BoB-bus

Mooi is dat. Zo’n bevolkingsonderzoek Borstkanker. Nu nog wel. Nu is er nog geld voor. Hoelang nog? We zullen het zien.
De Borstenbus (Tietenpletter in de volksmond) staat weer op het dorpsplein. De vrouwen van boven de 50 van het dorp en omgeving lopen met ingetrokken schouders en wat sombere gezichten richting bus. Daar gaan we, één voor één. In de piepkleine wachtruimte van de bus is het vol en warm. Na een korte wachttijd mag je in een kast die kamertje heet de bovenkant ontbloten en gaat aan de andere kant een deur open. “Komt u maar” zegt een voortvarende en vriendelijke dame. Een futuristisch apparaat wacht op je. De dame in kwestie neemt de eerste borst tussen haar handen en rekt hem uit tot proporties die je niet voor mogelijk had gehouden. Van mij? Is dat allemaal van mij? Het lijkt poddomme wel van kauwgom. Je borst en een deel van je oksel gaat op een harde en koude plaat. Dan komt er een andere kunststofplaat naar beneden zoeven en plet de hele zwik plat. Zo plat als de aarde nooit geweest is. En als je denkt ‘dat kan niet platter’ dan gaat het nog een stukje platter. De gekste dingen schieten me door het hoofd. “Dat wordt nieuwe lingerie, de oude past nu nooit meer.” De foto wordt gemaakt en de harde plaat gaat zoevend weer omhoog. Thuis toch eens even kijken welke richting de tepels nu opwijzen. Wonder boven wonder schiet het hele geval weer in zijn oude proporties terug. Nu de andere kant nog. Jeminee, had dat mens haar handen niet even op de kachel kunnen leggen? Ook met de andere kant komt het uiteindelijk weer helemaal goed. Morgenochtend toch nog even controleren of alles nog toonbaar is.
Maar goed is het. Goed dat er nog geld voor is. Hoelang nog? We zullen het zien.

23 gedachten over “BoB-bus

  1. Harry

    Cornette, roep dat nu niet te hard, want Hoogervorst ligt altijd en overal op de loer waar de gezondheidszorg afgebroken kan worden. En is hij het niet dan wel die lachebek van een Zalm. Als hij je een poot kan uittrekken zal hij het niet laten. Maar wel met een lachend gezicht.

  2. Indigo

    In de bus of in het ziekenhuis, het blijft een ontluisterende ervaring.
    Als Hans nog een beetje verstand overheeft, laat hij de bussen bestaan, want preventie scheelt hem toch scheepsladingen geld.
    Zou hij dat snappen?

  3. Renesmurf

    Je omschrijft het mooi, dat zeker.
    Toch denk ik dat mensen zelf ook wel moeten kunnen leren voelen.
    Dit is zoeken naar een ziekte die je waarschijnlijk niet hebt.
    Net zoiets als de hele huid doorzoeken wat ze zomers op het strand wel eens doen.
    Volgens mij heeft dat allemaal weinig zin.
    Gewoon zelf de boel goed in de gaten houden.

  4. st@@rtje

    hihihi …ik ben een halfjaartje geleden ook geweest. Ik had zulke vreselijke verhalen gehoord dat het alleen maar meeviel… Ik hoop inderdaad dat je Hoggervorst niet op een idee hebt gebracht… “Zo van de buurvrouw kan ook wel even voelen” 🙂 🙂

  5. Radar

    Ik begrijp dat wij mannen bij een dergelijk onderzoek maar “boffers” zijn. Want met mijn tieten zie ik ze die toeren niet uithalen.

  6. Pixie

    Cornette, wat weer ’n heerlijke Cornetteriaanse benadering.
    Ik heb het twee keer gelezen.
    Het stelt me gerust en het verontrust me. Wat is er aan de hand met mij? Ik ben daar nog nooit naar toe geweest. Nóg voor baarmoederhalskankeronderzoek nóg voor borstkankeronderzoek. Die envelopjes gingen rechtstreeks de prullenbak in, jarenlang, en nu krijg ik ze niet meer.
    Ik krijg dat niet voor elkaar. Je moet hier ook niet op reageren want er is wat dat betreft geen land met mij te bezeilen; ik ga gewoon niet.
    En mocht ik die gevreesde ziekte toch krijgen dan ga ik er aan dood. En als ik die gevreesde ziekte niet krijg ga ik ergens anders aan dood. Dood ga ik in ieder geval en het tijdstip kan in sommige gevallen, met de nadruk op sommige, uitgesteld worden. Maar dat uitstel garandeert geen kwaliteit. Wat kunnen ‘ze’ nou écht genezen Cornette? Reuma? Aids? A.L.S? En al die andere ziekten met geheimzinnige afkortingen? Kanker? Wegsnijden en hopen op uitstel. Nou, niet voor mij.
    Ik ben niet ‘misvormd’ door e.o.a. geloof Cornette, hooguit door wat ik om mij heen zag.

    Misschien ten overvloede; niet op reageren Lena! Uh…. Cornette. Dat wordt ’n eindeloze discussie zonde bevredigend einde.
    Leer ’n hond maar eens miauwen. Toch? J

  7. Erik

    Wat ben ik blij dat ik geen borsten heb, maar ik mag binnenkort weer naar de prostaat controle, ook geen pretje.

  8. karin

    Ik moet elk jaar een borstonderzoek ondergaan en heb de laatste keer gezegd dat ik niet meer onder die afschuwelijk vernederende tietenpletter ga! Ze kunnen toch niet veel zien op de rontgefoto en dus krijg ik voortaan een echo!

  9. Antje

    Wij, de buurvrouw en ik zijn in oktober geweest en de achterbuurvrouw wou niet, die ging naar het ziekenhuis voor een echo……. en ja hoor, daar vonden ze dus wel wat en moest ze alsnog in dat apparaat….
    Inmiddels is ze twee operaties en twee chemo’s verder, pruik op en dan wachten er nog wat kuren en bestralingen, dus ja, het is toch wel ergens goed voor, maar je verhaal is duidelijk herkenbaar hoor en om niet te gaan? Dat is struisvogelpolitiek, je kop in het zand steken lijkt mij….
    Maar h et apparaat is al een stuk vrouwvriendelijker geworden in de loop der jaren……

  10. Lucy

    Dat apparaat moet nog véél vrouwvriendelijker worden. Ook ná kanker word de (borstsparend) geopereerde borst onderzocht en dat is niet lollig. ‘dood ga je toch’ las ik hierboven. Ja, klopt. Maar ik hecht waarde aan mijn leven en wil de dood graag nog even uitstellen. Mammo’s vind ik een ramp, maar ik onderga ze geregeld om grotere rampen te voorkomen.

  11. Pasula

    Ik heb er weleens wat over gehoord maar je beschrijft het fantastisch Cornette! Er staat me dus nog wat te wachten (als er geld voor is).

  12. Marijke

    Toch te vaak meegemaakt dat de uitslag niet goed is… ben blij dat die tietenpletterbus er is. Maar of dat er ook nog is als ik er aan toe ben? Tijd zal het leren.
    Je hebt het weer op een pakkende manier beschreven Cornette!

  13. genevieve

    oefff… gelukkig kwam ik Pixies reactie tegen want tot mijn grote schade en schaamte zit ik net zo in elkaar… nog nooit geweest, omslagen na een huivering de papierdoos in… ja… natuurlijk wil ik niet ziek worden… maar ik heb zo al angsten genoeg en door die onderzoeken en boodschappen alleen al, word ik zo angstig dat ik daaraan dood ga…
    Ik weet dat het niet verstandig is van mij… het is typisch Genevièvig…

  14. Rian

    We hoeven allemaal maar een keer… dood te gaan.

    Maar hoeveel van die onderzoeken zal ik nog moeten ondergaan ? Ik hoop heel veel. En hoewel ik niet wil weten wanneer ik doodga wil ik wel weten hoe ik er fysiek voorsta. Ik ga dus wel. En je hebt gelijk. Alles gaat weer netjes op z’n plek hangen. Zitten is niet meer van toepassing.

  15. yvonnep

    Ja, de hardvochtigheid van het onderzoek blijft verbijsterend. En laten we er maar stil over zijn, anders bezuinigen ze het zo weg omdat we er toch maar over klagen.

  16. cissie

    ja cornette ik heb dezelfde ervaring, nadien ff checke of er geen wafelpatroontje in geperst was of zo. en bibberkoud. maar alles voor het goeie doel, zelfs platte memmen!
    xxx kissie van cissie

  17. hanneke

    ik heb mijn eerste platpletterij ook achter de rug. Koude platen en koude handen, ja dat heb ik ook meegemaakt, maar alle verhalen over vreselijk veel pijn??? Dat heb ik gelukkig niet meegemaakt. En de uitslag was goed en eerlijk gezegd, heb je daar dat ongemak toch wel voor over!!

  18. karin

    @ hanneke: het deed enorm pijn! Maar los daarvan vond ik het erg vernederend. Daar liet ik dan ook de tranen om, niet om de pijn.

  19. Marleen

    Ik vond het ook niet leuk maar onderging het onderzoek gedwee en was ontzettend opgelucht dat ik me voor een hele poos geen zorgen meer hoefde te maken. In de tussentijd onderzoek ik regelmatig zelf mijn borsten op dingen die er niet in thuishoren en heb diezelfde opgeluchting als ze normaal aanvoelen.
    De gedachte aan de enge borstenziekte is niet leuk maar ik sluit er mijn ogen niet voor.

Reacties zijn gesloten.