De supermarkt is en blijft een bron van vermaak ende irritatie. Sta ik bij de kassa en je weet, daar is zo’n schuif die het kassameisje opzij smijt zodat jou boodschappen aan de ene kant naar beneden rollen terwijl de volgende boodschappers hun uitgekozen waren aan de andere kant naar beneden zien zakken. Ik heb betaald en sta dus aan het einde van de band mijn boodschappen weer in mijn wagentje te dumpen. De volgende klanten (echtpaar van rond de zeventig) moeten nog betalen en zien hun boodschappen alvast naar het einde van de band zakken. De mevrouw van het stel voorziet problemen en zegt tegen manlief: “Jan! Jan! Ga jij vast daar staan want anders neemt die mevrouw misschien ook onze boodschappen mee.” Ze praat niet echt zachtjes en zowel het kassameisje (Bianca zegt het speldje) en ik kijken verrast op. Dat je het in je dolle hoofd zou halen om de boodschappen van iemand anders in je wagentje te laden is nieuw voor mij. Wat een idee ! Bezuinigingen van wereldformaat doemen voor mijn ogen op en bijna kan ik de verleiding niet weerstaan om haar verdenking ook direct in daden om te zetten. Maar Jan heeft inmiddels zijn borst opgeblazen en stapt dreigend naar het einde van de band om zijn toekomstige snacks te beschermen. Ik kijk hem perplex aan en richt mijn totaal verbijsterde blik daarna op mevrouw Jan. “Nou” zegt ze, alvast in de verdediging, “je kunt toch nooit weten?” Ik overweeg een paar akties. Spugen is een optie maar dat heeft mijn moeder al vroeg verboden. Gooien met één van haar eigen kant en klaar maaltijden is een tweede. Ook niet netjes. Verbaal geweld besluit ik. Hier past alleen verbaal geweld. “Mevrouw” zeg ik duidelijk, hard en langzaam. “Mijn interesse in uw boodschappen is nul komma nul. U hebt namelijk geen smaak en totaal geen verstand van koken. U koopt alleen kant en klaar en snacks en iemand zoals ik, die echt verstand van eten heeft kan daar alleen maar om lachen. U bent een culinaire zielepiet.” Vervolgens pak ik met twee handen een zak zoutjes (geen idee wat voor) van haar boodschappen af en druk ze zodanig in Jan zijn handen dat er waarschijnlijk alleen nog kruimels in zitten. “Pak aan Gorilla” zeg ik tegen hem “je vitamientjes van vandaag.”
Op lichte voeten loop ik de winkel uit. Ik heb in geen tijden zo’n leuke dag gehad.
Herfstdip? Wie heeft er een herfstdip? Ikke niet !
Cornette's Wereld
Van mij. Voor mij.
Hè Heeeeeerlijk! Volgende keer spugen?
De kassameisjes zien nu uit uit naar je terugkomst! Die hebben thuis ook weer wat te vertellen.
en? plaste Bianca ook in haar broek van het lachen of hield ze het hoofd nog in de plooi?
Kun je wel tegen onze bejaarde medemensen! Meid, wat had ik er graag bijgeweest, haha. Heerlijk!
Je zou een tutorial moeten gaan schrijven: hoe boodschappen doen leuk kan worden 😉
Dit had ik willen zien! (en horen)
haha, geweldig! Hier kan je zo een filmpje van maken!
Ik denk dat ze je morgen op staan te wachten samen met de rest van het rusthuis…en samenspannende hangbejaarden!
Winkelfrus/irritaties (ik ken ze maar al te goed) dus ik voel met je (herfstdip) mee.
Dit is verbaal spugen ! Maar prachtig.
Whahaha cornette weet je ik zie het voor me ook nog heerlijk op de vroege morgen zo’n log ga door ga door.
url=http://curieuzeneuzemosterdpot.web-log.nl/log/3856799]trek hier je lering uit[/url]
maar ik kan me voor stellen dat je daar op dat moment géén zin in had :))))))))))))))))
way to go Cornette, een vrouw naar mijn hart
VURRUKKULLUK!!!! Cornette, de dip is over; lang leve de onmogelijke, verzuurde, goed in hun doen zijnde senioren!
Die hebben wat om over te praten hoor. Ik hoop dat ze niet (ook nog) al te dom waren en dat de boodschap onversneden binnen is gekomen.
Kassa!
Die kassa’s zijn vaak ’n bron van ergernis maar ook sommige caissières zou je achter het behang plakken. Het gebeurde ons ’n keer dat de strálende, frisse caissière (-) de boodschappen werkelijk naar het eind van de band flikkerde!
Sorry, dat is het enige woord wat in aanmerking komt.
Ik was dat op ’n goed moment méér dan beu en ben terug gaan gooien.
Er stond ’n jonge vrouw min of meer aan de andere kant van die band, nét klaar haar eigen boodschappen bij elkaar te graaien en die zag daar gelukkig de humor van in en begint werkelijk te scháteren. Dat werkte! Het duurde even maar toen moest ik ook onzettend lachen en jawel, de caissière even later ook!
Wat mij soms ook stoort is dat ze, de dames caissières, boodschappen van twee verschillende klanten rustig op één hoop terecht laten komen, te beroerd om die houten plank in het midden te verschuiven.
Ach ja, je zult daar ook maar ’n hele zaterdag zitten;
piep…volgende, piep…volgende, piep…volgende
ik weet niet hoe mijn humeur zou zijn aan het eind van de dag.
Maar Cornette, af en toe laten weten dat we er zijn kan geen kwaad hoor.
Wat heb ik gelachen.
Maak nou nooit zo iets mee.
Het was weer geweldig hoe je dat omschrijf.
Groetjes Nel
Geweldig stukje! Ik zit in tranen nu!!!
wat was ik daar graag getuige van geweest, ik geloof dat ik mezelf benat zou hebben.
Deze taferelen zou ik nooit tegenkomen in onze dorpssupermarkt: als hier teveel boodschappen op de band liggen, komen de caissières je even helpen bij het inpakken!!! Hulde!!
Dat je dat durfde…Ik zou ook graag wel eens boos worden, maar mag dat kennelijk niet van mezelf. Hé, petje af !!!!!
(Chapeau, zegt Mart Smeets altijd) maar ik gooi mijn petje in de lucht.
Vermoedelijk zit dat bejaarde echtpaar nu in een herfstdip: waren ze eÃÂÂÂndelijk zover dat ze zich de moderne voedingsgewoonten eigen hebben gemaakt, krijgen ze van jou even een lesje uit de keuken … 😉 😀
Wat betreft kassières: ik heb er wel eens behoorlijk kritisch over geschreven, maar sinds mijn dochter als bijverdienste kassiert kijk ik er anders tegenaan. Er zijn slechte, onvriendelijke en ruw-met-de-boodschappen omgaande kassières, maar de meeste doen hun werk redelijk tot goed, gerelateerd aan het aantal chagrijnige klanten dat voorbijkomt en zeurt over prijzen, boodschappen doen, of aan komt zetten met familieverhalen of waarom ze bepaalde producten wel of niet kopen, en dan heb je nog de bijna-dieven (kratje of luiers onderop de kar), de mensen die contant willen betalen, geen geld genoeg bij zich hebben en alsnog moeten pinnen of boodschappen terugleggen, enzovoort … Minder makkelijk werk dan het lijkt.
jaja.. en toen kwam die aap !
Ik moet zeggen dat ik me vaker aan mijn medebezoekers van de supermarkt erger dan aan de kassieres.
Waarom moeten mensen bijvoorbeeld per se op zaterdagmorgen met het hele gezin (inclusief kinderwagens) boodschappen doen?
Geweldig! 🙂
Van zulke akties kan ik alleen nog maar dromen.Waarom ga je
met deze act niet op AH-tournee door het land? Ik ga wel
rond met de pet.
gaat het weer een beetje vandaag :))))))))
je bent er nu wel overheen hé
liefs
kleup
You naughty girl! 😉
Haha, leuk geschreven.
Go Cornette! Zet die oude lui maar eens goed op hun plaats. Overigens reageerde jij adremmer dan ik, ik had waarschijnlijk van gene niet geweten wat ik had moeten zeggen 🙂
Wat een fantastisch verhaal!!
heerlijk, blijft actueel!