In het zonnetje liep ik een beetje na te grinniken over het moment in het restaurant, twee avonden geleden. Vriendin (allergisch voor garnalen) vroeg aan de serveerster “wat zit er vanavond op het vispalet?” En de serveerster zei: “Uuuhhhh, iets roze. Dat is denk ik zalm. En nog iets wits. Weet ik niet wat dat is. En dan van die kleine roze boogjes. Kweet niet hoe die heten.” De rest van de avond zal ik jullie besparen, maar gelachen hebben we.
Terwijl ik zo liep te dromen leerde ik in een flits wat ‘een honderste van een seconde’ eigenlijk wil zeggen. Mijn oren hoorden de vrachtwagen aandenderen en mijn ooghoek zag tegelijkertijd een minimens langsrennen. Mijn hand schoot uit en greep een capuchon en nog een honderste van een seconde later kwamen er wielen van het formaat Amerikaanse Basketbalspeler op 50 centimeter afstand voorbij. Omdat het worm met de capuchon en ik samen achter een muur vandaan kwamen had de vrachtwagen ons nooit op tijd kunnen zien. Normaal gesproken bestaat een mens voor 70 tot 80 procent uit water (in ons geval over het algemeen 50 procent water en 20 procent alcohol). In de tweede honderste van de seconde was die verhouding bij mij 20 procent water en 60 procent adrenaline geworden. Een heel gevaarlijke verhouding. Met de inmiddels gillende capuchon in de hand draaide ik in het rond om de bijbehorende broedkip op te sporen. Die was onderweg. Je zou zeggen hysterisch, geschrokken, huilend, dankbaar en blij. Maar niets van dit al. Ze slenterde op haar gemak in mijn richting en had van het hele gebeuren weinig meegekregen want ze was namelijk heel druk met haar mobiel. En ze bleef druk met haar mobiel. Op een metertje afstand (babbel, debabbel, debabbel) knikte ze naar me en stak haar hand uit naar de capuchon. De adrenaline suisde inmiddels in mijn oren en kwam door mijn teruggetrokken tandvlees naar buiten om zich daar met mijn speeksel te vermengen. Ik liet de capuchon los en sloeg de mobiel van haar kop en uit haar handen de straat op. “Wat doe je nou?” riep ze. “Wat ik doe? Wat ik doe?” spuugde ik. “Ik bespaar godverrrrrrrredomme (met een kleine letter, dan telt het niet) de traumahelicopter een ritje om van de begrafenisondernemer maar helemaal niet te spreken!” En wat denk je? Ze laat de capuchon los om vervolgens haar mobiel op te gaan rapen en aan een inspectie te onderwerpen. De schade blijkt mee te vallen en ze zet hem aan haar oor om te kijken of de andere partij daar nog was. Die was er nog dus het gesprek kon gewoon voortgezet worden. Waar de capuchon ondertussen gebleven was? Geen idee. De mobiele telefoon met het gezwel aan zijn toetsenbord draaide zich babbelend om en verdween richting winkels.
En dan sta je daar als adrenalinebom. Je moet iets met die energie. Eerst heb ik overwogen om een patatje oorlog te gaan eten in de tram. Daarna om (met mijn mobiel) foto’s te gaan maken van een verkrachting om later te zeggen dat ik dacht dat het om een vrijend stelletje ging. Er kwam helaas geen bejaarde lang anders had ik die even lekker kunnen mishandelen. De Randstadrail is al een mislukking dus die hoefde ik ook niet te laten ontsporen. Tenslotte maar gewoon boodschappen gedaan. En dat bij thuiskomst bleek dat mijn lijf nog altijd een beetje bibberde? Geeft niks. Kwestie van de adrenaline vervangen door alcohol.
Maandelijks archief: februari 2007
Komt een mens bij de dokter ….
Komt een mens bij de dokter ….
Even overnieuw want dit is niet helemaal juist.
Komt een mens bij de specialist. Je weet wel, zo’n dokter die na het dokter worden nog 200 jaar doorgestudeerd heeft op kosten van de samenleving en zich vervolgens specialist mag noemen. De mens mankeert wat. Anders kom je niet bij een specialist. Geen ernstige kwaal maar voldoende om het leven onplezierig te maken. De specialist weet daar drie oplossingen voor:
A. Niks doen en kijken hoe het verder gaat.
B. Wel wat doen. Een probeerseltje.
C. Wel wat doen. Een langdurige behandeling.
De mens moet een keuze maken en vraag derhalve aan de specialist:
“Wat denkt u dat het beste is?”
En nu komt het. Let op. Allemaal even rechtop gaan zitten. Bril goed op de neus en handen naast het toetsenbord.
Zegt de specialist:
“Ik weet het niet. Gaat u maar eens op internet zoeken.”
Het kan niet anders of het gaat hier om een Minister van Volksgezondheid in de dop.
Een beetje specialist mag voor een consult van een uur een rekening uitschrijven van ongeveer, plus minus 150 euro en weet niks beter te adviseren dan “kijkt u maar eens rond op internet.”
Ik zie het helemaal voor me als nieuw advies op allerlei gebied. Je staat met je kapotte computer bij een deskundige en die heeft een aantal oplossingen. In plaats van een gedegen advies te mogen ontvangen moet je dan eerst thuis maar eens “rond gaan kijken op internet.”
Sinds ik dit hoorde ga ik het overal en nergens gebruiken.
“Wat eten we vanavond schat?”
“Geen idee, ga jij eerst maar eens kijken op internet.”
Morgen op het werk allemaal even uitproberen. Bij de eerste de beste vraag die je krijgt van je baas stuur je hem gelijk het internet op.
Het internet voor antwoorden op al uw vragen en problemen.
Zou het internet ook zoveel jaren gestudeerd hebben?
Lieve Maxime
Lieve Maxime,
Mag ik het al verklappen? Ja toch zeker. Van harte gefeliciteerd ! Minister van Buitenlandse Zaken. Het is niet niks. Mogen we je nu al M. noemen? Het was te verwachten en je wilde het zelf ook al heel lang. Een betere keus hadden ze niet kunnen maken. Wat ben ik blij voor je. Je gaat een zware maar mooie tijd tegemoet. Veel reizen en veel belangrijke mensen ontmoeten. En dan natuurlijk het werk op het Ministerie zelf. Het is een veilig gevoel om te weten dat er een krachtig en wijs man op die belangrijke plek zit. In het verleden heb ik weleens negatief over je geschreven. Die tijd is voorbij. Ik weet nu beter en zal het niet meer doen. Als je wilt haal ik die logjes weg hoor. Je staat voor een zware taak want er moeten 15.000 ambtenaren uit. Natuurlijk niet allemaal op jouw Ministerie maar een deel wel. Er is daarvoor een bedrag van 500 miljoen beschikbaar. Daar wilde ik het even met je over hebben. Want De Man werkt namelijk ook op jouw Ministerie. En nu ga ik je een klein geheimpje verklappen. Als je De Man 0,1 procent van dat bedrag aanbiedt dan komt hij nooit meer De Apenrots (bijnaam van jouw gebouw) in. Je bent dan voorgoed van hem af. En zeg nou zelf Maxime, wat is nou 0,1 procent? Dat is toch niks. Wat moet je met zo’n ouder wordende Nerd die om te haveklap op zijn kop (of erger) valt en het driedelig grijs vorig jaar voorgoed in de kast heeft gehangen? Hij komt alleen nog in spijkerbroek en trui naar het werk en een stropdas knopen is hij verleerd. Zoiets wil een Minister als jij toch niet in de gang tegenkomen? Je zult er maar lopen met gasten uit het buitenland. Je schaamt je toch te pletter? Bovendien brabbelt De Man uitsluitend rare computergeheimtaal en wees nou eerlijk, je kunt je toch leukere gesprekken voorstellen. Ik weet nog wel meer dingen over De Man te vertellen maar dat doe ik als we samen een vorkje prikken Amice. Heb ik je al verteld dat ik wel schrok van de nieuwe James Bond? Ik dacht eerst dat jij het was. Jullie lijken zo op elkaar ! Maar gelukkig was dat niet het geval en kunnen we op je rekenen in dit land. Ik had me geen raad geweten als je toch voor het witte doek gekozen had. Niet dat ik het je kwalijk genomen had want ik snap dat de druk vanaf die kant ook groot is. Nog een tip: Niet in het bedrijfsrestaurant gaan eten. Het is wel goed (vooral de gado-gado soep) maar schijnt een beetje prijzig te zijn. Kan natuurlijk gezeur zijn van De Man want je weet hoe dat gaat met die ouder wordende knorrepotten. Jij als man van de wereld zult daar waarschijnlijk heel anders tegenaan kijken. Je kunt ook lid worden van de sportschool aldaar (in de kelder). Moet je wel doen hoor. Je hebt een lekker strak lijf en dan die schouders ! Niet verwaarlozen al heb je het straks nog zo druk.
Heb je het opgeschreven van die 0,1 procent? Of zal ik het even aan je secretaresse doormailen? Doe je Sjors Dubbeljoe de groeten? Ook al zo’n fijne man. Ik kan niet wachten op een foto van jullie samen. Een lijstje heb ik al.
Dag M.
De hartelijke groeten van Cornette.
Noot aan zelf:
1. Op roze geparfumeerd papier uitprinten
2. Logjes over M. weghalen