welkom. Ik zal het eens aan het wasrek vragen. 😉
Nou de schrik zal er nog lang bij je inzitten.Ik hoop maar dat het zomaar iets was, maar wel vreemd.
Het beste, vooral Loes de Poes.
Dat is schrikken zeg, ik zou me geen raad weten als Figaro dat soort ‘grappen’ uit zou halen. Gelukkig is het allemaal goed nu. Klein check-upje bij de dierenarts denk ik? En met jullie bloeddruk ook alles weer ok?
’t Lijkt op kramp of zoiets. Dat is het nadeel bij dieren, je moet iets akeligs als dit proberen in te schatten op basis van wat je ziet, moeilijk hoor.
En angstig! Als ik Djoemi zie braken breekt mijn hart al, bah, kinderen en dieren, moesten maar nooit iets mankeren eigenlijk.
ik raakte helemaal ontroerd en ontredderd van je verhaal. Alleen al de manier waarop je het hebt beschreven….
Ik moest weer helemaal aan mijn Alice denken, die ik al sinds 8 april moet missen.
Ik hoop voor je dat het goed gaat en blijft gaan met LDP
Mooie laatste zin!!
gaat het weer een beetje hr en mw … ?
en voor LDP een virtueel droog visje
He bah wat een narigheid zo voor t slapen gaan (!), maar katten hebben 9 levens…. toch? (Niet te lang bij stil blijven staan hoor, als t je tijd is…. en dat geld
-helaas- ook voor (fotogenieke) LoesDePoes).
Hè getsie, wat een vervelende ervaring. Heb je al enig idee wat het geweest kan zijn? En hoe is het nu?
Een lieve aai voor LoesdePoes en haar slaafjes…;)
Tjemig, dan schrik je je ook te pletter. Zelfs mijn bloeddruk steeg van dit verhaal. Gek beest. Hopelijk hoef je dit niet binnenkort weer mee te maken en blijft LoesdePoes nog wel even rondhangen.
Kippenvel tijdens het lezen.
Nou zeg!! je laat me wel schrikken! Gelukkig liep het allemaal goed af, maar ik zat hier alweer met tranen. Wil je dat niet meer daoen? Voortaan even beginnen met … Gelukkig liep het allemaal goed af, maar… (graag vooraf een happy end dus ;-)).
Ben wel benieuwd hoe het nu gaat met LdP …
en of je nog ooit wat gehoord hebt van je mail aan Jan Marijnissen…
@ Lucide. LdP staat op dieet ! Zeer tot haar ongenoegen. Verder gaat het op dit moment prima. De dierenarts wil iedere 14 dagen even weten wat ze weegt en of het nog een keer gebeurd is. Dat dieet was trouwens gewoon nodig en heeft waarschijnlijk niets met de aanval zelf te maken. Gewoon voorzorg.
Van Jan Marijnissen heb ik nooit iets gehoord. Ondanks zijn belofte dat iedere email binnen een week een reactie krijgt. Slechte zaak van JM.
en t wasrek?
jee wat een poes die loes, effe oefenen zeker ;-)gelukkig is ze er nog, wat een mooi koppie!!!
over marijnissen: die heeft mij ook niet teruggemaild,
de sloenter 😉
Hopelijk is LoesDePoes nog steeds oké Cornette! Wat een schrik zo.