Of het wat zachter mag

Soms kan ik zo godvergeten nijdig zijn. Niet vaak hoor. Maar wel soms. Zelfs nu nog. En het is al bijna middernacht en nog ben ik spinnijdig. Van slapen zal dus wel even niets komen. De adrenaline giert door mijn lijf. Al sinds negen uur vanavond. Toen ging de telefoon namelijk. De buren. Of het wat zachter kon. WAT ZACHTER ! Hoe bedoelu?? Oh, u bedoelt de muziek? Een leuk muziek-dvdeetje stond er op en ja, hij stond lekker aan de luide kant. Mag het om negen uur ’s avonds? Komt zelden voor en nooit als het later op de avond is. Maar nu moest hij wat zachter want de kindjes hadden wat moeite met inslapen vanavond. Oh ja???? Ik heb al drie jaar wat moeite met het gekrijs midden in de nacht. Ik heb al drie jaar moeite met het heen en weer rennen op de trap. Ik heb al drie jaar moeite met het spelen met een bal om zes uur in de ochtend. Zeg ik toch ook niks van? Tenslotte zijn het kinderen en die moet je de ruimte gunnen. En dat de hoogopgeleide paps en mams de buitendeur zo hard achter zich dicht smijten dat de glazen uit onze kast pletteren is bijzaak. Dat mams haar vrije middagen op het terras doorbrengt, luid babbelend met de rest van de moedermaffia in de straat, geeft ook niks. Ik kan tenslotte altijd binnen gaan zitten met mijn boek.
Tolerantie komt van twee kanten. Dacht ik altijd hoor. Blijkt niet zo te zijn. Ineens komen al die mensen met kleine kinderen mijn strot uit. Alles moet kunnen. Alles staat in het teken van de minigoden. Rot toch op. Vanavond ben ik rustig gebleven. Doe ik altijd als ik kwaad ben. Maar ik kom erop terug in een later stadium maar dan vergeet je ook nooit meer dat je Cornette gesproken heb.
Ik ga slapen. Denk ik.

Update. En wat ben ik dan achteraf blij met mijn geduld en mijn afwachten en mijn “niks doen op het moment zelf”. Nooit impulsief reageren en altijd eerst goed over nadenken. De buren hebben inmiddels hun excuses aangeboden voor de onnodige reactie. Er was het e.e.a. aan de hand in hun gezin en daarom wat overhaast de telefoon gepakt. Nooit hebben ze last van ons en nooit willen ze ons kwijt als buren. En natuurlijk moeten we gewoon ons eigen leven leiden want we zijn toch van die lieve mensen. En daarom viel het ons zo rauw op het dak. Want ook zij zijn altijd lieve mensen geweest en nog. En ja, hebben we dat allemaal niet eens? Dat het leven je even helemaal tot hoog in de strot zit en dat de eerste die voorbij komt de klappen opvangt? Ja, dat hebben we allemaal weleens. Over en uit.

20 gedachten over “Of het wat zachter mag

  1. Renesmurf

    Als ze mij zoiets flikken is het ook JA en AMEN, maar ik onthou het wel.
    En bij het minste of geringste geluid bel ik terug.
    Dan leren ze het wel af.

  2. nanos

    Goh, je bent boos geloof ik.

    Volgende keer om zes uur ’s morgens bellen en vragen of het zachter kan met de bal.
    Gelukkig zijn ze echt niet allemaal zo. Je hebt pech, Cornette.

  3. Pasula

    Komt bekend voor Cornette, ik denk dat hier meer mensen mee te maken hebben dan je denkt. Het ene moment kun je er ook beter tegen dan het andere moment.
    Ik heb buren waarvan de honden steevast elke ochtend rond 6 uur gaan blaffen. Word ik ook niet vrolijk van, maar ja het zijn beesten he…

  4. Cornette

    @ GdeB. Het was Venice – Live in Carré. Echte close harmony popmuziek. En zo hard stond het niet. We konden zelfs nog gewoon met elkaar praten. Bovendien was het potdomme nog niet eens negen uur in de avond en komt het zelden voor. Ik dacht trouwens dat kinderen van 1,5 en 4 om negen uur in de avond al sliepen. Maar ja, dat schijnt niet meer zo te zijn tegenwoordig. Ik ben nog boos geloof ik.

  5. Plutone

    Overbevolking, dat is het. Iedereen werkt op elkaars zenuwen omdat we te dicht op elkaar zitten. Geen wonder dat er weer meer geemigreerd wordt!

    Iets anders is natuurlijk, dat die kinderen waarschijnlijk helemaal geen last hebben van de muziek, maar van hun gestresste ouders die bang zijn dat hun kinderen last hebben. De angst veroorzaakt dus juist waar hij voor was.

    Het vervelende van geluid is dat je niet de andere kant op kunt luisteren. En vind je eenmaal dat je last hebt, dan wordt het voortdurend erger.

    Wat ook vervelend is aan geluid is, dat wat voor jou een klein beetje harder lijkt voor de buren het verschil kan zijn tussen niks merken en het niet weg kunnen denken. En dan wordt het gauw opdringerig.

    Als die buren je een beetje liggen (ik vrees van niet), dan moet je ze regelmatig over de vloer halen en vooral ook de aardigheid van de dingen die jij leuk vindt proberen over te brengen. Wie weet vinden ze zelfs het gewraakte plaatje leuk.

    Ik vind trouwens dat er wel een groot verschil is tussen geluidinstallaties en levend geluid. Spelende kinderen kunnen bij mij redelijk tekeer gaan voor ik me opwind, maar machinaal geluid (vooral radio) voelt al snel aan als een aanval. Binnen met een bal stuiteren of hard springen vind ik wel erg bezwaarlijk. Dat is van dat geluid waar je steeds van schrikt.

    PS ik heb ook niet de meest sympathieke buren, helaas. Maar we ontwijken en negeren elkaar redelijk succesvol.

  6. Cornette

    @ Plutone. Het zijn hele aardige mensen waar we goed mee overweg kunnen. Het punt van mensen met kinderen is echter dat ze blind zijn voor alles behalve die kinderen. Er bestaat niets anders meer en je kunt ze dus ook niet in jouw wereld binnenhalen. Tenzij je over de kinderen wilt praten.

  7. Harry

    Volgende keer toch maar een dvd met de zoetgevooisde klanken van Rammstein opzetten (Rammstein – Live Aus Berlin). Volume op hoog, dan hoor je de telefoon ook niet meer.
    Gelukkig maar dat je je zo hebt kunnen beheersen.

  8. Radar

    Ik wist wel dat ik er verstandig aan deed niet meteen op je heerlijk nijdige logje te reageren. Kon me nauwelijks voorstellen, dat buren problemen met Cornette zouden kunnen hebben. Moest een misverstand zijn. En kijk……:)

  9. Marijke

    Sssst stil zijn…
    gelukkig hebben onze buren een restaurant en zijn ze niet vroeg thuis… maar ze maken wel eens herrie midden in de nacht. Tja dan moet de werkstress nog even geevalueerd worden. Bah en dan vind ik het wel eens lastig om rustig te blijen, maar het is t beste!
    Chapeau voor jou geduld!

  10. genevieve

    ja, herkenbaar… heel herkenbaar…
    alleen blijven mijn buren me viseren om de katten en sluit ik mezelf er voor af voor ik nog meer door het lint ga zoals in het begin van deze week… de dierenarts die mijn dochter vertelde dat onze kat goed verzorgd was en die voor zijn ouderdom zelfs nog een goede lever had enz… maakte mijn dag weer goed… en ik hou het in mijn hoofd… want dat beschuldigen en die bedekte verwijten hebben jammer genoeg wel een nefaste invloed op mij…
    lieve groet
    Geneviève

  11. Pixie

    Zachtjes; wat is dat?
    Nog even en niemand weet meer wat het betekent.

    Wij wonen aan ’n grote parkeerplaats waar ze elkaar de hele nacht door “WEL THUIS” toeschreeuwen en als het kan ook nog ’n afspraak voor ’n volgende “GEZELLIGE AVOND” blèren, ieder met het portier van de eigen auto in de hand, méters uit elkaar.

    Maar het is ook hen niet geleerd!
    KINDEREN KRIJSEN, dat hoort.
    In musea, in ziekenhuizen, in de boiscoop, op straat op weg naar de gymzaal, gewoon overal en geen ouder of leerkrecht die het kinderzieltje wil krenken.
    Als ik vroeger ’s avonds laat met mijn ouders over straat moest was het: “Ssst, andere mensen slapen.”
    Ik denk dat de kinderen van nu je niet begrijpend aan zouden staren en gillend weg zouden rennen…..

  12. klaproos

    zo zie je maar …
    je geduld is het waard geweest even te wachten hé,

    maar nie alle gezinnen met kinderen zijn zo…
    heb je in de gaten dat ik achter pixie der kont aan huppel :-)))

  13. annabee

    Gelukkig maar dat het de wereld uit is.
    Knap hoor, dat je rustig bleef.

Reacties zijn gesloten.