In het ziekenhuis komt iedere dag de Medicijnkar voorbij. Vol met pillen en potjes en een groot boek waarin staat wie wat krijgt of mag. De zuster is niet inhalig en deelt met ruime hand uit volgens de voorschriften in het boek.
“Mevrouw B. Eens even kijken. U krijgt een diazepammetje, een cresportje, , twee filopammetjes, een piapiemetje, een lexotieltje en twee paracetamolletjes.” Mevrouw B. is weer helemaal gelukkig. Dan ben ik aan de beurt. “Mevrouw Cornette, eens even kijken wat u hebt.”
“Ik heb niks.” roep ik. “Jawel, u hebt antibiotica maar dat hangt al aan het infuus.” Ze bladert hoopvol in het grote boek en moet dan tot haar teleurstelling constateren dat Mevrouw Cornette inderdaad geen medicijnen behoeft. Maar geen nood want er zijn altijd nog de bladzijde met wat de patient mag in plaats van moet. “Ik hoef niks.” roep ik weer en nu iets luider maar er is geen ontkomen aan. “U mag een paracetamolletje of een morfinepleister” zegt de zuster blij. “Ik HOEF niks” roep ik nog ietsje harder. “Paracetamolletje doen dan maar?” stelt ze vrolijk voor. “IK HOEF NIKS” gil ik. Zo voelt iemand die geen Nederlands spreekt zich dus in ons land. “Zal ik hem op het kastje zetten voor straks?” vraagt de onverstoorbare zuster nu toch ietsje minder zeker van zichzelf. “IK. HOEF. NIKS.” spreek ik nu heel luid en duidelijk in haar richting zodat ook liplezen mogelijk is. “Je mag het in water oplossen hoor, als je ze anders moeilijk in kunt nemen” zegt ze nu zachtjes. Ik zwijg in alle talen en staar naar het plafond. Ze twijfelt even en vuurt dan haar laatste pijl af: “Je kunt straks altijd bellen als je er toch nog één wilt.”
Cornette's Wereld
Van mij. Voor mij.
misschien bedoelt ze het wel heel goed……
Maar ik zou haar die paracetamolletjes, in een keer een hele verpakking, dwars door haar strot duwen.
Ik denk dat ze er zelf een wou… je had moeten trakteren met het jouwe… (grinnik)… eigenlijk best grappig en tegelijk ook triest hé… mag je nog van geluk spreken dat ze je niet verteld heeft dat het bij in de ‘prijs’ inbegrepen zit… en dat je het dan toch maar best wél neemt… of je doet nog verlies… of was het eerder omdat het ziekenhuis dan geen hele doos kon rekenen ? tssss… waar zijn ze toch mee bezig. (wacht… ik ga nu effe een Sint Janskruidentheetje zetten… )
Tja, dat is de gewoonte in een ziekenhuis. Als je er ligt ben je ziek en heb je medicijnen nodig. Maar aan jouw logje te zien ben je nu genezen:-))
owwwwwwwwwww…ik was voor de morfinepleister gegaan! ik heb na een knie-operatie 1 keer morfine gehad (was ook wel nodog want ik verging van de pijn) en ik weet nu nog hoe heerlijk zweverig ik daarvan werd 🙂
Je had natuurlijk die pleister kunnen nemen en op haar mond kunnen plakken.
Maak je geen zorgen, Cornette. Vanaf volgend jaar gebeuren dit soort dingen niet meer. Dan moeten patienten gaan gillen, dat ze wat nodig hebben. En vraagt de verpleegster: “Weet u dat wel zeker”?” of “Weet u wel welke rommel er allemaal in dit pilletje zit?” of “Weet u wel wat zo’n pilletje kost?”
Je weet het altijd zo leuk te brengen.
En inderdaad ze smeiten met paracethamol.
Want het zijn voor mij nep pillen.
Ze helpen niet.
Ik gebruik als ik hooftpijn of grieperig ben.
Pananol exsta.
Dan weet je tenminste dat het helpt.
Groetjes Nel.
Haha, ik zie het helemaal voor me. Volgende keer neem je het gewoon aan en gooit het weg, scheelt je een hoop ergernis.
Heel errug, maar ik merk dat je een sterke wil hebt, mooi zo!
zo erg! Je had om een knuppel moeten vragen ….een paracetaknuppeltje
whahaha maar Cornette
deze zuster had het zóóóó goe dmet je voor hé
ik had het aangenomen en vervolgens in mijn nachtkastje
gestopt :)))
is de zuster ook weer blij..
ik durf het haast niet te vragen maar als ik lees morfine pleisters- infuus….
dan krijg ik het bange vermoeden dat je erg ziek bent
:(((
is het gepast om je beterschap te mogen wensen ???
lieve groetjes en bedankt voor je lieve reactie,
klaproos
De tijd van Pleegzuster Bloedwijn is nu toch echt voorbij!
Het is wat, inderdaad, die medicijnen-business. Die doktoren verdiepen zich echt nergens in; medicijnen dan is wat hen betreft alles in orde.
Je beschrijft het vol humor en daarom is het leuk, maar eigenlijk is het om te huilen.
Je kunt in ieder geval niet zeggen dat ze je geen zorg wilde geven, haha. Leuke log!
@ Klaproos. Ik ben gelukkig al weer helemaal beter. Het was niks bijzonders hoor. Nou ja. Niks bijzonders. Zie vorige logs. Maar beter dan ooit nu. DagDag
Je weet dat het moet, en wat moet dat moet.
Behalve dan als je echt niet wil.
goeiemorgen cornette,
ik ben blij dat ik jou via pixie gevonden heb in weblogland….
dank je wel voor je lieve opbeurende woorden
liefs
klapper
Misschien heeft ons zusterje aandelen in de Paracetamollenfabriek?
Gaat dat echt zo en in elk ziekenhuis???
“…en dan straks zeker bellen als ik in geen velden of wegen te bekennen ben om ’n paradingetje, omdat ’n ploseling opgekomen hoofdpijn niet meer te harden is!
Nou; NO WAY!”
Aannemen die paracetamol en snel doorspoelen op voorwaarde dat het met een goed glas, of beter een goede fles wijn mag. Goede nachtrust verzekerd!
Mij is het ook opgevallen hoe anders er in het ziekenhuis omgegaan wordt met pijnbestrijding dan buiten het ziekenhuis.
@Annabee: Nee, de verpleegkundige in dit verhaal luistert niet, dat soort ervaringen heb ik gelukkig niet gehad met de verpleegkundigen. Integendeel.
Jeetje wat ben jij dwars! Ze heeft het beste met je voor, en wat doe je? Je slaat elk advies in de wind! Tsssk!
(grinnik)
LoL!!! Ik heb heerlijk allerlei verschillende slaappillen en erger uitgeprobeerd in de ‘veilige’ omgeving van het ziekenhuis. Heerlijk gezweefd en gedroomd…:-)
Hoe begon ze ” Hoe voelen wij ons vandaag ? ” ??