Wat willen we nou eigenlijk in dit land. Soms weet ik niet meer wat we nou willen. Ik zie en hoor voortdurend (liefst bekende) mensen die roepen dat er een generaal pardon moet komen voor de nog aanwezige uitgeprocedeerde asielzoekers (die zo fijn Nederlands spreken en op Nederlandse scholen zitten en al helemaal Nederlands geworden zijn) maar “dan daarna wel de grenzen dicht.” Het lijkt soms ook wel een beetje mode om dat voortdurend maar hardop te roepen. Tjonge, jonge wat zijn we toch tolerant. Wat we niet willen is heel duidelijk. We willen geen Burka’s en we willen geen groepen buitenlandse jongeren die ontsporen en we willen geen radicale Moslims en we willen geen bedreigingen. We willen onze eigen cultuur behouden en dus lekker kunnen zeggen wat we willen zeggen. Vrijheid van meningsuiting staat in de top tien. Wat nou als een groot deel van die uitgeprocedeerde asielzoekers behoren tot de groep die we niet willen. Wat dan? Maar ze horen natuurlijk niet bij die groep want dan valt ons wat-zijn-wij-toch-gastvrij-sprookje aan diggelen. Een sprookje met onzichtbare grenzen die potdicht zitten. We willen geen Christelijke feestdagen omruilen voor Moslimfeestdagen en zodoende Pinksteren inleveren zodat Moslims vrij kunnen zijn op het Suikerfeest. Als je er goed over nadenkt is er heel, heel veel dat we niet willen. We willen onszelf blijven met onze eigen cultuur en we willen dat mensen uit andere culturen zich zoveel mogelijk aan ons aanpassen. Pas dan zijn ze echt welkom. Zijn we wel echt zo tolerant en gastvrij? Of is het soms ook wel heel erg modern om net te doen alsof en dat heel hard te roepen. Hoe gastvrij is gastvrij als je je gasten na binnenkomst een lijst overhandigt met huisregels waar ze zich aan te houden hebben terwijl die regels totaal indruisen tegen hun cultuur en gewoontes? We lijken soms op mensen die aan de buitendeur hard staan te roepen dat de gasten welkom zijn (liefst zo hard dat de hele straat het hoort) en later, als niemand het meer ziet, alle gastvrijheid laten varen. En is dat nou wel wat we willen? Wat willen we nou eigenlijk?
Cornette's Wereld
Van mij. Voor mij.
Een oplossing zou kunnen zijn de complete nederlandse bevolking tge teleporteren naar Klein-Azië [zoek maar wat uit daar]. Beam me up, Scottie!
En dan moet je eens opletten: dan weten we ineens exact wat we allemaal willen. Alleen zou het kunnen dat er dan Klein-Aziaten aan deur staan om argwanend te kijken of hun eigen rechten en cultuur en weet-ik-veel-wat niet in gevaar komt.
Het is van alle tijden en alle volkeren, Cornette. Gastvrijheid gaat totaan het punt, waarop de inbreuk op de eigen huisregels te groot wordt.
Als ik bij je op bezoek kom pas ik me aan je huisregels aan, niet binnen roken, geen voeten op tafel, de wc bril omhoog. Ik ben dat thuis misschien niet gewend maar als bezoek pas ik me graag aan al was het maar uit beleefdheid. Doe ik dat niet heb je wat mij betreft het grootste recht me de deur te wijzen. Of ben ik nu te simpel?
@ Erik (en Radar). Ja Erik, je denkt net iets te simpel. Ik zou je die gewoontes zeker toestaan behalve als je bij me kwam wonen. Dan is het iets anders. Radar ziet het (zoals gewoonlijk) weer scherp. “Gastvrijheid gaat totaan het punt, waarop de inbreuk op de eigen huisregels te groot wordt” en dat is juist. Maar waarom zijn we zo aarzelend in het vaststellen van die huisregels? Laten we helder en duidelijk zijn in wat we wel en niet willen of tolereren. Niet roepen: “Kom maar binnen” en pas daarna die regels kenbaar maken. Vooraf duidelijkheid en eerlijkheid zodat we allemaal weten waar we aan beginnen.
NL’ders zijn niet trots op hun eigen cultuur, kunst en leven. En vanuit die onzekerheid is het moeilijk een andere cultuur (etc) te accepteren en te waarderen. Bewustwording zou een verplicht onderdeel moeten worden in ons daaglijks leven. Luister maar eens naar dat afschuwelijke Frans B en Lange Frans nummer; alle cliches over NL komen daar voorbij, inclusief Pim F. (godzijdank heeft God zijn ziel)
Het probleem ligt voor een fors deel bij onszelf. We zijn de laatste dertig jaar stevig naar onszelf op zoek gegaan, we zijn assertiever geworden, we hebben leren staan voor onze zaak, maar zijn daarin ver doorgeschoten. Een paar onsjes minder zou best mogen. Dat schept ruimte voor anderen, andersdenkenden. (Vandaag heb ik een logje geschreven dat grenst aan de inhoud van dit logje).
Iedereen heeft andere regels. Wat Erik zegt over dat roken bijvoorbeeld. JIJ zou dat misschien toestaan in je huis maar ik ken genoeg mensen die zelf niet roken en het vervelend vinden dat als er gasten komen, dat ze in hun huiskamer roken.
Het is ook niet: wat willen WE.
WE worden het toch niet eens daarover…
we bestaat niet, het zijn allemaal individuen.
Ieder zijn mening.
Van mij mag iedereen hier wel heenkomen en zich vermaken, geen probleem mee.
Dit land is niet van mij, de wereld is van iedereen, en dan vooral dit stukje land.
iedereen hard roepen en als het puntje bij het paaltje komt zijn er maar weinig mensen thuis, dat lijkt nergens op,
óf je laat iemand binnen en behandeld hem /haar met alle egards of je laat hem teruggaan klaar,
niet dat gemekker over en weer , en ook niet naar verdonck dat ze niks doet, want als ze dan wat wil doen loopt iedereen wéér over haar heen te vallen,
spijkers met koppen slaan, en neit slap zeveren… maar dat helaas aan de orde van de dag :-((((
The rose has spoken 🙂
hele goeie vraag…wat willen “we”…en wat zijn “onze” regels en wat is “onze”cultuur…pffffffffffffffft…volgens mij bestaat het antwoord niet omdat ‘we”allemaal wat anders willen of niet weten wat we willen…behalve als er dingen helemaal misgaan, dan zoeken we graag een “dader”…zo zijn we dan ook wel weer 🙁
Wie hier tijdelijk is, is gast.
Wie zich hier wil vestigen is dan geen gast meer, maar bewoner of inwoner. Wie zich hier vestigt en dus nieuw is, zal zich moeten aanpassen aan de algemeen geldende regels. Hij of zij hoeft daarbij niet zijn of haar hele cultuur opzij te gooien, kan dus eten en drinken wat hij of zij wil, en zijn of haar eigen feestjes houden. Wij hebben daar niets tegen te zeggen. Maar ik zie niet in waarom wij ons eigen feestje zouden moeten inruilen voor dat van de ander, zelfs al geef ik helemaal niks om dat feestje. Iedereen die emigreert zal zich moeten aanpassen. dat telt ook voor ons als we ergesn anders heen gaan. We hebben veel te lang vertroeteld en zitten nu met de gebakken peren. Ik weet dat Nederland al eeuwenlang immigranten heeft, maar die kwamen altijd uit landen waarvan de cultuur meer op die van ons leek.
Ben het met je eens hoor Cornette. Vooraf spelregels opstellen werkt uiteraard vele malen beter. Met jou houd ik van en pleit ik voor duidelijkheid.
Al je ergens heen gaat, pas je je aan aan de regels, aan dat wat gewoon is. Maar dat neemt niet weg dat je je eigen dingen kunt behouden. En voor mij gaat dat heel ver.Precies zover als daar waar je andere niet in zijn waarde laat en geen respect hebt voor zijn ideeën.
Hier wordt er vanuit gegaan dat zoals wij het doen het beste is en dat is natuurlijk niet waar.We gaan naar verre landen om andere culturen op te snuiven. maar als het hier om de hoek kan, passen we ervoor.
We hebben hier genoeg groepen partijen waar ik het totaal niet mee eens ben (SGP, antoabortusgroep en nog veel meer) Zolang zij mij niet hun wil opleggen en respect voor mijn visie hebben, leg ik ze geen strobreed in de weg.
Ik ben ervoor om een feestdag als bijv tweede pinksterdag in te ruilen voor het suikerfeest.Wees reëeel wat missen we daarmee/ Helemaal niets. Op zijn hoogst een lange aangesloten vakantie.
We zijn heel bang om iets te veranderen… Daar moeten we wat mij betreft vanaf.
Die regels zijn toch al vastgesteld? Die heten toch gewoon “grondwet”?
@ Ary. Als dat zo was konden we alle andere wetten wel afschaffen.
Staartje, ik vind dat een mooi en helder verhaal. Maar kan het toch niet laten om daar de vraag aan te koppelen: geldt wat je “ons” aanwrijft eigenlijk ook niet onverkort voor die “andere groepen”, zoals jij ze noemt? Of zijn “wij” er echt uniek in?
wij willen een witte pwins en een gekleurde vakkenvullew en dat willen we voorlopig nog niet omgekeerd.
Onze eigen normen en waarden behouden en onze eigen feesten vieren en niet die van anderen.
Ondertussen is onze samenleving zo multicultureel (door ook onze ‘eigen schuld’) dat je je af kan vragen of de gebruiken en feesten van de anderen niet eveneens deel uit zijn gaan maken van onze cultuur.
Wie viert nu echt nog onze feesten vanuit een religieus c.q. cultureel psincipe?? Volgens mij vieren de meesten de feesten omdat ze dan weer een dagje vrij hebben: niets cultureels, religieus etc aan. Dan heb ik meer respect voor de feesten van onze allochtone medelanders.
Respect is het woord: als huisarts doe ik eigenlijk zelden tot nooit mijn schoenen uit als ik bij een moslim gezin thuis kom. Wordt nooit wat van gezegd. Thuis doe ik altijd mijn schoenen uit en het bezoek dat regelmatig bij ons over de vloer komt (allochtoon of autochtoon) ook allemaal omdat ze weten dat wij dat ook doen.
Cornette, als onze gasten nu in de meerdeheid komen en de rechtsstaat willen opheffen? Volgens jou zou dat een logisch gevolg zijn van gastvrijheid. En ga jij eens naar een land toe waar het overgrote deel van de allochtonen vandaan komen en stel eens voor of je daar Kerstfeest mag.
vieren? Allesbepalend is naar mijn mening dat de Grondwet de leidraad moet zijn voor iedereen die zich in ons land bevindt.
@ Sebbo. Dat is juist. Maar de grondwet is in onze samenleving misschien niet voldoende meer. Dat blijkt toch wel uit alle tegenstellingen en meningsverschillen die er zijn? Blijkbaar komen we er toch met de grondwet alleen niet uit.
Het vraagstuk van de uitgeprocedeerde asielzoekers bijvoorbeeld. De grondwet lost dat blijkbaar niet op gezien alle tumult over een generaal pardon.
wij willen zo graag dat men zich aanpast aan onze normen, waarden, gewoontes, winkels etc. Maar heb je wel eens gezien wat er gebeurt als wij nederlanders naar elders verhuizen? Heb je wel eens gezien hoeveel Nederlandse clubs er zijn verspreid over de hele wereld? Hoeveel winkels met nederlandse producten in den vreemde? en hoe Nederlanders daar bij elkaar klitten om maar iets van “thuis’ te behouden?
En hoeveel mensen (vooral vrouwen) de taal van het nieuwe thuisland onvoldoende beheersen?
Oh wat een interesssante discussies weer: of ik nog iets toe te voegen heb… Ik denk dat er onderscheid gemaakt moeten worden tussen priveregels (hoe men in zijn/haar huis wil wonen) en gemeenschappelijke regels in een samenleving… bij roken prima… maar bij mij niet (totdat mijn kinderen de deur uit zijn)…. Gemeenschappelijk: kijk naar onze grondwet: die verdiend respect van iedereen… die in Nederland wil wonen. Dus besnijdenissen alleen op midische indicatie, hoofddoeken alleen voor privegebruik en niet openbare functies (een chirug met een grote neusbel kan ook niet..)
@Cornette
Het generaal pardon is weer iets heel anders.
Dat probleem hebben we zelf gemaakt door deze mensen veel te lang aan het lijntje te houden.
We kunnen nu wel met zijn allen over mevrouw Verdonk heen vallen, maar als je goed kijkt, is het enige wat ze doet de opdracht uitvoeren die ze heeft gekregen en aangenomen.
Het heet niet voor niets een hoofdpijnportefeuille te zijn.
Misschien is ze het ook niet met alles eens, maar ze is wel consequent aan het doen waarvoor ze de opdracht kreeg.
Daar moet je voor in de wieg gelegd zijn, ik zou het niet kunnen, en misschien is ze het er ook wél mee eens, dat vertelt ze je niet. Het neemt niet weg dat we haar dit als werk hebben opgedragen.
@ Nanos. Wijze woorden. En helemaal mee eens. Daarom vraag ik me dan ook in alle redelijkheid af waarom we zo gillen om een generaal pardon. Het zou natuurlijk fijn zijn voor die mensen maar aan de andere kant gillen we weer dat we alles graag willen houden zoals het is. En daarom deze log met de vraag: Wat willen we nou eigenlijk.
en het volgende is:
willen we nou eigenlijk wat?
@Cornette
Misschien is een generaal pardon eerlijk omdat de diverse situaties niet meer te onderscheiden zijn. En toch is het weer oneerlijk, want waar moet je de grens leggen, bij welke datum? Elke grens heeft zijn onbillijkheid. Doorgaans vind ik uitzetting van mensen die hier al jaren op een eerlijke manier voor zichzelf zorgen, met eigen bedrijfjes enz. een overactiviteit waarvan we de energie beter voor iets anders kunnen gebruiken.
En hoe ga je dan verder met de nieuwen? Want we zijn het ook al weer niet eens over de mensen die nu komen en voor wie dat pardon al helemaal niet van toepassing zou zijn.
De romantiek van die smeltkroes vol culturen is aan mij voorbij gegaan. Ook Cornette weet dat je als je alles bij elkaar gooit geen smakelijke maaltijd krijgt.
Het idee dat ooit eens werd geopperd om vluchtelingen in buurlanden op te vangen, natuurlijk met financiële steun voor die landen, is niet zo gek. En de landen van de gelukszoekers zouden anders/beter moeten worden geholpen. Helaas worden die landen doorgaans ook nog eens geleid door corrupte figuren waardoor hulp bijna onmogelijk is.
Ik vind het een beetje raar om een land te verge lijken met je eigen huis. Je huis is van jouw, daarbuiten is het van iedereen. Ik probeer me altijd maar vast te houden aan het beginsel: jouw vrijheid houdt op waar die van een ander begint. Dus als je het niet leuk vind als een ander jou de wet voorschrijft, doe dat dan ook niet bij een ander. Maar nog iets: wat is dat met dat ge ‘we’en ‘ze’en ‘onze’ feesten? Ik heb evengoed niks met kerst en koniginndedag als bijvoorbeeld het suikerfeest. Cultuur wordt gemaakt door wat alle mensen in een land doen, en per definitie aan verandering onderhevig.
Inderdaad een boeiende discussie,maar ik meen dat een aspect onderbelicht is, nl. het feit dat in onze samenleving het juist de regel is, elkaar niet teveel regels op te leggen. Tolerantie is voor ons kleine landje van groot belang.Het wordt wel een probleem als we intolerantie moeten gaan accepteren.En daar ligt voor mij de grens.Het neerkijken op mensen die zich anders kleden dan jij passelijk vindt,het neerkijken op mensen met een andere sexuele geaardheid,vrouwen zien als lustobject,maar wel eisen dat ze maagd zijn als je ermee trouwt.Daar knelt het, en dat moet duidelijker gesteld worden.Tolerantie, maar dan van alle kanten. Zo heeft het in het verleden ook gewerkt.
Nederlanders zijn helemaal niet tolerant, maar doen alsof ze het zijn. Die tolerantie valt in de praktijk erg tegen helaas.
Toussaint brengt overigens inderdaad een interessant punt naar voren: Hoeveel tolerantie moet je opbrengen voor mensen die zelf niet tolerant zijn?
Als de huisregels van een ‘gastheer’ tegen mijn eigen leefregels indruisen, dan wil ik er niet eens naar binnen. Ik blijf dan thuis of zoek andere ‘gastheren’ die ongeveer net als ik denken en doen. Mocht ik me om wat voor reden dan ook genoodzaakt voelen om toch het huis van zo’n gastheer te betreden, dan zal ik me moeten aanpassen aan de huisregels. Dat is toch helemaal niet zo moeilijk te begrijpen?
Wat heeft het met gastvrijheid te maken om de zaken waar ik in geloof maar te laten voor wat ze zijn zodat mijn gasten vooral hun leefwijze in mijn huis kunnen leven. Da’s een beetje de boel op z’n kop bekijken…