Soms maakt de wereld om mij heen me een beetje verdrietig. Dat hele gedoe over het donorcodiciel bijvoorbeeld. Al die moraalridders die van de daken schreeuwen dat iedereen een donorcodiciel MOET met JA erop. Sommigen opperen zelfs de suggestie dat mensen die NEE zeggen zelf ook niks krijgen. Daar kan ik nog wel even op voortborduren. Mensen die leven als een beest (roken, drinken, drugs etc.) mogen ook van alles niet meer en moeten een toeslag betalen op hun ziektekostenverzekering. Afijn, de lijst is eindeloos. Wat dacht je van al die moraalridders die iedere dag eindeloos in hun auto zitten en zodoende nieuwe longtransplantaties veroorzaken. Maar ach, dat is zo’n ver van hun bed show. Nee, met een donorcodiciel met JA erop ben je pas een goed mens en doe je pas wat de maatschappij van je verwacht. Wat moeten ze dan? Met het openbaar vervoer? Kom nou.
Maar wat ik mis in deze hele discussie is respect en begrip. Respect en begrip voor mensen die er net even iets anders over denken. Mensen die vinden dat zij zelf mogen beslissen over hun lijf en hun leven en vooral over hun sterven. Sterven is een zeer eenzame en bijzondere zaak. We krijgen er allemaal mee te maken. Het is de enige echte zekerheid in ons leven. Misschien sterven we op een manier die onze organen onbruikbaar maakt. Zou kunnen en is zelfs zeer waarschijnlijk. Maar misschien ook niet. In ieder geval is het begrip “je organen na je dood afstaan” niet juist. Je leeft nog als ze je leegslopen. Want als je dood bent hebben ze niks meer aan je. Nu zijn er mensen die graag rustig en op hun gemak willen sterven. Die van mening zijn dat hun ziel even tijd nodig heeft om het lichaam te verlaten en ergens anders een plek te zoeken. In dat geval hebben ze niks meer aan de zooi in je lijf. Want je moet nog leven om bruikbaar te zijn. Dood ben je een waardeloos omhulsel. Nog wat huid en een hoornvlies maar de rest kan in de container.
Wie ooit aan het sterfbed van een dierbare heeft gezeten heeft ook dat moment van “zielverlating” gezien en denkt er misschien net iets anders over. “Niks mee te maken” roepen de moraalridders. “Als je niks geeft dan krijg je ook niks als het nodig mocht zijn.”
En dit alles nog afgezien van het feit dat een heel groot deel van de gestorvenen toch al niks waard is als donor. Je moet en zal JA zeggen op een codiciel.
Wat ik mis is de nuance. Wat ik mis is het respect en begrip. Maar dat mis ik toch al heel vaak en veel in de wereld van vandaag. Respect en begrip zijn wereldvreemde zaken geworden.
Met alle begrip voor de nood op dit gebied en voor de zieke mensen die wachten en wachten. Vreselijk moet dat zijn en nooit hoop ik in zo’n situatie te komen of een dierbare in zo’n toestand te zien. Maar ook vraag ik begrip en respect voor het feit dat ik over mijn eigen sterven mag nadenken en beslissen. Dat jij iedere dag in de auto zit? Daar zeg ik ook niks van. Dat wij het niet doen scheelt misschien al een longtransplantatie. Omdat het niet meetbaar is telt het niet.
Dag Gert Jan Droge. Hadden ze aan jouw organen ook niks? Waarschijnlijk niet. Want veertien dagen geleden liep je nog vrolijk rond in deze wereld maar na de diagnose en de voorspelling hoe het verder zou gaan was je er ineens niet meer.
Moedig hoor. Heel moedig.
Met respect neem ik afscheid van je. Jij bent in ieder geval gestorven op een manier die je zelf verkozen hebt. En dat gun ik iedereen.
Met respect en begrip.
ik moet hier erg van zuchten Cornette. Ik kan hier nog de lengte van twintig logs aan mijn eigen ergernis aan toevoegen, mijn eigen slechte ervaringen opschrijven over het afstaan van een naast familielid voor post-mortum onderzoek, de domme toon die de nierstichting aanslaat, wat mij onaangenaam raakte in deze hele Bnn-discussie, maar het voegt uiteindelijk niks toe want je hebt gewoon gelijk, het is volkomen respectloos!
Moraalridders versus respect, begrip en moed. Ik heb de combinatie nog niet ontdekt helaas. Ben het erg eens met je stukje, dank daarvoor.
… respect voor je logje, het raakt me…
..met een een toevoeging dat ik heb meegemaakt dat iemand overleden was en dat er daarna nog gebruik is gemaakt van het hoornvlies en een orgaan van die persoon. Enkele uren na de dood is het nog mogelijk om organen af te staan.
Donororganen lijken wel een consumptieartikel, zoals er de laatste tijd over wordt gepraat. Ik vermoed dat er weinig mensen zijn die weten hoe lastig het leven met een donororgaan is. Je bent je hele verdere leven aan de medicijnen tegen afstoting, en die medicijnen zijn niet erg onschuldig.
BTW: heeft De Man mijn verboden foto waarop niets stond nog herkend?
hoe gek het ook mag klinken, jouw log doet me heel veel deugd… ik kan me er helemaal in vinden… respect… begrip… ieder op zijn manier respect voor het leven, begrip voor elkaar… eender hoe… ieder helpt op zijn manier, ieder kan op zijn eigenste manier een steentje bijdragen…met zijn haar hart… niet door al die moetens… ach je weet wel wat ik bedoel… zoals jij het schrijft…
elfenknufffffff
van
Elin
Hier is niets aan toe te voegen.
Aan wat Plutone zegt ook niet. Ik zeg zoiets ook wel eens in gezelschap, maar dat wil men liever niet horen.
Een eigen mening erop nahouden is iets wat jij doet. Je denkt over de dingen na en brengt ook de genuanceerdheid en het respect naar voren. Mensen luisteren vaak niet naar wat een ander te vertellen heeft, ze horen zichzelf erg graag praten.
Jouw log is een voorbeeld voor velen. Ik ben dan wel orgaandonor maar dat ben ik al jaren, heeft niks met tv-shows te maken en ach, wie weet kom ik wel onder een auto en zijn al mijn organen zo plat als een dubbeltje; hebben ze er nog niks aan. Je kunt nooit zeker weten wat er na je dood zal gebeuren en ergens maar goed ook.
Mooie gedachten, Cornette… om heel lang en heel zacht met elkaar over te praten en niet zo maar wat woordjes neer te typen.
mooi stukje cornette,
het is altijd zo dat de beste stuurlui aan wal staan hé..
ik geef alles wat men gebruiken kan van me:-))
helpt dat een beetje
xxx
klaproos
Misschien is het wel ‘ja’, bloed, en ‘nee’, organen. Dat mag toch? Op sommige momenten heeft iemand net zo hard wat van jouw bloed nodig als jij wellicht ooit een orgaan van een ander.
De eeuwige bemoeizucht van overheid en instanties in combinatie met ook hier misselijkmakend consumptiegedrag…..ik voel walging opkomen. Walging, die jij in dit fraaie logje heel knap hebt weten af te dekken, maar die ik toch ook proef.
De Man@Plutone:
Mooie (illegale) foto’s. Moest eerst wel even goed kijken ivm de hoek waarvandaan ze waren gemaakt. Vanuit die hoek zie ik het niet zo vaak!!
Bijzondere log Cornette, het stukje over dat de ziel het lichaam verlaat bij overlijden raakte me het meest. Want ik denk ook dat dat echt gebeurd al heb ik het nog nooit van dichtbij meegemaakt. Wat overblijft is lichaam. Mogen ze van mij gebruiken…Maar zo denk ik er over nu ik nog vol in het leven ben…hoe zal het zijn als?…Hoe meer hysterie rond een codicil hoe meer het zuiver denken verdwijnt…
Heel wat anders…ieder eiland top, heerlijk als er maar zee is…En Grieks is…Hoewel Schier nog altijd een dierbare plek in mijn hart heeft!
Groeten Plaus
Is een tijdje niet bij je langs geweest en is weer bijgelezen!
Groot gelijk. Ik ben groot voorstander van orgaandonatie. Heb zelf ook een donorcodicil, maar mijn vrouw niet. Moet ieder voor zich zelf uitmaken. Niemand hoeft hiervoor een schuldcomplex te worden aangepraat.
Fijn weekend,
Harry
Precies wat ik al jaren denk en voel, maar nooit zo zuiver heb kunnen verwoorden. Dank hiervoor.
Trui
Gert Jan was er heel goed in om doodnormale dingen zichtbaar te maken, want velen wisten niet hoe het er daar aan toe ging waar hij kwam.
Aandacht op iets vestigen , dat is TV.
En dat kunnen velen erg goed.
Knuppel in het hoenderhok .. Want ik ben het niet erg met je eens. BNN ging het niet alleen om de JA’s maar ook om de NEE’s, om het feit dat een overgroot deel van de bevolking de papieren in de prullenbak gooit zonder erover na te denken. Dat er veel onrespectvolle reacties op fora ofzo volgen heeft niets te maken met de intentie van BNN.
En ik begrijp wel dat er een idee heerst van geen donor willen zijn, geen organen willen hebben. Als jij van mening bent dat het lichaam intact moet blijven als je overlijd, dan gaat dat toch ook op voor de ander?
Iemand hier noemde de hele discussie walgelijk. Maar eerlijk gezegd komt dat onrespectvoller op mij over. Er gaan honderden mensen per jaar dood en dat is deels omdat de interesse in het donorcodicil steeds lager wordt waardoor velen die best wel donor zouden willen zijn niet geregistreerd staan. De discussie zal niet altijd even ok zijn dat ben ik best wel eens, maar op straffe manier discussie voeren heeft aardig wat los gemaakt en dat dient een erg goed doel.
Wat een trieste constateringen, hè Cornette? Ik vrees met je dat onze wereld killer en leger is geworden naarmate deze zich verder vulde met mensen en hun illusies van grootsheid. Maar er is altijd weer een weg uit, een weg terug. In jezelf, maar ook in anderen. Er is gewoon altijd wel hoop. Want wat moesten we zonder dat.
Het doet me goed om te lezen dat niet iedereen klakkeloos voor verplicht invullen is. Ik wil dat niet maar ik durf dat nauwelijks hardop te zeggen
@Hanscke. Ik zeg het wel hardop. Mensen mogen het er niet mee eens zijn. Dat is hun goed recht. Als ze mijn mening tenminste ook respecteren. En zo niet? Jammer dan.
Eng vind ik het, doodeng. Zeker nu er steeds meer mensen na jaren uit een coma blijken te ontwaken. Mijn grootse angs is dat ik wakker word in een afgesloten kist die steeds warmer wordt. O.k als mijn ingewanden verdwenen zijn wordt die kans ook een stuk kleiner natuurlijk…maar toch.
moeilijk stukje, Cornette, ik weet niet goed hoe hierop te reageren….
Zelf heb ik een codicil, wetende dat de kans dat ik iets ga geven, helemaal niet zo groot is, omdat er zoveel redenen zijn dat je organen niet geschikt zijn voor donatie na je overlijden. De manier van overlijden, de plaats van overlijden, alles is belangrijk en speelt mee. Maar toch zou ik graag denken dat ik iemand heb kunnen helpen na mijn dood met een onderdeel van mij, dat ik in de dood toch niet nodig heb…….
@Jan Hamelink: is het feit dat steeds minder mensen uberhaupt nog nadenken over een donorcodocil niet ook een aanleiding voor een killere en legere wereld?
@CiNNeR. Het feit dat mensen niks invullen wil nog niet zeggen dat ze er niet over nadenken. Misschien denken ze er juist wel over na. Maar volgens veel mensen heb je pas nagedacht als je JA of NEE hebt gezegd.
En misschien willen ze het wel gewoon aan de nabestaanden overlaten en de zaak op z’n beloop laten. Ook dat is een keuze die mensen soms maken. En ook daar moeten we respect voor hebben.
Waarom moeten we daar respect voor hebben eigenlijk, onder het mom dat we tegenwoordig overal respect voor moeten hebben?
En ik denk dat we gewoon onrealistisch bezig zijn nu. Dusdanig veel mensen zeggen geen ja en geen nee dat je mij niet wijs maakt dat ze er allen bewust over gedacht hebben. Ook uit peilingen en onderzoek blijkt simpel dat een groot deel van de bevolking er geen drie seconden over nadenkt.
Laatst stond ik aan het gemeente loket om mijn paspoort op te halen. De vrouw gaf me een folder en zei:
“Zo, en nu nog even ja invullen op deze kaart en het is helemaal voor elkaar.”
Ik kreeg een ik-moet-ja-invullen-want-anders-ben-je-een-trut gevoel.
En ik vul hem nog niet in. Omdat ik nadenk ja. Mag ik?