Je zou toch zeggen dat wij in 2006 (bijna 2007) een aantal zaken heel normaal vinden. Dat wij nergens meer van opkijken. Dat wij zonder blikken of blozen dingen als vanzelfsprekend accepteren. Wij zijn tenslotte Nederland en geen achtergebleven gebied zoals de US of A. Wij zijn geen derde wereld land. Wij volgen het nieuws en het leven op de voet.
Je zou dat inderdaad zeggen. Maar lees en huiver. Hier volgt een verslagje van een gesprek met een dame die iets jonger is dan Cornette herself.

Op de vraag of er met ons op een bepaalde datum een afspraak te maken was groef ik in mijn geheugen en zei: “Nee, want dan trouwen twee van onze vriendinnen. Dus dan kunnen wij niet.”
“Jammer” zei de overkant “wel een drukke dag voor jullie met twee bruiloften.”
“Twee?” zei ik “Het is maar één bruiloft.”
“En je zegt net dat er twee vriendinnen trouwen.”
“Dat klopt.” zei ik.
“Hoe zit dat dan?” vroeg ze.
“Net wat ik zeg. Er trouwen twee vriendinnen.”
En verhip lieve webloglezers, ik zag en hoorde de bliksem inslaan in die hersenpan.
Ogen als schoteltjes en een rond “o”-mondje waar een verbaasd zuchtje uit pufte.
“Met elkaar?” piepte het mondje.
“Dat hopen wij van harte” zei ik “anders is de dag naar de knoppen.”
“Zo zo” zei het mondje weer “dat is nogal wat.”
“Dat is zeker” zei ik “want het is zo’n geweldig stel die twee.”

Verder hebben wij er beiden maar het zwijgen toegedaan. Wij voelden wel dat wij op een totaal andere golflengte aan het uitzenden waren.
Zo gaan wij straks 2007 in. En zullen we nu eens afspreken dat vrouwen die van een vrouw houden of mannen die van een man houden geen onderwerp van gesprek meer zijn?
Dat wij de bijbehorende woorden schrappen uit het woordenboek? Zelfs als we die woorden zogenaamd verkeerd spellen om zodoende grappig uit de hoek te komen?
Dat lijkt mij nou een goed plan en hoog tijd ook want ik heb het er helemaal mee gehad.