Beetje stil hè, bij Cornette. Druk druk druk. Met ziekenhuisbezoek. Neeeeeee, niet voor mezelf. Met een vriendin mee die van het ene ziekenhuis naar het andere moet en van de ene dokter naar de andere en ze vindt het heel fijn als ik meega. Dus ga ik mee. Bij dokters mee naar binnen en commentaar leveren. Een groter plezier kun je mij niet doen. Gezellig trammen en bussen wij door ons deel van de randstad. In alle ziekenhuizen hebben we inmiddels de koffie/thee/broodjes getest en we spelen overal dat we van de Ziekenhuis-broodjes-tostie-inspectiedienst zijn. Je moet van zulke bezoeken tenslotte zelf iets maken nietwaar? Als we een man tegenkomen die, met zijn beide benen tot aan de heupen in het gips, in een rolstoel zit zing ik zachtjes: “Poepen kan niet meer, ik zou niet weten hoe…” en pluk vriendin vervolgens uit de plantenbak alwaar zij snikkend van de lach in plaats genomen heeft. Maar op andere terreinen is zij mij weer de baas. Drie maal in de week gaan we samen naar de sportschool en jaagt ze me door alle apparaten heen. Ze tilt me over grenzen waarvan ikzelf niet wist dat ik eroverheen kon. Vanwege al het ziekenhuisbezoek moeten wij deze week de middag verschuiven naar de avond en dus gaan we vanavond terwijl ik net een fles rode wijn heb opengetrokken. Ze weet nog niet dat ze me straks op de fiets zal moeten tillen en dat ik er waarschijnlijk aan de andere kant net zo hard weer af zal vallen. Maar ja, zwemmen doen we alleen op zaterdag dus verdrinken is er vandaag niet bij. Aan het einde van deze maand mag ze plaats nemen op de operatietafel om (net als ik een aantal weken geleden) haar galblaas eruit te laten plukken. Want je bent niet voor niks vriendinnen en dus doe je alles samen. Soms pakt ze mijn hand en vraagt zachtjes: “Kun je echt weer chocolade eten?” Ik stel haar gerust en beloof dat ze straks weer net zo kan eten als ik en zich net zo goed zal voelen. Samen maken we plannen om lange dagen te winkelen, appeltaart te eten en uitgebreide lunchorgies te houden en vooral uit eten te gaan en eindeloze avonden in de kroeg te zitten met onze mannen. En als je nou denkt dat we elkaar al heel lang kennen dan heb je het mis. Nog geen halfjaar zijn we vriendin. Maar het klikt en eigenlijk is dat gek. We zijn volledige tegenpolen. Bij haar is alles netjes. Van huis tot kleding en terug. Bij mij kun je van de grond eten. er ligt genoeg, zeg ik altijd en de spijkerbroek zit aan mijn kont gebakken. Computers zeggen haar niks en ik leef achter het scherm. Maar op de één of andere manier is er een vorm van herkenning. Bijzonder en kostbaar. We zijn er allebei zuinig op en maken plannen. Plannen voor een lange, lange vriendschap.
Cornette's Wereld
Van mij. Voor mij.
Dat is genieten, zulke vriendschappen zijn zeldzaam, nu maar hopen dat het tussen de mannen net zo klikt als bij jullie.
Zou graag zo’n vriendin willen hebben en zijn. Heb je er een ter lease?
groetjes,
Simone.
Fijn he, dat dit soort dingen kan. En fijn dat je er voor haar bent.
EEn verhaal ombijte geniet…Wat een heerlijkstijl, cornette enne geniet maar van die die vriedschap ….
Werd getroffen door je stukje op de site van J.Marijnissen
(n.a.v.dé koelkast):wat een verademing!Kom zojuist binnen op je site;nóg meer verademing!~Ga nu verder met lezen,kij-
ken,nóg meer lezen,nóg meer kijken en me verwonderen.
groetjes,
Reintje
he wat weer een zalig verhaal 🙂
Vriendschap heeft toch ook niets te maken met ‘lijken op elkaar’? Vriendschap is herkenning… herkenning van de ziel en acceptatie… acceptatie van de verschillen. Zo’n vriendschap is kostbaar en zeldzaam. Koester je vriendin en jullie vriendschap, Cornette, en je kunt elkaar een leven lang uit de plantenbakken plukken :-).
Heerlijke bijzondere vriendschap, super!!!
Wat fijn zo’n vriendin.
Heb dat nooit gehad.
Maar heb gelukkig een lieve buurvrouw.
Waar ik fijn mee kan praten
En anders om ook.
Nod veel plezier samen .
In goede en minder goede dagen.
Groetjes Nel
Ook zonder je laatste zinnen is het duidelijk, dit is ware vriendschap. Heel kostbaar, heel warm!
Geniet er van, wilde ik zeggen.
Maar dat doe je al, met volle teugen!
liefs Indi
Dat gaat vast goedkomen met die lange, lange vriendschap. Koester hem, Cornette!
Wat een mooie vriendschap. Koesteren Cornette, en vasthouden!
Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
@JeeBee. We zijn al twee jaar buren en af en toe een praatje. En ineens was daar die mooie zomeravond.
Heel fijn zo’n vriendschap. Helaas wonen mijn allerbeste vriendinnen een eind weg.
Over het ziekenhuis, waar jij zo lollig over schreef: ik weet ook een verhaal.
Een tijdje geleden werd Mijn man geopereerd aan galstenen. Komen een vriendin en ik binnen (we hielden het niet meer van de spanning) zegt zij, met het oog op een plantenbak met van de bruine korrels: “O kijk, het is al gebeurd..”
Altijd als ik nu zo’n ding zie moet ik er om lachen.
Sterkte met je vriendin haar operatie en het was een leuk verhaal.
haha, leuk zeg… wat een absoluut prettig, gezellig, hartverwarmend verhaal… zalig zo’n vriendinnen !
Een echte hartsvriendin… moet je hebben! Zo een door dik en dun.