Heel vroeg opstaan

Gisteren waren wij al vroeg op pad. Het was heel koud en erg donker.
Altijd als, om wat voor reden dan ook, de wekker heel vroeg in de ochtend (eigenlijk laat in de nacht) afloopt dan denk ik aan vroeger en aan mijn vader.
Mijn vader was dol op de bossen en onze vakanties brachten wij dus door op en rond de Veluwe. Zo af en toe wilde mijn vader zo rond een uur of vier in de nacht opstaan om ‘wild’ te gaan kijken en ik mocht mee.
Moeder draaide zich nog eens om in bed en ik ging met mijn vader op pad. Eerst dik aankleden en met alvast een boterham in de hand zat ik naast hem in de auto. We reden diep de bossen in en vandaar ging het te voet verder. En vanaf dat moment waren we muis- en muisstil.

Tegen de wind in liepen we als samenzweerders door de bossen en als we geluk hadden zagen we herten of zwijnen. Liefst herten. Van die mooie statige dieren die vol trots over hun domein graasden.
Later terug in het huisje kookte mijn vader dan havermout.
De hele dag bleef je dan het gevoel houden iets bijzonders te hebben gedaan en dat gevoel komt nog altijd een beetje terug als de wekker heel vroeg afloopt.

8 gedachten over “Heel vroeg opstaan

  1. Indigo

    Wat een dierbare herinnering, Cornette.
    Wild-‘spotten’ op de Veluwe is ook een heel bijzondere ervaring.
    Mijn kinderen zijn nu groot genoeg om in het voorjaar ’s morgens vroeg de bossen in te gaan. We hebben het geluk op de Veluwe te wonen!

  2. Hannah

    Ik geloof dat mijn zoon dit ook nog eens wil doen. Iets om te onthouden.

  3. Sahasrara

    Oh… ja… heerlijk. Ik herken dat. Vroeg de natuur in…. Er is niks mooier dan de zon zien opkomen…. waar dan ook !
    Trusten ! We gaan d’r maar weer vroeg in…. anders lukt het niet morgen !

  4. Richtsje

    Klinkt heerlijk! Zulke dingen zou je vaker willen en moeten doen, besef ik ook. Met twee kotertjes vind ik het minder makkelijk plannen allemaal… Maar jij hebt genoten!!

  5. Marleen

    Niets is mooier dan een ouder die zijn kind de liefde voor de natuur kan overbrengen. En zo zie je maar, die dierbare herinnering laat jouw niet meer los.

Reacties zijn gesloten.