Dingen op papier zetten (of op een beeldscherm) is niet altijd even makkelijk. Ik zie het regelmatig gebeuren dat een “grapje” of spitse opmerking volkomen verkeerd valt. Dat zou in de kroeg, met pilsje in de hand en een lachend gezicht niet zo snel gebeuren. Dan zie je elkaar en hoor je de stembuiging en terwijl je een spitsvondige opmerking maakt steek je je glas met een glimlach omhoog naar de ontvanger. Op papier of beeldscherm komt zo’n zelfde opmerking vaak helemaal fout over. Gelukkig komt het ook in weblogland voor. Zowel bij mannen als bij vrouwen. Waarom gelukkig? Omdat ik lid ben van een aantal discussiegroepen (via e-mail) en forums, zowel Nederlands- als Engelstalig, waar alleen vrouwen lid van zijn. Wat mij weleens opvalt is dat het er bij de Nederlandstalige groepen soms hard aan toe kan gaan. Eén opmerking die verkeerd valt en de dames ontpoppen zich tot woeste Amazones die elkaar aan mootjes scheuren. Het is goed voor mijn gevoel van ‘vrouw zijn’ dat het ook voorkomt bij mannen. In weblogland dan wel te verstaan. Je zou anders gaan denken dat het een geniepig vrouwengen is. Nee hoor, ook mannen verstaan elkaar soms niet goed op papier en beeldscherm. Pfffffff, gelukkig maar. Op weblogs komt het nog het meest voor. Anonieme of éénmalige langshoppers die op je logje van die dag een venijnig of wat scherp uitgevallen commentje leveren. Zonder zich te verdiepen in de mens achter de weblog (d.w.z. in de archieven duiken) menen ze er goed aan te doen om even snel hun gifpijltje of zogenaamde grap achter te laten. Niks van aantrekken en lekker laten gaan. Vooral niet terugbezoeken zou ik zeggen. Ik vergelijk de hele wereld altijd met een goeie bruine kroeg. Je praat en heft het glas met vrienden en kennissen. Soms kan een discussie uit de hand lopen en soms (heel soms) wordt het een ordinaire vechtpartij als de verkeerde personen zich ermee bemoeien. En soms heb je van die langslopers die je niet kent en die zich ineens bemoeien met iets wat je zegt. En dan vrijwel altijd op een negatieve manier. Lekker laten gaan en ik zou zeggen: Neem nog een pilsje van me en verder kun je de hip krijgen. Maar vrienden en goeie kennissen? Altijd welkom.
Cornette's Wereld
Van mij. Voor mij.
Het bier bij jou smaakt anders zeer lekker. En inderdaad, woord- en taalgebruik is een broos gegeven. Mensen hebben vaak geen weet wat voor effect een woord of zin kunnen hebben zonder er de context te zien (in dit geval de log(st)er).
Het kan er heel hard aan toe gaan, ook in weblogland, zelfs als je ze goed denkt te kennen.
Ik vind dat mensen tegen een stootje moeten kunnen, maar soms zijn mensen erg haatdragend.
Zij nemen internet te serieus, of ik neem het niet serieus genoeg.
Maar ach, woorden zijn maar woorden, en internet is geen echt gesprek.
Ik heb toch heel wat dingen gezien bij vrouwen onder elkaar waarbij het er allemaal niet zo vrolijk aan toe ging terwijl men elkaar wel ‘in het oog’ had. Er is weldegelijk een geniepig gen waar een deel van de vrouwen mee behept is.
Ik heb de vreselijkste dingen horen zeggen op een heel lief toontje en de dames kwamen er mee weg.
(Ik heb ook aardige dingen horen zeggen op een zakelijker toon waarover gevallen werd. Er wordt dus ook vaak niet geluisterd.)
Jezelf een beetje kunnen relativeren. Dat helpt vaak wel in dit soort discussies en er af en toe een emoticon tegen aan gooien 😉 De humor in ieder geval niet verliezen.
goeiemorgen lieve Cornette,
dat heb jij weer mirakels mooi verwoord vrouw :-))))
ik ben het hélemaal met je eens,
maar het is wel moielijk om via weblog en e-mail de juiste intonatie te vinden, je moet wel erg werken met smilies om steeds weer aan te geven hoe jij het zeggen wilt,
’t is niet gemakkelijk en oh wat hebben ze mij op mijn tenen gestaan… niet te zuinig auw doet het nog :-)))
wel done dear….
roos is trots op jou :-))
maak er een heerlijke dag van, en laat de wind en regen de ehhhhh wind en regen :-))
liefs
klapper
Je geeft een prima beschrijving van het feit, dat mensen in weblogland precies hetzelfde zijn als mensen “in de straat”. En eigenlijk vind ik dat wel prettig. Ben er een voorstander van dat men zichzelf is met alle leuke en nare trekjes die erbij horen. Als ik in de spiegel kijk dan zie ik iemand die een aangeboren hekel heeft aan “gebakken lucht”. En laten we wel zijn: gebakken lucht wordt hier in weblogland met tonnen tegelijk geproduceerd. Prima hoor, want weblogland is “free country”. Alleen zullen dat soort loggers van mij nooit die aandacht krijgen, die mensen die echt wat te vertellen hebben en dat ook nog eens op een beeldende interessante manier doen wel krijgen.
Ennuh…gebakken lucht aan de bar…..daar slaat mijn bier van dood.
zo zie je inderdaad maar weer eens hoe belangrijk het is dat je bij een “hard” gesprek elkaar kunt zien en horen, dan zijn de misverstanden ook wel iets minder. Maar zelfs dan kan de bedoeling van je woorden niet helemaal overkomen zoals je had bedoeld. Papieren woorden zijn duidelijk nog veel moeilijker
Gewoon negeren en verder loggen, niet de moeite waard om je humeur te laten bederven.
Het is maar aan weinigen, ook onder de webloggers, gegeven om gevoelens en bedoelingen zo exact en messcherp te verwoorden, dat ze met recht kunnen zeggen: Lees maar. Er staat wat er staat!
De spijker op zijn kop.
Het is lastig soms de goede toon te treffen….
wij zijn niet meer zulke leuke mensen, nederlanders.
gelukkig hebben we ons log nog…
zoosdat!!!
Daar komen in weblogland dan nog de spammers bij. Gisteren ontving ik er een, die begon met: Nice blog! Ik begon mij al te verheugen op die belangstelling uit te USA, maar toen ik verder las, was dat al gauw over. Een aantal links naar financiële sites completeerden het verhaal. Gelukkig heb ik een delete-knop.
Ooit op ’n typekamer gewerkt, uitsluitend meiden.
Als er gezegd werd: “Wat zie je er leuk uit vandaag!” kon je het beste naar huis gaan en wat anders aantrekken. Veel later werkte ik op ’n tekenkamer, uitsluitend mannen; welk een verademing. Ze lullen slap maar niet ‘vals’!
Volgens mij is er wel degelijk een gen bij vrouwen wat zorgt voor wat ‘valsheid’.
En schrijven is inderdaad een kunst apart. We moeten het doen met ’n handjevol leestekens en soms ’n emoticon en dat is toch behelpen!
Ik ben ook het type wat, als het buiten koud is en ik bén buiten, niet veel zegt, gebruik van armen en handen is belangrijk hoor en dan zitten mijn handen in mijn zakken!
Vervelende tekst op mijn weblog ben ik nog niet tegengekomen. Gelukkig. Lijkt me afschuwelijk!
Ik herken het. Ik heb tweemaal zo’n bezoekje gehad. Het eerste heb ik snel verwijderd, op het tweede bericht heb ik gereageerd. Vriendelijk, maar ik heb spijt van die reactie. Omdat ik, achteraf bezien, te vriendelijk was tegen iemand die zich behoorlijk aanmatigend opstelde.
Vanaf nu verwijder ik wat me niet bevalt zonder er ook maar een woord over vuil te maken.
ja… herkenbaar Cornette… mensen zijn kwetsbare wezens vaak en daarop reageren ze allemaal op een verschillende manier… en die niet of amper reageren worden vroeg of laat misschien heel agressief of depressief… en natuurlijk heb ik nog maar even de dingen aangestipt want daar houdt het natuurlijk niet mee op… er zijn duizend en één varianten om te reageren of om dingen verkeerd op te nemen, …
‘k vind het mooi wat je zegt… ‘k heb eruit begrepen dat je best zoveel mogelijk leeft en laat leven, in de zin van… niet te zwaar aan tillen…
‘k heb het ondervonden… want je belandt zonder dat je dat wil in een vicieuze cirkel…
Het is al zo moeilijk communciceren, verbaal of non verbaal met anderen… om mekaar te ‘verstaan’…
Via telefoon of email is het nog graden erger… en het kan inderdaad totaal verkeerd overkomen… want de ene zit daar met zijn heldere bedoelingen maar beseft niet hoe dat vaak voor de ander overkomt… één verkeerd woordje, één klein woordje vergeten en het krijgt een hele andere betekenis…
Als ik nog maar alleen in mijn buurt zie… ’t voelt als een wespennest… simpelweg door al die kwetsbare mensen en hun ego, het gebrek aan zelfvertrouwen, wantrouwen, afgunst, onbegrip, onverdraagzaamheid en het ergste : onredelijkheid…
‘k vergat nog te zeggen dat ik venijnige trekjes zowel bij mannen als bij vrouwen zie… en geroddel eveneens…
zeg maar dat ik spreek vanuit de ondervinding, spijtig genoeg.
Mooi verwoord, Cornette, en o zo herkenbaar! 😀
Feit is, dat veel meer vrouwen dan mannen een weblog hebben en logisch gevolg daarvan is dat je meer conflicten tussen vrouwen onderling zult zien dan tussen mannen onderling.