Ik was geen beste toen ik zestien was. Dat hoort ook een beetje bij de leeftijd. Toch zijn er, ondanks de vele foute zaken, ook dingen die ik nooit gedaan heb. Het begrip “indrinken” bestond nog niet. Je “tag” achterlaten met verf of viltstift was een onbekend begrip. Vernielingen waren niet aan de orde. Al heel jong was ik hoog begaafd op het gebied van regels ontduiken en eigenwijs en/of ongehoorzaam zijn. En daar was niet alleen moed voor nodig maar ook een bovenmatige slimheid en rappe babbel. Wie meer weet over mijn jeugd weet dat ik er niet op zat te wachten om een week lang af te wassen voor 50 man. Geen afwasmachine te bekennen. Mijn vaders wil was wet. Zijn nee was nee. Orde, gezag en gehoorzaamheid stonden niet ter discussie. Ondanks dat was er voldoende gelegenheid om dingen uit te spoken die in het geheel niet door de beugel konden. Maar daar ben je puber voor en ook was daar (soms) begrip voor.
Ergens in de afgelopen 35 jaar is er een belangrijke verandering gekomen in de manier waarop ouders en kinderen met elkaar omgaan. Waar en hoe dat precies is gebeurd weet ik niet. Nee is geen nee meer. Sterker nog, het lijkt wel of het hele woord niet meer bestaat. Dat heeft misschien zijn goeie kanten. Het heeft echter ook heel nadelige gevolgen. Ik zie van dichtbij een gezin met twee hele kleine kinderen. In dat gezin wordt overal over “gepraat”. Als de kinderen iets doen wat echt niet door de beugel kan dan gaan ze daarover “praten.” Na zo’n gesprek kunnen de kinderen gewoon verder gaan waar ze gebleven waren want nu weten ze dat het niet mag en is het dus hun eigen beslissing. Ook puber zijn is vandaag de dag wel even iets anders dan toen. Ze “moeten” veel meer om vooral deel uit te blijven maken van de groep. En ouders begrijpen dat volledig en gaan daar blijkbaar volop in mee. Een klein maar bijzonder gevolg daarvan is dat er groepen ontstaan zoals Vroeg op stap. Ouders die proberen om de maatschappij en de politiek zover te krijgen dat de horecagelegenheden vroeger sluiten zodat …. afijn, je snapt het. (De website en de organisatie zijn inmiddels ter ziele).
Begrijpen doe ik het wel en ik gun ze van harte dat het een succes zal zijn. Maar ik denk dan ook terug aan mijn pubertijd. Het kon mijn vader geen ene jota schelen hoe laat de kroegen open waren. Het argument dat anderen wel iets mochten of dat het pas laat op de avond gezellig werd al helemaal niet. En geen rooie haar op mijn hoofd die erover peinsde om die discussie aan te gaan. Een raar piekertje hou ik aan de inhoud van die website over. Het piekertje dat mijn vader de hulp van de maatschappij en de horeca niet nodig had bij de opvoeding van zijn kind(eren). Misschien heeft het nieuwe kabinet wel gelijk en is terug naar de jaren vijftig/zestig op sommige punten zo gek nog niet. Of dat zal lukken betwijfel ik. In ieder geval zijn sommige zaken beslissingen die je zelf neemt. Was het motto van het kabinet JPB niet dat mensen voor zichzelf moeten kunnen zorgen? Dat we niet van alles van de overheid moeten verwachten maar zelf onze boontjes moeten doppen? In dit geval moet ik hem daar gelijk in geven.
Cornette's Wereld
Van mij. Voor mij.
Ik denk dat zowel ouders als de jeugd veranderen, en dat hulp van ‘bovenaf’ misschien meer nodig is dan ‘vroeger’… alhoewel ik het effect betwijfel hoor! Want of de horeca nu wel of niet vroeg sluit, als men laat thuis wil komen gebeurt dat toch wel, en komt alles op straat te lopen.
Jajajaja, al dat opvoedkundig geneuzel laat ik wel over aan m’n orthopedagogisch opgeleide wederhelft (de opvoeding van onze kinderen gaat dan later ook naar haar), ik probeer tegenwoordig iets minder m’n alles behalve op feiten gebasseerde mening te spuien.
Inhoudelijk houd ik me dus even afzijdig, maar ehm : Waddun lange lat ben jij zeg! Kanonne! Of komt het door de optische illusie gecreeerd door de toendertijd gehanteerde mode om je broek tot onder je oksels op te trekken? Ik dacht dat ik pech had met de legging, de permanent en de weelderig begroeide venusheuvels…
@Zacherius. Benen tot onder je oksels is voor een vrouw geen pech. Inderdaad unnuh lange lat. En begroeien kun je snoeien.
@Zacherius II. Doe als ik. Krijg ze gewoon niet als je er geen zin in hebt c.q. geen verstand van hebt. Die beslissing zouden meer mensen moeten nemen.
Cornette, je weet wat ze zeggen over lange benen he? En over dat snoeien ; back in the days wisten we niet beter. Al begin ik -gezien jouw commentaar en je iets oudere leeftijd- nu te denken dat IK vooral niet beter wist… Hmm… if only… (dan had ik nu zonder te kokhalsen spaghetti, draadjesvlees en noodle soepjes kunnen eten)
En over dat geen kinderen nemen : Dakannie. Ik wil er zes.
Opvoedingsvraagstukken, daar hadden mijn ouders het volgens mij vroeger niet zo over… het ging er wel lekker aan toe bij ons thuis en heel streng waren ze ook al niet. Toch wel de nodige normen en waarden en regels. Ik ben er niet minder van geworden geloof ik. De ambitie om zelf kinderen te hebben had ik al nooit… en als ik soms zo om me heen kijk dan ben ik nog wel eens blij dat ik ze niet heb. Toch kan ik dan weer erg genieten van ons weekend-pleeg-kind, heerlijk! Maar ook heerlijk als hij weer naar huis gaan na zo’n weekend. En het JPB kabinet, tja, geloof dat ik ze toch ook wel gelijk mag gaan geven….
Nog even en men laat de regering een avondklok voor jongeren instellen. Ik vind die stappende kinderen toch de verantwoording voor de ouders. Je geeft een tijd mee wanneer ze thuis moeten zijn. En daar hebben ze zich aan te houden. Daar heb je geen overheid voor nodig. (En ik ben toch echt geen rechtgeaard Balkenende-adept.)
Als ik het niet eens met hen was/ben praat(te) ik ook met mijn kinderen. Maar dan om ze duidelijk te maken hoe en waarom er ergens over denk/dacht. Volgens mij heeft dat beter gewerkt dan de klappen, die ik kreeg.
Reeds in de middeleeuwen dachten mensen dat vroeger alles beter was.
Ik ken heel veel jeugd, en ik merk dat er feitelijk niks veranderd is de laatste jaren.
Ik ben 32, geen idee of dat er mee te maken heeft.
De jeugd is niet veranderd, veel ouders zijn dat wel. Ze zijn minder consequent geworden en dat begint al bij jonge kinderen. Er wordt veel gedreigd, maar dat wordt niet uitgevoerd.
En dan zijn ze zestien en zeggen de ouders:
‘Als je weer te laat thuis, bent, ga je niet meer weg’ en vervolgens gaan ze daarna gewoon weer weg.
Mag ik het erbij laten dat ik het een prachtig logje vind?
Ik ben blij dat ik ook in die tijd opgegroeid ben, ik zou nu geen tiener willen zijn.
Veel moderne ouders zijn bang om op te voeden. Ze willen altijd maar aardig gevonden worden, ook door hun eigen kinderen.
Ik ben er altijd van uit gegaan dat een beetje frustratie voor een kind heel vormend kan zijn, en dat je dus best af en toe iets domweg kunt verbieden. Binnen het redelijke hoor.
Maar als ik mijn eigen kinderen zie dan ben ik wel eens jaloers, ik zou best tiener willen zijn in deze tijd, wat een mogelijkheden!
Ik had het er vanmiddag nog met iemand over dat wij vroeger letterlijk niets hadden in te brengen dan lege briefjes, en zelfs “dat zijn dromen, die bewaar je maar voor later” – alsof je er niet mocht zijn, er niet toe deed, zo sterk heb ik althans die afwijzingen ondervonden. De autonomie van een kind, als die al niet erkend wordt … Maar tegenwoordig, en al sinds vele jaren, zijn de verhoudingen wel erg geëgaliseerd en dan kan zich ook nauwelijks een normbesef ontwikkelen. Heimwee naar de jaren vijftig, dat wordt wel eens geroepen, maar de knellende banden, de benauwenis, neen.
@Marius. Gelukkig heb ik het absoluut niet als knellende banden of als benauwenis ervaren. Er was genoeg ruimte om een echte dwarse en onmogelijke puber te zijn. Bij De Man was dat heel anders. Maar dat is weer een ander verhaal.
Ik heb niet zo,n leuke juegd gehad.
Dus geef mij deze tijd maar.
Ondanks het ook niet allemaal zo goed gaat met de jeugd.
Maar ze zeggen toch altijd.
Je moet ze niet allemaal over een kam scheren.
Groetjes Nel
Hier een mama van 38 die twee kids aan het opvoeden is. Het lijkt hier vaak een feestje maar ik geloof toch werkelijk dat wij onze kids ook zo opvoeden. Het interesseert ons nl niet zo veel wat andere vriendjes mogen. Onze kinderen hangen Niet in een winkelcentrum rond! Moeten altijd melden waar ze zijn! En Nee = Nee.
Klinkt een beetje als jouw opvoeding. Maar als ik vervolgens uitleg waarom ik zo streng ben, snappen ze het ook weer wel! Onze opvoeding bestaat uit 2 toverwoorden
-respect
-niet liegen
En het werkt! (tot nu toe)
En als ze straks gaan stappen? Dan zit ik in een kroegje ernaast (hulp nodig… dan kunnen ze op me terugvallen en kan ik eindelijk ook weer eens uit) *smile*
Maar ik moet na dit lange betoog wel bekennen dat opvoeden in onze samenleving een van de zwaarste taken is die je hebt.
(leuke foto trouwens)
Teruggaan naar vroeger jaren lijkt me bijna onmogelijk, men is zoveel vrijheid gewend nu. Mooie foto Cornette!
ouders van nu hebben geen tijd meer op hun kids op te voeden. hele dag werken, s avonds overwerken. om het dure huis en leven maar te kunnen betalen. kwaliteit tijd met de kids? onbekend. en dan dreigt een klein deel te onstporen en hun ouders gaan dan van die maffe dingen bedenken.
alhoewel ik me afvraag hoe woest het nachtleven is in dat friese terpje
terug naar di e tijd gaat niet denk ik, en ja ik ben het met jpb eens dat je als ouders gerust wat meer verantwoordelijkheid mag nemen, en j e kids wat strenger aanpakken ook.
alles lijtk maar te mogen ???? normaal t e zijn,
nou..
ik zit regelmatig met het mondje vol tanden als ik ziet wat de jeugd van tegenwoordig flikt en “hoe” weinig respect er nog is,
en dat begint wel thuis…
Geboren in de jaren 50. Groot gezin, geweldige vader maar daar gold ook nee is nee. Om de boel goed te laten draaien zijn er nu eenmaal regels nodig. Ik heb mijn kinderen volgens hetzelfde principe opgevoed. Gillend krijgertje spelen in een super? Ik dacht het niet. Zeuren en jengelen? Geen schijn van kans. Nee is nee en niet, misschien toch wel ja..Dure kleding? Ga er maar voor werken, net als voor eigen PC’s en andere dure luxe artikelen.
Ik mag best trots zijn op het resultaat. Ze staan met twee benen op de grond en weten hoe het hoort.
Prachtig log, niets meer aan toe te voegen.
Laatst bleek uit onderzoek van Unicef dat Nederlandse kinderen de gelukkigste ter wereld zijn. Heb me er verder niet in verdiept, maar het zou kunnen dat dat ook te maken heeft met de vrijheid die kinderen hier krijgen. Alhoewel te veel vrijheid niet goed is en kinderen niet gelukkig worden als alles maar kan en mag. Hopelijk zijn de ouders die wel normen en waarden meegeven en streng durven zijn in de meerderheid.
Tja, ik merk dagelijks in de klas waar die onderhandelingsopvoeding toe heeft geleid. Zelfs als ze – aantoonbaar want feiten die wel of niet goed zijn – onvoldoendes halen, willen ze onderhandelen tot een voldoende. Ik ben daar altijd gauw klaar mee: onderhandelen doe je maar met je herkansing.