Gisteren alle ramen maar eens goed nagekeken op “projectielen”. Je kunt niet weten nietwaar? Sinds ik de witte vertrokken gezichten van onze Minister President en zijn collega’s op TV heb gezien nemen wij het zekere voor het onzekere. Want er is uit onderzoek weliswaar gebleken dat het “projectiel” geen kogel is geweest maar onze grote leiders spreken dat vooralsnog niet tegen. Wel de boel op tilt zetten maar vervolgens net doen alsof je heel druk bent met andere dingen en er niet meer op terugkomen. Dus blijven wij als volk ongerust en bibberend achter en vandaar dat wij toch maar onze eigen ramen ook goed onderzocht hebben. Nou, zat “projectielen” gevonden hoor. De één was echter een vogelpoepje en de anderen opgedroogde regendruppels. Hier en daar nog een doodgemepte mug maar die zaten aan de binnenkant en derhalve door onszelf veroorzaakt dus dat telt niet. Nee, die projectielen aan de buitenkant, dat zijn de gevaarlijke. Iedere zes weken hebben wij enorme projectielen aan de buitenkant van ons huis. Zij hebben de vorm van een grote man op een ladder met een emmer en een wisser. Levensgevaarlijk lijkt mij dat en ik ruk dan ook gelijk mijn kogelvrije vest uit de kast. Zo’n man aan de buitenkant van de ramen zou in Den Haag waarschijnlijk reden zijn om het hele leger aan te laten rukken. Pas als onze MP en zijn medebibberaars zeggen dat het weer veilig is dan slapen wij weer rustig. Helaas dat doen ze niet en ze hullen zich in stilzwijgen na hun opgeklopte oproerkraaierij. Een mens kan straks helemaal nergens meer heen. Die panter op de Veluwe hebben ze ook al nooit kunnen vangen dus daar durven we ook al niet meer te wandelen. Dat dier is inmiddels natuurlijk naar de steden getrokken om in onze achtertuinen te lurken. Je durft met goed fatsoen geen onkruid meer te wieden. Wat onze Minister President wel heeft gezegd is dat er een “cultuurverandering” moet komen in Den Haag en voor het eerst in lange, lange tijd ben ik het eindelijk ook eens een keertje met hem eens.
Maandelijks archief: november 2005
Kerstmis
De feestdagen zijn weer in aantocht en voor veel mensen is dat gelukkig een gezellige tijd. Voor ons ook maar dat is het niet altijd geweest. Jaren en jaren achtereen werden we “geleefd” tijdens die dagen. Al in september kwam de vraag: “Wat doen jullie?” Alsof we keus hadden ! We moesten het niet in ons dolle hoofd halen om niet te komen. De vraag was dan ook niet: “Komen jullie?” maar “Welke dag komen jullie.” Dan volgde een maandenlang gesteggel, wie de eerste en wie de tweede kerstdag. Naarmate de dagen dichterbij kwamen nam ook de spanning in de familie toe. Wie zou er deze keer weer eens op een teen gaan staan of net de verkeerde kant uitkijken? Zou de pleuris uitbreken nog voor het eten of na het toetje? Eigenlijk hetzelfde als op een normale verjaardag zeg maar. Jaren geleden vonden we de moed om aan één kant de deur dicht te doen. Zaten we nog altijd met de andere kant die oud en der dagen zat, ziek en eenzaam vervolgens allebei de dagen in beslag nam. Ook dat is voorbij en vorig jaar mochten we al een klein beetje proeven van vrije feestdagen maar toen was alles nog zo vers en het gips er net af en dat gaf toch een schaduw. Dit jaar gaan we er echt van genieten. Misschien geven we onszelf wel een autootjesracebaan kado of een spelcomputer. En wie weet gaan we wel gewoon uit eten met vrienden. Het kan ineens allemaal zonder verlies van serviesgoed en maandenlang nasudderen van ruzies. Zouden daarom zoveel mensen de wintersport invluchten? Of zijn er mensen die echt met plezier bij elkaar kruipen die dagen. Ja, zo’n familie hadden wij ook wel willen hebben. Maar bij ons ging de eerste bom al af als je bij aankomst je auto op een verkeerde plek zette (d.w.z. zodanig dat de buren niet konden zien dat er visite was aangekomen). De keren dat we zonder kleerscheuren een feestdag konden afsluiten zijn op de vingers van één hand te tellen. Dit jaar zullen we een mooie fles opentrekken en een toost uitbrengen. Want achteraf kunnen we er gelukkig om lachen en er met wat weemoed over praten. Ondanks alle nukken en grillen missen we ze af en toe nog weleens. Maar niet met de feestdagen !