Voor mij op het postkantoor stond een man van zeer, zeer hoge leeftijd. Ik trok een bonnetje uit de volgautomaat en ging in de rij. “Ik heb zo’n papiertje niet” zei hij, wijzend naar het nummertjesgeval. “Geeft niks” zei ik “u bent als eerstvolgende aan de beurt.” Dat was niet waar maar gezien zijn leeftijd leek mij dat wel een passende geste. Niemand protesteerde en dus sjokte hij naar de balie. Een brief moest er op de post. “Kan niet meer” zei de baliedame. “Ik mag geen losse postzegels meer verkopen. U moet een velletje van 10 zegels nemen.” Klantvriendelijkheid boven alles tegenwoordig. Na wat heen en weer gesteggel kreeg de man uiteindelijk toch zijn ene postzegel. “Maar volgende keer kan dat echt niet meer hoor” waarschuwde de balie. De volgende mevrouw kocht kerstzegels en vroeg of zij die na 1 januari ook nog kon gebruiken. Met bijplakken uiteraard. Dat kon en vervolgens wilde de mevrouw alvast een velletje (van tien uiteraard) postzegels om bij te plakken. De baliedame verkocht haar 10 zegels van 10 cent. Heeft ze niks aan, dacht ik nog, want de posttarieven gaan omhoog per 1 januari. Maar waar maak ik me druk om? Heb het nog wel even gezegd tegen de balie toen ik zelf aan de beurt was. “Ja, maar ik heb nog geen zegels van 15 cent.” Oplossing? Dan verkoop je foute zegels en informeer je de klant niet. Simpel zat.
Op weg naar huis moest ik een stukje om. Altijd goed om je TNT-PostTraumatische gevoelens even eruit te lopen. Halverwege stopte er een auto naast me met daarin een heel lang niet gewassen jonge man. Hij draaide het raampje open, gebaarde dat ik in de auto moest stappen en wees daarna driftig in de richting van zijn hersens die ergens onderaan bij zijn stuur bleken te zitten. Nu zou ik, als vrouw van zekere leeftijd, misschien gevleid moeten zijn door dit aanbod. Helaas kwam de uitnodiging net op een wat verkeerd moment. Mijn humeur was een ietsje minder dan normaal. Ik boog mij voorover en vroeg: “wat mot je, lelijke loempiavouwer?” Blij dat ik hem begreep wees hij weer naar beneden richting zijn hersens. “Je hebt de verkeerde voor je, smerige tupperwaredoos” zei ik “Rita Verdonk woont hier twee straten verderop. Aan het einde rechts en dan bij de molen linksaf. Zeg maar dat ik je gestuurd heb.” Blij reed hij weg.
Werd het toch nog een leuke dag.
Cornette's Wereld
Van mij. Voor mij.
gekke Cornette 🙂
@Staartje. Ik kon je nog net aan je nekvel uit het nieuwe spamfilter halen. 😉
Jij durft!
Toch wel een makkelijke en ook dankbare naam: Rita Verdonk.
Prettig weekend, Cornette.
Die arme oude man, die begrijpt er zo onderhand helemaal niets meer van denk ik. Het leven wordt er niet gemakkelijker op!
Dus als het op het juiste moment was geweest was je er wel op ingegaan, begrijp ik.
Verdonk heeft nooit aandacht genoeg.
En de postzegels blijven hun waarde behouden, je moet er alleen wat meer op plakken.
wat een gedoe op dat postkantoor bah :-(….
ik snap der niks meer van en ik ben nog niet oud.. schandalig…
de verwijzing naar rita daarintegen 🙂
jaaaaaaaaaaaaaaaaaaa di e begrijp ik wel 🙂
staart ook 🙂
gekke cornette:-)
liefs
klaproos
o wat moet ik toch doen om zo adrem te worden?
Oh, wat moet DAT heerlijk geweest zijn. Zelf moest ik ook ooit velletjes van vijf postzegels verkopen trouwens. Vond ik vreselijk om te moeten zeggen. “Eén postzegel, alsjeblieft.” “Nee, ik verkoop ze per vijf” Ik leerde in die tijd wel wat mooie vloeken erbij 🙂
Oh, meid, over die tnt één postzegeltje kan niet meer ben ik zo verschrikkelijk vreseijk afschuwelijk giftig geworden…
Hij wees naar zijn hersens. Hilarisch!
Maar, dat van die postzegels. Werd vanavond dus bij Kassa behandelt (het feit dat je niet meer één zegeltje kunt kopen). Is toch ook zwaar belachelijk? Toen ik nog bij de TPG werkte – zo heette dat toen nog 😉 -, toen was de service tenmiste wel goed!
:))))))))))
Goed gezegd, Cornette!
jakkkkk die vieze vent in die auto… en ooooh jammer dat ik niet zulke mensen als jij in de rij hier had staan… want ik kwam in eeuwen niet meer op onze Post en wist dus niets van een bonnetje.. Mijn dochter was erbij en die had het ook niet gezien… staan wij daar al eeuwen te wachten… tot we het plots ontdekken… ik zei : o jeetje… neen… en we hebben geen nummer…
We gingen uit de rij… niemand bood aan om zijn bonnetje te ruilen… of laat maar zitten… dus ging ik weg naar het kleinere kantoortje aand e andere kant van onze stad… nog liever dan opnieuw in de rij te wachten omdat al die mensen daar onbewogen bleven staan als een horde robotten zonder hersenen… al had ik natuurlijk ook nog eens kunnen blijven staan zonder bonnetje… en dan het risico nemen dat het element achter het glaasje zei dat we zonder bonneke niet aan de beurt mochten… en nog een langere rij… blijkbaar niet veel vertrouwen meer in de mensheid die dag… want achteraf bekeken… waarom zou ik niet mogen aan de beurt komen…ik stond toch in de rij ???
Maar het is vaak zo… bedolven onder al die moetens… die systemen… waar je holderdebolder van wordt… kan ik vaak niet meer volgen… en ik ben niet eens 70…
liefs
Geneviève
Een enkel postzegeltje lukt nog bij de krantenkiosk..
een mooi verhaal weer Cornette!
Voor mijn postzegels moesten ze laatst helemaal apart de kluis in bij het postkantoor. Wat is daar toch aan de hand?
In welke stad woon jij???:-)
Dat postzegelgedoe vind ik absurd… heb ik ook al mee gemaakt!
Tegen die ‘frisse’ jongeman ben je heerlijk adrem! Dat komt natuurlijk omdat jij in ‘die’ stad woont!!!
Service staat hoog in het vaandel, blijkt maar weer.
Betalen voor iets terwijl ze er nog niets voor gedaan hebben. Best maf.
Het duurde even voor ik met mijn hersens doorhad waar zijn hersens zaten, zou hij Rita gevonden hebben?
TNT is dat niet een springstof?
nou snap ik waarom ze hier om de haverklap die TNT postbussen opblazen…zijn gewoon ernstig gefrustreerde en getergde klanten 😉
Ik heb altijd een rol postzegels, die blijken opeens niet meer 100 maar 200 stuks te bevatten. Ik kan wel een bordje naast de voordeur hangen dat ik wél zegels per stuk verkoop. 8)
mooi verhaal
Dus dankzij het postkantoorbeleid was jij scherp genoeg om je vege lijf te redden?
Zo te zien heb je heel wat aan TNT-post te danken :biggrin
“Hmmm :biggrin: doet het niet….. twas te proberen.
Hé Hannah: je drukte nét even iets eerder op “plaats je reactie” zie je dat?
Of zou op dit weblog “vrouwen en kinderen eerst” gelden?
Van het eerste deel werd ik droevig, bij het tweede heb ik zitten schateren!