Slechts heel zelden kom ik in één van de huizen van Onze Lieve Heer. Op vakantie wandel ik nog weleens door een bijzonder en/of oud optrekje maar in Nederland spreek ik liever op een apart plekje met Hem af zodat we gewoon rustig de zaken des levens samen kunnen overpeinzen en ik ongegeneerd tekeer kan gaan. De keren dat ik er wel kom is om te zingen. Op een begrafenis, met kerstmis, of, zoals gisteren, op een bruiloft in De Oude Jan. En weer, ja alweer, had het grondpersoneel er niet de noodzaak van ingezien om een aantal uurtjes van te voren de kachel even op te stoken. Dus weer, ja alweer, was het zo bitter koud dat het verdraaid veel leek op een nieuw soort palliatieve sedatie. Na een uurtje inzingen kon ik slechts door naar beneden te kijken constateren dat mijn voeten er nog wel degelijk waren. Het hele gebeuren moest toen nog beginnen. Het kan niet anders of de temperatuur van de voeten van de bruid moeten tijdens de huwelijksnacht de bruidegom voor uren op non actief hebben gezet. Om van bepaalde delen van de bruidegom zelf maar helemaal niet te spreken.
Nu zag ik afgelopen week een TV programma over het laten ombouwen en verkleinen van bepaalde lichaamsdelen. Dat kan dus een stuk simpeler en goedkoper. Want na afloop van de gehele trouwdienst kon het niet anders of iedere vrouw in de kerk, van welke leeftijd dan ook, had een, strakgetrokken playboypoes. Weliswaar bevroren, maar toch. Later, veel alcohol later, bleek dat mijn vingers nog wel konden bewegen. Geeft allemaal niks. Het was een mooie bruiloft. Vooruitstrevende dominee, gezellig groepje mensen, mooie zang (!) en OLH in geen velden of wegen te bekennen.
Daar kon ik Hem alweer geen ongelijk in geven.
Cornette's Wereld
Van mij. Voor mij.
En het zingen gaf geen warmte ? Kerk en sex gaat niet samen, daarom ijzig koud (o ja later wel lekker dicht tegen mekaar aan liggen.)
Het water is koud mannen. Zó koud 😈
Grapje van de sergeant die ons het water in stuurde.
Ik heb vaak geprobeerd een plekje op een dik tapijt te krijgen als ik weer eens in een kerk moest spelen.
PS Wie laat er nu een slager toe in zijn onderbroek? En wie meet nu haar poes met die van anderen? Waar zou je dat trouwens doen? Of zouden er mannen zijn die erop aandringen?
Onze lieve heer zit in de hoofden in harten van de mensen.
niet in de gebouwen.
Ik kom alleen in de vakantie wel eens in een kerkje om te kijken, omdat ik niet geloof heb ik daar verder niks te zoeken.
Prachtig verhaal, Cornette.
Ik ga deze zomer in Italië weer eens op zoek, misschien is hij daar nog in velden of wegen te vinden. Hier lijkt hij ons allemaal losgelaten te hebben.
strakgetrokken playboypoes whahahahaha
ik ben morgen naar de kerk cornette:-))))
Er zit een discrepantie tussen de misplaatste zuinigheid van het grondpersoneel en de warme liefde van Hem die zij dienen. Het heeft in beide gevallen met pegels te maken. En aardser kun je niet worden. Gelukkig is er alcohol.
hahahaha… schaamteloos!
Mooie tekst. Geheime ontmoetingen met de Heer – maar niet wanneer je staat te bibberen. (Het is wel idiote zuinigheid, dat komt bij ons in de Kerk niet voor!)
Binnenkort (ergens in mei) hoop ik ook weer eens een kerk te bezoeken. Solomon Burke geeft dan een concert in de Lebuinus kerk in Deventer. Morgen even een paar kaartjes zien te krijgen.
Van de muziek krijg ik het vanzelf warm.
Tja, het moet natuurlijk niet al te gezellig worden. Beetje calvinistische zelfkastijding hoort er bij 😉
’t Is maar goed dat het weer beter wordt.
Hier is het gelukkig altijd warm, alle beetjes helpen.
Jullie vrouwen zijn toch maar bevoordeeld. Van kou een strakke playboypoes krijgen, terwijl wij mannen….tja……