Maandelijks archief: april 2006

Reve

Een mens laat het wel uit zijn hoofd om zich negatief uit te laten over Gerard Reve. Want als je dat doet dan hoor je direct bij de humorloze en domme meute die hem niet begrepen hebben. En wie wil er nu voor dom versleten worden? De literatuurmaffia heeft heel wat schrijvers en schrijfsters de lucht in geschreven. Het gevolg is dat deze wereld verstopt zit met snobs en snobjes die ook allemaal even interessant gevonden willen worden als de schrijvers en schrijfsters die op zo’n wolk geplaatst zijn. Zelfs als ze het niks vinden en er geen hol van snappen dan geven ze dat niet toe. Dat zijn dezelfde mensen die bijvoorbeeld wel van klassieke muziek houden maar nimmer een CD bij het Kruidvat kopen. Men zou eens kunnen denken dat je niks anders kunt betalen of misschien denken ze wel dat je er geen verstand van hebt. De hemel verhoede het!! Mooi of niet mooi, goed of niet goed is een zeer persoonlijke zaak. Dat zou je tenminste denken. Maar niets is minder waar. Sommige dingen MOET je goed vinden. Zo niet, dan mankeert er van alles aan je. Je hebt geen smaak, geen verstand, geen inzicht en geen humor. Je hoort niet bij de grote meute die over elkaar heen vallen in hun poging om ook wat van die interessantheidsstof over zich heen gesprenkeld te krijgen. Ik gun het mensen van harte dat ze genieten van boeken en/of muziek. Ieder z’n smaak. Maar oordeel niet over mij omdat ik de boeken van Gerard Reve nog niet goed genoeg acht voor de kattenbak nog afgezien van het feit dat ik het een vunzige en ranzige man vond.

Fris buiten

Minister Peijs heeft haar ambtenaren gevraagd om frisse ideeën voor de aanpak van files. Daar zou je uit kunnen concluderen dat ze haar ambtenaren ook weleens vraagt om onfrisse ideeën. Dat ze bijvoorbeeld op een maandagochtend met haar secretaris-generaal een overlegje heeft wat betreft het werk van die week. “Zullen we de ambtenaren eens vragen om een oplossing voor het fileprobleem?” vraagt Geert dan. “Goed idee” zegt Karla “maar moeten we dan een fris idee vragen of een onfris idee?” “Dat moet echt een fris idee zijn” oppert Geert “want de afdeling onfrisse ideeën is, net als op alle Ministeries, al overbelast genoeg.” “Dat is waar” zegt Karla “laat ik dan maar eens om een fris idee vragen.” Zo gezegd, zo gedaan. Helaas laat de afdeling onfrisse ideeën zich niet zomaar passeren en ze weten ook een memootje met een onfris idee op het buro van Karla te krijgen. Karla husselt de memootjes door elkaar en zo krijg je een mengsel van frisse en onfrisse ideeën. Het is maar dat jullie even weten hoe zoiets in de praktijk werkt. Gevolg is dat je binnenkort het fileventiel krijgt. Dat wil zeggen dat je uit een file mag rijden en via de vluchtstrook (je weet wel, die rijbaan voor hulpdiensten) naar de afslag mag tuffen. Tegelijkertijd wil Karla invoeren dat hulpdiensten hun zwaailichten uitdoen om kijkfiles te voorkomen. Nu leven wij in Nederland en daar gaat altijd wel iets fout in het uitvoeren van frisse of onfrisse ideeën. Ik zie het al helemaal gebeuren. Je staat in een file en zit vlakbij de afslag. Je gaat de vluchtstrook op en wat zie je in je achteruitkijkspiegel? Een hulpdienst (want daar zijn de vluchtstroken voor) die zich, zonder zwaailicht of geluid, met een gang van 180 km per uur in je kofferbak propt. Na een jaartje en een heleboel verkeersdoden en zwaargewonden zal Karla dan vrolijk roepen dat dit frisse idee helaas toch wat onfris is uitgepakt.
Alhoewel je met een vermindering van het aantal verkeersdeelnemers de file wel oplost.

Run boy ! Run !

Pas als je ergens goed over nagedacht hebt moet je aktie ondernemen en eerder niet. Alhoewel? De jongeman vanmorgen in de supermarkt had eigenlijk direct actie moeten ondernemen. Het jonge stel van rond de twintig stond bij het brood en hij stopte een halfje in het blauwe grootgruttersmandje. “Ik neem deze” zei hij “want ik mag kiezen vandaag.” De mondhoeken in het gezicht van zijn vriendin bogen helemaal om richting haar schouders en ze zei: “Vind jij die lekker? Ik wist niet dat jij die lekker vond.” “Erg lekker” zei hij om ten overvloede nog maar eens te herhalen “en ik mag kiezen vandaag.” “Ja jij mag kiezen maar als ik geweten had dat je DIE lekker vond ….” zeurde het teleurgestelde smoel. “Nou ja, dan nemen we toch een andere?” zei hij. “Nee hoor, dat hoeft niet, je hebt het nu al in je mandje en JIJ vindt het toch lekker?” Ze draaide zich om en slenterde met afgezakte en verdrietige schouders richting diepvries. Hij bleef twijfelen bij het broodrek, steeds in haar richting kijkend in de hoop dat ze terug zou komen. Maar dat deed ze niet en ze keek ook niet meer om. Hij legde het lekkere brood terug in het rek en pakte iets anders. Ik kon mijzelf nog maar net beheersen. Had ik dat niet gedaan dan had ik hem gedwongen om wel twee van zijn favoriete broden in zijn mandje te doen en had ik hem verteld dat dit het begin is van jaaaaaaaren manipulatie en dwingelanderij. Dan had ik hem verteld dat dit waarschijnlijk de laatste keer in de relatie was dat hij nog iets te kiezen had. Dan had ik hem geadviseerd om op zoek te gaan naar een leuke vrolijke meid die het geen bal kan schelen wat voor brood er op tafel komt maar die hem in de supermarkt met een schalkse knipoog in zijn oor fluistert dat hij vooral de slagroom niet moet vergeten.
Maar nee. Weer een leven naar de knoppen en dat alleen omdat ik me zo nodig moet beheersen.