Categoriearchief: Thuis

Je huisdier als kind

Je hebt mensen die soms hele hele hele hele rare dingen zeggen. Zo was er iemand die tegen mij zei: “Die poezen van jou, dat zijn eigenlijk jouw kinderen. Dat snap ik heus wel.”

Zal ik eens uitleggen wat er gebeurt als je zoiets tegen mij zegt? Dan krijg je drie kruisjes achter je naam. Drie kruisjes achter je naam wil zeggen dat ik je vanaf dat moment behandel als iemand die net iets boven het niveau “begeleid wonen” zit. Ik blijf heel vriendelijk en praat iets langzamer tegen je dan eerst. Want blijkbaar is er iets niet helemaal goed in je bovenkamer. Dus vanaf dat moment pakken we de communicatie wat simpeler aan.

En ik dacht, ik leg het hier ook even uit want dan kun je het op je gemak nog eens een paar keer heel langzaam doorlezen en wie weet gaat er dan wel ergens een lampje branden.
Kijk, mensen die bewust geen kinderen op de wereld hebben gezet missen dat ook niet en die zijn dus niet bezig (zoals jij denkt) om een leegte die geen leegte is op te vullen met huisdieren of met het bouwen van poppenhuizen ofzo.
Mensen die wel bewust kinderen kregen vinden hun bloedjes vaak zaligmakend en vanuit die gedachte denken ze dus echt dat wij, bewust kinderlozen, iets missen. Daar zit een beetje de kortsluiting.

Niet dus en afgezien daarvan is het ook nog eens zo dat het hebben en vooral het niet meer hebben van een kind op geen enkele manier te vergelijken is met het hebben of niet meer hebben van een huisdier.
Ik hou zielsveel van mijn katten maar als er eentje naar de regenboogbrug gaat dan jank ik drie weken de ogen uit mijn kop en daarna gaat het leven gewoon verder. Op naar de volgende met bont beklede poepfabriek.

En als je nu denkt: “Ja, dat wist ik al dat die stomme beesten niet te vergelijken waren met die prachtige succesnummers die ik voortgebracht heb.”  Nou prima, maar maak dan niet meer van die hele rare opmerkingen.

Opzij

Er is vrijwel niets bijzonders te zien aan mijn manier van lopen. Het feit dat ik loop is op zich al bijzonder genoeg. Eind oktober 2010 viel ik te pletter en kon ik niet meer lopen en dacht ik dat dat wellicht altijd zo zou blijven. Lang verhaal. Gaan we nu niet doen. Het gaat inmiddels prima. Dank u.
Alleen hardlopen is er niet meer bij. Nu had ik toch al geen klik met hardlopen dus dat is geen probleem. Snel opzij springen lukt ook niet. Het risico dat ik dan val is erg groot en dat kan maar beter niet meer gebeuren. Dus spring ik niet opzij.
Althans, wat mij betreft. Helaas denken een aantal medeweggebruikers daar regelmatig anders over. Je herkent de situatie misschien wel. In de verte zie je een auto / brommer / motor / peloton fietsers of iets dergelijks aankomen. Je denkt: “Dat ga ik nog halen” en je steekt over.
Nu loop ik ook niet meer zo snel als voorheen en er zijn een heleboel medeweggebruikers die denken dat ik dat expres doe zodat zij hun snelheid ietsje moeten indammen. En dat verrotten ze. Sterker nog, sommigen geven een dotje gas bij om die langzaam overstekende trut eens fijn een lesje te lezen.
Lekker rakelings erlangs. Daar zal ze van schrikken! Ha Ha Ha! Moet ze maar doorlopen. Of opzijspringen. Echt een sport dat ‘net op het nippertje, raak ik je wel of raak ik je niet’.
Inmiddels raak ik gewend aan mijn snelheid en steek ik niet meer over als er iets aankomt. Ik wacht wel op betere tijden. Maar soms lukt dat niet. Auto’s die de hoek om komen scheuren als ik halverwege de oversteek ben. Een peloton fietsers waarvan ik de snelheid niet kan inschatten. Opgevoerde brommers die haast hebben.
En allemaal reageren ze in de sfeer van: “Spring toch opzij muts! Je ziet mij/ons toch aankomen?”
Geachte dames en heren medeweggebruikers. Ik zou dolgraag opzij springen of het even op een hardloopje zetten. Dat plezier zou ik jullie allen heel graag willen doen. Maar helaas, het zit er niet in en het komt er dus ook niet uit.
Ik overweeg echter wel om een wandelstok te gaan kopen. Zo eentje met een hele scherpe ijzeren punt. Dat die stok in het rond zwaait van de schrik tijdens zo’n ‘net op het nippertje aktie’ is helemaal per ongeluk. Ik dacht namelijk dat u/jij wel bijtijds opzij zou springen.