Op één van onze kozijnen staat een Delftsblauw huisje, ooit gevuld met jenever. Nu is die jenever verdampt want zo oud is het huisje al.
Steeds als ik het zie moet ik denken een die bijzondere reis die mijn liefgenoot lang geleden maakte. Hij zat in New York en een collega aldaar had een vriendinnetje bij de KLM.
“Geef mij je retourticket eens, dan zal ik je verrassen” zei de collega. En een verrassing werd de terugreis zeker. Op het vliegveld aangekomen bleek het goedkope ticket omgezet te zijn naar First Class.
Dat had je toen nog. Nu bestaat dat geloof ik niet meer. Het begon al op het vliegveld. Een wachtruimte met hapjes en drankjes en hele luie stoelen. In het vliegtuig werd de jas keurig aangenomen en volgde een glas champagne.
Eten werd geserveerd op porseleinen borden met zilver bestek. Er waren maar een paar passagiers in die bijzondere vliegtuigstoelen.
Net voor het vliegtuig zou vertrekken kwam er nog een laatste gast binnen die plaatsnaam naast mijn liefgenoot. Prinses Christina !!
Man deed net alsof het allemaal de gewoonste zaak van de wereld was en dacht een gezellig praatje te beginnen. “Zo, ook op vakantie geweest?” vroeg hij vrolijk.
Dat was een vergissing. Mevrouw wilde niet praten, mevrouw wilde slapen. En dat deed ze tot de stewardes met de Delftsblauwe huisje langskwam. Nou hebben die dingen allemaal een nummer en blijkbaar dus ook verzamelaars.
Mevrouw C. moest even nadenken welke ze nog niet had maar uiteindelijk maakte ze haar keus. En wat deed man? Alsof hij wekelijks First Class de wereld overvloog zei hij peinzend: “Uh, eens even kijken. Die heb ik al en die heb ik al en die heb ik al. Laat ik die maar nemen.”
En zo kwamen wij in het bezit van dat ene Delftsblauwe huisje.
Ik moet nog altijd lachen als ik het zie.
Cornette's Wereld
Van mij. Voor mij.
Ja, grappig zijn ze en zo heerlijk oubollig. Vooral bij Japanners en Amerikanen waren ze erg geliefd. Mijn oom werkte bij de klm en zo heb ik er eens een gekregen. Niet zo’n mooi verhaal, dus die van mij is allang in de vuilnisbak beland.
Zo’n leuk verhaal had ik er niet achter gezocht, toen ik het plaatje zag!
Leuk verhaal! En wat Ria Kock dacht, dacht ik ook! Maar jou (’n beetje!) kennende ben ik het toch gaan lezen.
Spannend mens die mw C maar eigenlijk verbaast het me niet!
Aaaah wat een leuk verhaal! Man heeft het prachtig gespeeld 🙂
Mijn tante verzamelt deze huisjes en heeft de gehele serie op twee na compleet. Nu werkte haar man bij de KLM, dus kreeg zij regelmatig zo’n superticket, maar die twee huisjes, die zoekt ze nog steeds :-).
Heerlijk als je het zo leuk mee speeld.
Wat zullen julie een lol gehad hebben.
En het blijven leuke herinneringen.
Groetjes Nel
Raar toch dat mensen zich zo verheven gaan voelen. Kan me best voorstellen dat je geen zin hebt in een praatje, maar dat kan toch ook op een andere manier 😉
Je krijgt ze nog steeds, als je businessclass vliegt.
(Van horen zeggen. Ik heb er 0. )
Schitterend! Maar verdampte jenever? Dat is toch drankmisbruik…! 😉
Prachtige reactie van je man!
17 jaar geleden heb ik er ooit 2 gevonden tijdens het graven in mijn tuin. Eentje gegeven aan een jarig neefje en het ander is helaas gebroken.
Ik moet lachen als ik het lees.
Schitterend verhaal!