Categoriearchief: De rest

Alle postkantoren opgedoekt??

Blog van gastschrijver PdeB

Iedereen heeft het kunnen lezen: de laatste 250 echte postkantoren gaan sluiten de komende 5 jaar. Kost weer zo’n 1850 banen. Dat moet de bovenbaasjes wel héél wat opleveren, dan, want het kost wel 87 miljoen (de ING) en ‘ook zoiets’ (TNT). Daar gaan weer zoveel banen en waarom eigenlijk? De schade voor de klanten is mogelijk nog veel groter!
Want waar mogen wij nog heen voor de postzegel en aanverwanten? Naar zo’n ellendig agentschap in een of andere obscure buurtwinkel, waar je je tussen allerlei ongewenste rotzooi door moet worstelen, plus een cluppie onaangepaste jongeren, voordat je bij een soort balie komt. Daar mag je dan heerlijk op je beurt wachten, meestal zonder het vertrouwde volgnummertje, zodat je ook weer strijd mag voeren wie er dan wel aan de beurt is. Intussen mag je je verbijten, omdat er eerst kaarten en loten voor allerlei sporttoto, lotto, ouwejaars en andere loterij-ellende moeten worden afgehandeld, soms nog begeleid door één of ander ritueel waarbij de klant kennelijk zelf bepaalde loten mag uitzoeken of zo, wat allemaal ontiegelijk veel tijd kost, terwijl jij alleen maar een velletje zegels komt kopen. Heb je eens iets persoonlijks te regelen, dan weet gelijk de hele buurtwinkel van jou privé-zaken af, want fatsoenlijk afstand houden tot je voorganger (‘iedereen stelt prijs op privacy; blijft u daarom achter deze lijn tot u aan de beurt bent’) is er niet meer bij, laat staan dat er nog een afzonderlijke kamer bestaat om de echt risicovolle of gevoelige zaken af te wikkelen.

Ja, deelden de ING- en TNT-heertjes bedrukt mee, we moeten wel sluiten, want er gaan steeds meer mensen naar die agentschappen; we lopen dus leeg. Dat haalt je koekkoek: ze geven ons gewoon geen ándere keus, alle echte kantoren gingen al dicht, en nu dus de rest! Typisch zo’n slinkse manier van het omdraaien van oorzaak en gevolg.
En hoe moet het nou straks met zaken die typisch alleen op het postkantoor worden gedaan? Ik noem maar iets: de onderlinge verkoop van een auto, wat je toch samen pleegt te regelen aan de balie. Als dat nu ook naar zo’n buurtzaakje gaat, dan vrees ik het ergste: als ik nu al zie hoe er geschutterd wordt met het versturen van een brief per luchtpost… En zo zijn er nog talloze zaken die ik niet graag uit het postkantoor zie verdwijnen naar nauwelijks bevoegde en bekwame winkelbedienden.
Contant geld opnemen: ook zo iets. Nu kun je je nog aan een balie vervoegen als je niet durft te pinnen, of als je dat ellendenummer vergeten bent, want op je identiteitskaart plus het bankpasje kun je nl. ook een zeker bedrag krijgen; dat maken de bankjes alleen liever niet zo bekend, rara!.

Het vervelendst wordt het de komende 5 jaar natuurlijk voor de huidige medewerkers, die eerst nog zo lang door mogen werken en dan toch zeker eruit vliegen.
Maar eigenlijk wisten we dit toch al jaren: de PTT had gewoon zo moeten blijven bestaan, want sinds de verzelfstandiging en de toen volgende opsplitsingen is het alleen maar steeds verder achteruit gehold. En elke keer weer veel geld weggegooid aan alwéér een nieuwe ‘look’ of een andere ‘huisstijl’ (zie maar die laatste stunt: de kleur wijzigen van alle brievenbussen en briefhoofden van rood naar oranje!).

Zoals zo vaak wordt hier weer het geldelijk belang boven het menselijke en sociale belang gesteld. En tsja, nu hebben we er, bijv. via de regering, helemaal geen greep meer op, overgeleverd als we zijn aan de inhaligen.
Konden we die lui ook maar een klap op hun postzegel geven!

De rollator als elektronische postduif.

Blog van gastschrijver PdeB

Met ongetwijfeld de beste bedoelingen werd vorige week iets nieuws geïntroduceerd op het gebied van ouderenhulp: de rollator-met-navigatie.
Uitgevonden door studenten van de Hogeschool Arnhem-Nijmegen.
Duidelijk zichtbaar zit op zo’n rollator dan een plat scherm gemonteerd, ter grootte van het scherm van een laptop, in feite dus een buitenmodel navigatie-apparaat. Die grootte is daarbij nodig om alle beschikbare bestemmingen in het tehuis met grote iconen af te kunnen beelden, maar je vraagt je wel af of het zo’n rollator niet erg topzwaar maakt.
Natuurlijk werden enkel proefkonijnen gezocht, pardon, testbejaarden, en met hen werd, onder persoonlijke begeleiding, een testrondje gereden.
Nou, dat was lachen: allicht was voor een volle ronde ontzettend veel tijd nodig, dus: geduld was geboden. We hoorden duidelijk bij elke hoek of koersverandering een vrouwelijke commandostem iets strengs roepen als: “ga rechtsaf” of “ga rechtdoor”. Geschrokken en gehaast zag je dan de bestuurders van richting veranderen, maar menigeen ging prompt de verkeerde kant op, misschien juist door die vinnige stem. Ook bij de automatische schuifdeuren ging het compleet fout: waarheen de betrokkene ook geacht werd te gaan, die deuren passeren lukte nooit van z’n leven.
Genant werd het pas toen een van de testers bij een bepaald commando exact het tegenovergestelde deed, recht op de nabije muur afstevende en bijna tegen de plint aan ging staan duwen.
Tsja, allicht is de ene bejaarde de ander niet, dus het hangt er maar vanaf in welke mate iemand nog zulke commando’s kan volgen, ook al is het voor een jongere dan allemaal gesneden koek.

En ik zie ook allemaal al voor me, vooral wat er zoal fout kan gaan! Ik kan daar niks aan doen, het zal m’n rijke fantasie wel zijn:
Als 2 bejaarden-met-rollator elkaar op een hoek tegenkomen, met daarbij dusdanige commando’s dat er wel een botsing van móet komen: wie heeft er dan voorrang, en ‘ziet’ het systeem die situatie? Anders komen er gegarandeerd knok- of scheldpartijen, oom agent of de scheidsrechter erbij, je weet hoe dat gaat “Ga opzij, jij, ik was eerst”. “”Nee, ik kom van rechts, dus stoppen jij” Krijgen we ook ‘droppings’ (wie het eerst terug is wint een cursus ‘overleven in de wildernis’)? Komt er een competitie voor de rapste crossers M/V, met leeftijdscategorieën, en aparte prijzen voor de snelste tijd, de langste afstand, de meest complexe hoogteverschillen? Kan het tehuis eigenlijk centraal zien waar iedereen telkens zit (“O, ho, nou zit meneer Gerritsen alweer bij mevrouw Bakema op de kamer!”)

Maar serieus: hoe zit het met storingen, wie wordt er dan ev. gewaarschuwd, of moet de persoon in kwestie dan maar zien? Wie houdt de conditie van de apparaten bij en de accu’s? Hoe voorkom je dat een persoon blindweg doet wat het apparaat zegt, dus ook in levensgevaarlijke situaties die zo’n apparaat niet kan overzien??

Wat de storingen betreft vrees ik in elk geval dat bij invoering van deze rollators er ook hand-tomtommetjes aan het personeel zullen moeten worden uitgereikt, samen met een zendertje in alle rollators met unieke code per rollator: dan kan het personeel tenminste zien waar mevrouw X uithangt en waarheen meneer Y is afgedwaald, en kan men ze daar gaan ophalen. Maar dat kost vast weer zoveel tijd, dat het sneller en beter zal blijken te zijn om alle bejaarden gewoon direct zelf naar de juiste bestemming te begeleiden!

Het Falend Onderwijs?

Blog van gastschrijver PdeB

Nou, daar hebben we dan met z’n allen dus zo’n 40 jaar over gedaan: simpelweg erkennen dat al die moderniseringen in ons onderwijs van nul en generlei waarde zijn geweest, en integendeel de boel alleen maar telkens verder achteruit hebben doen kachelen!
Van de week was er (heel kort maar in het nieuws, gek genoeg, gezien het grote belang) het bericht dat een palementaire commissie onderzoek had gedaan naar de effecten van jarenlange aanpassingen op de kwaliteit van het onderwijs en daarvan in het rapport ‘Tijd voor Onderwijs’ verslag had gedaan.
Wel, het resultaat loog er niet om, een ‘hard oordeel’ heet zoiets. Men had in de jaren negentig procesmanagers de vernieuwingen laten doen. Maar dat hadden wij met z’n allen die commissie wel kunnen vertellen. Sterker nog: dat hebben we jarenlang al geroepen en opgemerkt, vooral ook leraren, ouders en leerlingen, alleen luisterde er blijkbaar niemand. Natuurlijk zagen we toch allemaal jaar op jaar hoe de kwaliteit terugholde?
En volgens mij loopt dat al van veel eerder: uit de 70- en 80-er jaren, dus eigenlijk alles na de Mammoetwetten.

Neem nou bijv. de Nederlandse taal. Er zijn intussen rapporten uitgekomen over het niveau van schrijven als geheel, met daarbinnen weer specifiek: de grammatica, de spelling. Er werden complete herscholingprogramma’s op de universiteit ingesteld om verse studenten wat bij te spijkeren, en daarna bleek dat nog altijd zo’n 60% faalde voor de volgende toets.

En dan de pure handwerkbanen, zeg maar gewoon: de ambachten. Al vanaf de 70-er jaren liep de kwaliteit daarvan merkbaar terug. Al jaren roepen bedrijven dat er zo’n schrijnend gebrek aan vakmensen is (de bouw, de houtverwerking, de staal, noem maar op) en geen wonder. Jarenlang werd een op zich prima streven: “iedereen gelijke kansen in het onderwijs” volkomen verkeerd toegepast: doorstuderen en vooral theoretische vakken waren belangrijk, en werd dan ook voor zoveel mogelijk mensen verplicht gesteld. Dat werd dus ook iedereen opgelegd die liever en veel beter met de handen werkte. Diep ongelukkig zijn de meesten zich daardoor gaan voelen, maar ja, als die groep niet meedeed bleven ze ook ver achter in het salaris, en zo hebben duizenden zich manmoedig en wanhopig door allerlei avondstudies en LOI-lessen heen geworsteld, hopend op betere tijden.
Naar nu blijkt feitelijk onnodig, en dus: voor niets. Triest.

Verbijsterend is het ook dat het zo ongelofelijk lang heeft moeten duren voordat de politiek dit fenomeen oppikte. Nu blijkt dan ook dat er niet zozeer telkens naar de BESTE onderwijs-oplossing werd gezocht, maar naar de politiek MEEST AANVAARDBARE. Er is dan ook niet zozeer sprake geweest van een Falend Onderwijs, maar van Falende Politiek.

De oplossing moet nu ook nog maar blijken. Gezien het voorgaande zit er denk ik maar één ding op: naast de voorstellen tot wegwerking van achterstanden in het onderwijs zullen we ook verder moeten kijken dan de neus lang is, en zullen we het verschil in beloning tussen werken-met-je-verstand en werken-met-je-handen moeten opheffen. Alleen dan zal de interesse voor ambachten weer hersteld kunnen worden: door erkenning dat handwerk tenminste gelijkwaardig is aan hoofdwerk!

Maar wat denken jullie zelf: zou men in ‘Den Haag’ al echt zover zijn, dat het roer in deze wordt omgegooid? Als je de starheid ziet van een Bijsterveld tegenover de 1080-uren norm, en je neemt de samenstellende partijen van het kabinet plus de kwaliteiten in de 2e Kamer in ogenschouw, dan is het wel duidelijk wat de grote vrees is.