Ken je ze? Van die moeilijke mensen met een meterslange, onleesbare gebruiksaanwijzing? Ze zijn er in alle soorten en maten.
In ons leven kwamen er een aantal voorbij. Wat je ook doet, het gaat altijd wel een keertje fout. Je loopt op eieren maar een kleine misstap en KRAK, eitje kapot.
Erover praten? Doen ze niet. Gelijk boos en er kan dan van alles gebeuren. Of juist niet. Vroeger, ja vroeger deden we van alles om van dat soort krakjes te voorkomen.
Zonder resultaat overigens want in de onleesbare gebruiksaanwijzing kwam dan wel weer een regel voor die je een tijdje later weer overtrad.
Ondanks het feit dat wij nogal recht door zee en open in het leven staan en altijd bereid zijn om toe te geven dat we dingen soms anders aan hadden moeten pakken (wij zijn ook maar mensen) krijg je het toch niet voor elkaar om met zulke mensen vrede te hebben of te houden.
Het zijn namelijk onverbeterlijke sikkeneuren, ontevreden en ongelukkige mensen met geen enkele sociale vaardigheid. Vaak hebben ze een hele rij medemensen waar ze na verloop van tijd niet meer mee omgaan.
Ruzie met de één en bevroren omgang met de ander en ze liggen blijkbaar nooit ’s avonds in bed na te denken of ze zelf de zaken anders aan hadden kunnen pakken.
Eenzaam en alleen weten ze zeker dat ze altijd gelijk hebben.
Er komt een moment in je leven dat je tijd te kostbaar wordt om met zulke mensen om te gaan. Dan moet je een streep trekken. Tot hier en niet verder.
In ons leven is het moment aangebroken dat we er ook geen enkele moeite meer voor doen. We zijn er eindelijk achter dat we er niets aan kunnen veranderen en dat is best een opluchting.
Weg ermee !
Er blijven genoeg leuke en ongecompliceerde mensen over om je energie in te steken.
Het doet me denken aan een prachtige uitspraak van Boeddha die vaak op internet te lezen is:
“Als jouw geschenk aan mij op dit moment kwaadheid is, dan weiger ik dat geschenk te aanvaarden. De kwaadheid blijft dus van jou.”
Wijze man die Boeddha.
Cornette's Wereld
Van mij. Voor mij.
Soms kan je maar beter gelijk de confrontatie aangaan, de boel laten ontploffen en maar kijken wat er over is als het stof is neergedaald. Angstvallig op eieren blijven lopen? Nou nee, ik niet (meer) !
Goede uitspraak trouwens, kende ik niet.
Het ergste is… niet eens weten wat je fout gedaan hebt! (in de ogen van die ander dan). Ik heb wel eens meegemaakt dat iemand een vriendschap compleet verbrak en weigerde erover te praten. De reden: als ik dat zelf niet wist, ging zij me niet wijzer maken (zo sprak zij). Het is inmiddels vele jaren geleden en heus, ik heb héél hard nagedacht…. maar tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds het antwoord niet.
Nu lig ik er niet meer wakker van, maar in die tijd heeft het me toch wel aardig wat slapeloze nachten bezorgd. Tenslotte… als iets zo erg is dat het je een vriendschap kost, dan zou je toch op z’n minst moeten weten wat het was, nietwaar? Vreselijk irritante gewoonte van mensen…. weigeren om zaken uit te spreken. Kijk, zo worden oorlogen nou ook veroorzaakt.
Ach weet je… ik kan van mezelf nauwelijks zeggen dat ik zo’n vreselijk ongecompliceerd mens ben (integendeel, sorry!), maar heb wel aardig wat nachten wakker gelegen over vriendschappen en alle toestanden erom heen. Ben inmiddels wel tot de conclusie gekomen dat vriendschappen alleen kunnen bestaan met mensen met wie je écht wat gemeen hebt en dat het anders alleen maar kennissen zijn.
En dan kun je van die kennissen nog zo vreselijk proberen vrienden te maken, maar het werkt gewoon niet in de praktijk want de verschillen zijn te groot en zullen bijna altijd te groot blijven om de kloof te kunnen overbruggen.
Echte vrienden zijn er maar weinig, maar die echt zijn.. die moeten gekoesterd worden.
Ben het helemaal mee eens.
Wij hadden ook van die vrienden en zelfs Familie.
Heb het helemmal gehad.
Doe beleefd en hou de eer aan me zelf.
Man lief heeft er soms wel moeite mee.
Ik zeg dan altijd.Je staat er toch boven en heb ze niet nodig.
Een fijne moeder dag.
Groetjes Nel.
@ChasingDreams: dat is agressie te top! Vriendschap verbreken en je moet maar raden waarom, vreselijk!
Zulke mensen, zo één mens, kennen we allemaal.
Dicht in mijn omgeving bv., Twee eigen kinderen: gebrouilleerd. Twee kinderen van een nieuwe partner: geen contact. Zus: in geen járen gezien. Broer: Moeizaam contact en het beetje wat er is komt doordat broerlief er veel energie instopt.
Je zou dan toch verwachten dat dat te denken geeft bij deze mevrouw, nou, er wordt wel over gedacht maar het is altijd de ander (wat jij ook al schrijft) die goed contact onmogelijk maakt.
Maar het is ’n ander soort mensen denk ik. ’n ‘Normaal’ mens zou toch dóódgaan als bloedeigen kinderen het contact zouden verbreken!
Daarom, ’t komt lang zo hard niet aan als wij denken, gewoon confronterend aan de gang gaan Cornette. Zij lijden daar niet onder, jij wel als je alsmaar de eitjes heel wilt houden.
Boeddha; Hij wist het!
Ik zit helaas nog in de fase dat ik dat soort mensen een kans wil geven, al besef ik op het moment dat ik een discussie aanga, dat het eigenlijk zinloos is. Wat ik eigenlijk zou moeten doen is ze recht in het gezicht zeggen wat je denkt dat er fout is, maar daarmee gooi je gelijk alle deuren dicht. Nou ja, zo af en toe lukt het me wel om niet op ze te reageren, dat is al heel wat.
Tja, ik ben zelf misschien ook wel een mens met gebruiksaanwijzing, maar ik lig wel nachten wakker als er iets niet goed is gegaan in de vriendschap. Ik blijf nog steeds heel lang doorgaan met mensen een kans geven en elke keer mijn neus stoten. Het ergste vind ik als men er niet over wil praten en er alleen stilzwijgen is.
Daar kan ik heel boos en ook triest van worden.
En verder….de woorden van Buddha: schitterend!
overworks appropriators insidiousness Gorham burial,looks Figaro.- Tons of interesdting stuff!!!