Veel en vaak doe ik het. Pakketjes versturen bedoel ik. Naar alle delen van de wereld. De pakketpost heeft voor mij dus geen geheimen meer. Ik weet precies wanneer brievenbuspost dure pakketpost wordt. De juffrouw van het postkantoor neemt het zekere voor het onzekere en stopt veel van mijn pakketjes in haar kartonnen gleuf. Die dikke enveloppen c.q. pakketjes moeten makkelijk door de gleuf gaan. Je mag geen druk erop uit hoeven oefenen. Zelfs een pieterig klein beetje duwen mag niet want dan roept ze direct triomfantelijk: “Pakketpost !” Ja, dat wist ik al. Wat ik niet weet is waarom de pakketjes naar mijn vriendin J. in Zweden ook pakketpost zijn. Die woont namelijk in een onherbergzaam gebied, derde boom links, net voor het oversteekpad van de Rendieren. Geen brievenbus, laat staan een gleuf, te bekennen. Ze haalt haar post 1 x per week op want de postbode waagt zich niet in dat bos. Maakt niks uit. Is toch pakketpost. Wie heeft trouwens ooit vastgesteld dat die gleuf maar 3,5 cm mag zijn? “Dan kun je er met je handen niet in” legt de postmevrouw uit en ze demonstreert dat in haar kartonnen gleuf. Nee, en de dikke zaterdagkrant ook amper maar die scheurt vanzelf kapot dus dat is geen ramp. De tarieven binnen ons zo geweldige Europa lijken voor geen meter op elkaar. Afstanden doen ook niet ter zake. Pakketjes naar vriendin A. in een klein dorpje in Portugal zijn net zo duur als naar M. die net over de grens in Duitsland woont. Stuur ik iets naar Amerika of Zwitserland dan moet ik er een douaneformuliertje opplakken om te melden wat erin zit. Naar andere landen hoeft dat niet. Vanuit vrijwel de hele wereld komen de aan mij verstuurde pakjes ongeschonden aan. Behalve uit Duitsland. Die zijn vaak opengemaakt en op een onwaarschijnlijk hufterige manier weer dichtgeplakt door nieuwsgierige douanetiepjes.
De wegen van de post zijn ondoorgrondelijk. Maar dat is het leven ook.
Cornette's Wereld
Van mij. Voor mij.
Als het maar aankomt. Hoe groter de afstand, hoe groter het plezier!
Ik doe daarom alles per Email tegenwoordig 😉
@ Plutone. Is mij met een pakje nog niet gelukt. 😉
Wij hebben een oude voordeur, daar zat eens een klein passend brievengeleuf in.
Op een dag kregen we een brief, dat ding moest groter.
Dus nu lijkt het nergens naar, maar ja, regels.
Ik zou je wel een pakketje mooi weer willen sturen maar ik weet niet hoe dat moet.
Oooohh, krijg jij écht pakjes vanuit de hele wereld? Ik benijd je!
..en dan heb je het nog geeneens gehad over de eventuele inklaringskosten die er af en toe betaald moeten worden. Helemaal verschrikkelijk.
wat raar van die Duitsers… ze doen niet eens hun best om hun nieuwsgierigheid te verbergen
Typisch Duits: “Aufmachen” is al een tijdje niet meer gehoord in Nederland, maar bij jouw pakketpost blijkbaar wel.
Typisch limburgs: afmaken (nee, niet je ontsnapte polny doodschieten, maar er een beter hek omheen zetten). Een misverstand is gauw in de wereld, zal ik maar zeggen.
And the postmen always rings twice…
hoi cornette, heerlijk om weer even je weblog door te snuffelen, ik kom het snel uitgebreider doen. en die perikelen met de post.. ik heb er al eens vaker hier over gelezen: heerlik!
xxx kissie van een ander weblog vandaan
naar sommige bestemmingen moet je best ook geen postzegel kleven, want ijverige verzamelaars nemen die eraf en je brief komt nooit toe… dus voor die bepaalde bestemmingen gaan we dan een stempel laten zetten in het postkantoor… haha overigens alweer een goed bescheven stuk Cornette…
Ik ben meer een ontvanger, maar ook dat gaat bijzonder vreemd. Ik dacht dat meneer of mevrouw Postbode het pakketje wat niet in mijn (overigens hele grote brievenbus zonder gleuf) past, netjes moet afgeven. En in het geval van niet thuis moeten ze zelfs nog een keer komen. Nou, niet hier… Mijn pakketjes worden of naast de voordeur gezet, of als de postbode wat vrijpostiger is, achter het huis op de tuintafel. Lekker als het regent…
Ik heb tot nu toe nog niet kunnen ontdekken waar ik een klacht kan indienen. Een ‘echt’ postkantoor hebben we hier niet meer en de mevrouw achter de balie van het agentschapje hier, is nou ook niet bepaald van het type die een werelduitvinding zal doen…
Ik heb al in geen jaren meer een pakje verstuurd bedenk ik me net.
Het verschil zit ‘m geloof ik in binnen of buiten Europa. Net als met de postzegels. Maar goed, regeltjes zijn er altijd. Helaas 😉
kan je het nog allemaal uit elkaar houden.
Het is een hele administratie.
Groetjes Nel
Zelf wegen, zegeltjes er op en ’n kléÃÂÂÂn beetje drukken in die gleuf?
hahahaha cornette,
heb jij thuis zo’n gleuf om uit te proberen of je pakketje wel dan niet erdoor kan zónder druk :-)))
maak er een fijne 1 april dag van,
‘k weet haast zeker dat jou iets leuks gaat overkomen morgen :-)))
liefs klapper
Zoiets irriteert me mateloos Cornette. Overal zitten op onzichtbare plaatsen lieden die voor regels zorgen waar de gewone mens geen donder van snapt. Het zal ook wel niet uit te roeien zijn. Zooooooooo ondoorzichtig maar zoals jij terecht zegt, het is net als het gewone leven.
Smeeer ze meestal in met groene zeep en neem mijn eigen versleten gleuf ook mee, is iets ruimer. (Wablief?)
Hier gaat het dus nog steeds over de gleuf, inmiddels met groene zeep….