Blog van gastschrijver PdeB
HEBBES!
Het is waarachtig gelukt, ja heus: ik heb m’n nieuwe “I”, eh: Identiteitskaart!
[Voor de gebruikte afkortingen: zie: “Een Nieuwe Identiteit (deel 1), hieronder in de weblog]
Na langdurig rondspitten in alle laden, kasten, hoeken en gaten dook uiteindelijk toch het verloren schaap op: het oude “P”. Blijkbaar toch bewaard en niet vernietigd.
Gewapend hiermee, en met het klauwtje kakelverse pasfoto’s, heb ik weer een halve dag opgenomen en ben ter gemeente opgetrokken, met het vaste voornemen zo kalm mogelijk te blijven en te blijven glimlachen. Nou, stel je gerust: voor kalmte wordt gratis gezorgd: na heelhuidse passage dit keer van de hemelpoortbewaarder en voorzien van volgnummertje F351 mocht ik in een wachtruimte plaatsnemen, waar genoeg ruimte leek voor een compleet Russisch circus inclusief het begeleidend orkest. Uit de diverse matrixbordjes rondom leidde ik af dat ik er nog zo’n 8-tal voor me had, dat viel nogal mee. Fout gedacht natuurlijk. Dat kon ook niet met de massa mensen in die hal: er bleken nog minstens 7 andere letter-series te bestaan, schijnbaar willekeurig uit het alfabet geplukt. De boze gedachte besluipt je dan ook dat dit moedwillig gedaan wordt om de burger in de war te brengen. Elke logica ontbreekt in die letters: waar zou een X tenslotte voor kunnen staan, dan? Eliminatie? Uitzetting? Code Verdonk? Tijd genoeg om te puzzelen overigens, want pas na een klein uur was ik aan de beurt (met toch zo’n 15 balies beschikbaar). De ambtelijk handelingen verliepen verder gelukkig snel, maar toen moest er betaald worden: ruim 30 euro. M’n glimlach taande al.
“Is dat dan nog nodig? Iedereen moet toch blijkbaar verplicht aan zo’n “I” of “L”?”
“Wilt u ‘m dan soms zomaar gratis krijgen?”
“Nou, niks is gratis, maar als toch iedereen hetzelfde moet hebben dan kan je dat beter landelijk omslaan, toch? Dan zijn we ook af van die gemeentelijke verschillen; deze gemeente is trouwens schreeuwend duur. En ben je ook van dat afrekenen af, bespaart ook weer tijd.”
“Zo gaat het nu eenmaal niet, meneer.”
“Maar zo zou het wel kúnnen gaan, bijvoorbeeld als u en uw collega’s dit ‘ns en keertje aankaarten in en of andere werkbespreking of zo?”
Nou, dat was schrikken, hoor: in plaats van gewoon de regeltjes uitvoeren zélf gaan denken en actie ondernemen? Merkbaar verblekend schoof hij me een formulier ter tekening toe en deelde mee dat ik de “I” over een week kon ophalen. M’n glimlach verschrompelde.
De woordenstrijd volgend na dit ongehoorde gebrek aan service (vroeger kon je hier echt letterlijk op wachten) laat zich wel raden. Toen ik m’n oude “P” met keurig 3 grote gaten erin mee naar huis nemen, kon ik dan ook niet nalaten te vragen waarom ik zelf de “P” niet ongeldig had mogen maken en zij wel: ik kon ook heus hele mooie gaatjes ponsen, hoor.
Zo stond ik dan alsnog stomend buiten, en moest ik een week later wéér een halve middag van werk verzuimen om het “T” op te halen (ja, eigenlijk: de “I”, maar: nog een beetje boos)
Weer langs de poort geworsteld en met een ander raadselnummertje (H599: Halen? Hebben? Hindernis lopen? Hopen? Hurken?) veel tijd in het voorgeborchte in lijdzaamheid doorgebracht. Trof ik warempel dezelfde balie-nees als vorige week die zwierig een soort betaalpasje op tafel placeerde, waarop ik maar met moeite m’n moeizaam vergaarde pasfotootje op kon herkennen: klein, onscherp en zwart-wit!
Omdat de man nogal ingenomen leek met hun fraaie product heb ik ‘m toch maar even het verhaal van de vreemde notaris-voorschriften verteld, waarmee deze geschiedenis begon.
Dat ik dus nu voor zo’n 40 euro een éénmalig bewijsje heb dat ik echt ben wie ik zeg te zijn, waarna de hele “F” (ja, nog steeds eigenlijk: de “I”, maar…) weer voor 5 jaar achterin dezelfde kast ge-“M”-ed kan worden waar de ouwe “P” ook jaren heeft liggen verstoffen.
Zo’n ambtenaar mocht anders eens gaan denken dat z’n werk altijd nuttig was.
Nou ja, voor deze weblog in ieder geval wel, dat moet ik toegeven.
Alleen vrees ik dat over 5 jaar er wel weer nieuwe pasfoto’s nodig zijn, wat dacht u? Zelfs als dan m’n facie nog hetzelfde oogt, zijn dan alle eisen weer compleet veranderd, natuurlijk.
PdeB